Fotograaf Karel Tijssen exposeert gedurende de maand september in Café Nova

Karel Tijssen is een veelzijdig fotograaf uit Apeldoorn. Zijn werk kun je zeker ‘uniek’ noemen. Van klassiek tot macaber, van verstild tot bruisend, confronterend en ontroerend.

De muziek wordt deze middag verzorgd door de Cornetto’s. Iedereen is welkom en de toegang is gratis. Het café is vanaf 15:00 uur geopend. Opening expositie om 16.00 uur. De expositie is de gehele maand september te zien tijdens de openingstijden van het café.

Klik hier voor zijn Facebook pagina.

Over Karel

Eigenlijk ben ik op zoek naar een goede assistent die mij kan helpen met allerlei zaken zoals archiefbeheer, agenda en dergelijke

Hoe verliep dat in die tijd?
“Ik kwam al heel snel in contact met allerlei krantjes waarin foto’s van mij werden opgenomen. Je had destijds de Gouden Gids waarin ik mezelf als freelance fotograaf heb aangemeld en zo begon het te lopen. Daarnaast ben ik voor mezelf altijd doorgegaan met het meer creatieve werk. Alles ging nog analoog. Mijn eerste camera was een Diana van plastic, daarna kwam de Zenit. Ik weet nog, we woonden in de Maten en er was een enorme brand in een of andere papieropslag. Daar moet ik bij zijn dacht ik. Tussen de politie en brandweerlieden in mijn foto’s gemaakt, ze dachten dat ik erbij hoorde Het leverde geweldige foto’s op. Vanaf dat moment is het echt begonnen. Journalistieke fotografie, opdrachten, het begon echt te lopen.”  

Je hebt MS, een nare en ingrijpende ziekte op het leven van een mens. Wat is de impact hiervan op het dagelijks leven en hoe beïnvloed dat je werk als fotograaf?
“Ik begon te zeuren. In 2003/2004 voelde ik het in de doka heel erg. In een doka handel je als een blinde, je moet alles op de tast doen en ik kreeg coördinatie problemen. Ik ging ermee naar de huisarts  en het heeft tot 2010 geduurd voor de diagnose MS werd vastgesteld. Ik ben in die tijd overal langs geweest en zelfs als hypochonder weggezet. Een nare periode in mijn leven. Wel ‘gewoon’ doorgegaan met fotograferen vanaf de straat. Commercieel werd het  moeilijker omdat je niet meer even eenvoudig afspraken maakt. Alles wordt bepaald door je energie van die dag, maar nu men dit eenmaal weet komt er wel weer meer belangstelling en erkenning voor mijn werk. Ik heb inmiddels een zeer uitgebreid en omvangrijk archief. Eigenlijk ben ik op zoek naar een goede assistent die mij kan helpen met allerlei zaken zoals archiefbeheer, agenda en dergelijke. Ik ben ook wel geïnteresseerd in een mogelijke samenwerking met CODA.”

Een afdruk op bariet-paper geeft een bijna voelbare 3D sensatie

Hoe zou je je fotografisch werk willen karakteriseren?
“Ik ben geen ‘fly on the wall’, ik ben heel aanwezig in mijn werk. Mijn werk is niet altijd scherp. Ik selecteer niet altijd op scherpte, ik vind het moment belangrijker in het verhaal wat verteld moet worden. Dat los je niet op door veel te schieten, je moet het moment aanvoelen. Dat moment moet je als het ware meevoelen in de afdruk. Een afdruk op bariet-paper geeft een bijna voelbare 3D sensatie. Ik vind Bariet papier het meest fantastisch om op af te drukken.

Daarnaast vind ik reportagefotografie heel boeiend, het vertellen van een verhaal in beelden waarbij ook de individuele beelden uit de reeks hun zeggingskracht behouden. Zo heb ik een boek gemaakt van de Fluitisten, de vaste klanten van café De Flierefluiter. Een andere reportage is het boek van het werk dat Stephan Peters heeft gemaakt in de doorgang op het Zwitsal terrein naar de kringloopwinkel.” 

Hoe heb je je het vak eigen gemaakt. Heb je hiervoor opleidingen gevolgd?
“Naast de kennis die ik mezelf heb eigen gemaakt, heb ik in een latere fase alsnog de fotovakschool gedaan. Puur gericht op de techniek in het nog analoge tijdperk, het echte ambacht. Nog niet gericht op de kunstzinnige aspecten van de fotografie.”

Heb je nog fotografen waarmee je je verwant voelt?
“Daarbij schieten me de volgende namen te binnen: Stephan Venfleteren, Marjolein van Heemstra en Rineke Dijkstra, alle drie verhalen vertellers.”