Contact met “hogere sferen”

Gisteren reed ik op de Deventerstraat en werd mijn aandacht getrokken door een enorme hoogwerker welke geparkeerd stond op het terrein voor de Julianakerk.

De Julianakerk, in de buurt waar ik als jochie ben opgegroeid en met enige regelmaat op de zondagochtend mee moest naar de kerkdienst tot het moment dat ik zelf te kennen gaf niet meer mee te willen. De kerk waar ik nog op een heus “kerkclubje” heb gezeten weet ik nog.

De kerkgang in Nederland loopt zoals wij allen wel zullen weten steeds verder achteruit. Eén van de oorzaken ligt volgens mij in het feit dat de huidige ICT techniek het vandaag de dag mogelijk maakt dat mensen zelf de plaats, het tijdstip en de vorm bepalen waarmee zij contact met elkaar hebben én wanneer zij dit weer wensen af te breken.

Dit is het tijdperk van de eenpersoonshuishoudens en LAT-relaties, van de autonome consument en de multimedia pc, van de sms’jes tot de Whatsappjes en het Facebook. Dit uiteraard om aan elkaar te laten weten waar men is, wat men momenteel doet of wat men leuk vindt.

Enfin, ik zette de ommekeer met mijn auto in gang en keerde op de Ventweg retour richting Bloemheuvellaan alwaar het hoge grote gele gevaarte mij omhoog deed kijken. Wow wat hoog zeg en wat een imposant gebouw zoals ik er nu van dichtbij naar keek. Nietig bijna moest ik denken aan de banken die eens zo vol zaten. Aan de zondagmorgens waar je drommen mensen tegen de klok van 10.00 uur over de Deventerstraat uit jouw buurt richting de kerk zag lopen. Ik zie ze nog lopen, elkaar onderweg begroetend en bij binnenkomst door de dominee welkom worden geheten om vervolgens contact te maken met, te herdenken, te vieren dat en te herinneren aan. Ik besloot eerst maar eens wat foto’s te maken en zag wat mensen met helmen op met elkaar staan praten.

Die mooie hoge ranke toren van de Nederlands Hervormde Julianakerk met oranje dakpannen die zo sierlijk tussen de naastgelegen huizen en in een prachtige wijk staat te pronken en waar menig huwelijk en kerkdiensten zich hebben voltrokken.

Waar waren de heren met helmen en de kraanmachinist nu toch mee bezig. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en stelde mij zelf voor en legde uit waarvoor ik hen aansprak. De man met helm stelde zich ook voor en begon uit te leggen waar de rode op de grond liggende gevaartes voor zouden gaan dienen en vertelde mij dat T-Mobile bezig was met het plaatsen van zendmasten. Het ‘uitrollen” van het netwerk zoals dat door hem werd benoemd. Hij wees op de zes met verf besmeurde metalen Huawei zendmasten die door ingehuurde arbeiders uit een ver Oostblokland geïnstalleerd werden op 4800 plekken in Nederland. Deze klus neemt nog tot eind 2015 in beslag en zo ook zullen vele kerktorens beplakt gaan worden met deze zendmasten. Een lucratieve business die de kerk het nodige aan klinkende munten zal doen opleveren. Ook zijn er tegengeluiden te bespeuren zo laat de volgende website zien. www.stopumts.nl/doc.php

Het gaat over schadevergoedingen en waardeverminderingen van huizen van omwonenden en straling waaraan men ongevraagd wordt blootgesteld. Ondertussen word ik uitgenodigd door de man van T-Mobile die mij vol passie verteld over zijn beroep en de wijze waarop de UMTS zendmasten werken en ingesteld worden. 4G is het toverwoord wat ik telkens weer hoor terugkomen in ons gezamenlijk gesprek. Ik laat mijn eigen iPhone zien, maar die wordt snel teniet gedaan omdat zo blijkt 4G in het geheel niet op dit type en oudere types mobiele telefoons werken. Nee, daarvoor moet de consument minimaal beschikken over een iPhone 5 of 6. Ondertussen moet ik denken aan de Julianakerk, haar functie als samenbrenger van mensen zowel jong als oud.

Als ik nu nog sneller contact zou hebben met “daarboven” dan zou ik graag van “Hem” vernemen wat hij van deze vorm van het huidige “communiceren” vindt.