Cabaretestafette in Orpheus: Viva La Vida: Leve het leven!

Het is vrijdagavond 8 januari 2016; het nieuwe jaar is een week oud en in Orpheus maken we kennis met een nieuwe generatie grappenmakers. De zaal is vol; de belangstelling dus groot; voorafgaand op de voorstelling worden we getrakteerd op heerlijke muziek door Pica DJ. De sfeer zit er meteen goed in.

De avond wordt gepresenteerd door Nina de La Croix; een Amsterdamse cabaretière, die nadrukkelijk, zoals ze het zelf zegt, op zoek is naar een man. Helaas is dit ook vanavond niet gelukt; in Apeldoorn zijn kennelijk geen singles die voor haar kunsten vallen. Ze praat vlot de grappenmakers aaneen waarbij het opvalt dat ze goed verstaanbaar is.

De eerste die aantreedt is Jan Beuving; opgeleid als wiskundige weet hij op een aandoenlijke manier het publiek met rekengrappen te vermaken. Hij doet me in zijn optreden het sterkst denken aan Drs. P. ; waarin ik een zeer waardige opvolger zie. De leukste grap is dat de beste opleiding voor autist een wiskunde-opleiding is. Het gevoeligste liedje gaat over Lot en Jan; die beiden op zoek zijn naar het ouderwetse geluk van een gezin. Jan Beuving weet een tijdsgeest van de jaren vijftig en zestig prima neer te zetten; alles is nog overzichtelijk en de wereld beperkt zich tot Groningen en Maassluis.

Nabil is de volgende gast op het podium van Orpheus; met een overdonderende muzikale act stormt hij het podium op en geeft een heerlijke presentatie Beatboxen. Zijn verhaal draait om een doos vol herinneringen die hij op zolder vindt bij zijn moeder thuis. Hij verhaalt over Meester Ab en Juffrouw Anja; over de vraag of er geen varkensvlees in de kip zit bij KFC. Het thema is de tijdmachine; “Vroeger was alles beter”; ik voel in hem ook een verlangen naar een tijdsgeest waarin er sprake is van een grote verdraagzaamheid. Zijn moeder daarentegen maakt hem duidelijk: “Kijk altijd vooruit”. Een mooie tegenstelling waarin Nabil probeert te laveren tussen verleden en toekomst. Nabil is een duizendpoot; is zeer sterk in zijn element als hij allerlei popzangers imiteert. Het publiek is uiterst enthousiast. Nabil gaat het maken; deze man is geschikt voor het grote werk; hier zullen we inderdaad veel van horen.

Als laatste treedt Kiki Schippers aan; haar rode draad in het verhaal is dat zij, nà een 3,5 durende relatie, is gedumpt voor een andere dame. Het verdriet over deze verbroken relatie spat er vanaf; heel fijngevoelig zijn haar liedjes. “Wie kijkt, is nooit alleen” en “Als je iets niet vastpakt, kun je ook nooit loslaten”. Bijzonder gevoelig is het liedje: “Guus, we zouden toch trouwen?”. Het is humor voor een intieme zaal; voor een intiem publiek. Zij brengt theater met een boodschap: dat je begrippen als veiligheid en vrijheid niet met elkaar moet verwarren; maar dat veiligheid pas mogelijk is als er sprake is van vrijheid. Maar aan het eind van haar voorstelling blijkt dat ze ook in staat is de zaal mee te krijgen met haar meezinger: “Er zit nog een klodder zaad op de Muur”. Een verrassend einde.

Al met al een heerlijk avondje cabaret; waarbij iedere grappenmaker zijn eigen publiek heeft; ieder zijn eigen talenten. Pica DJ sluit de avond af met het passende nummer “Viva la Vida” van Coldplay; Leve het leven; het publiek gaat opgetogen en opgewonden naar huis; mooier kan het nieuw jaar niet beginnen.