Ich bin ein Labbekak

Wat was ik woensdag vrolijk. De hoge pief van de werkgeversorganisatie VNO-NCW, Hans de Boer, luchtte zijn hart in de Volkskrant. “Labbekakken met uitkeringen moeten aan het werk”‘, zei hij.
“Wat een schobbejak!”, dacht ik nog. “Alle jandoedels en schotelvodden van Nederland worden nu wel heel erg te kakken gezet!”
Natuurlijk ben ik het met de uitspraak niet eens. Het gaat mij slechts om het woord “labbekak”. Wát een heerlijk woord: labbekak. Labbekakken zijn slapjanussen schijnt De Boer gedacht te hebben. Dat een labbekak eigenlijk schijtlaars betekent, weten de hazenharten en bloodaarden die hun handje ophouden toch niet. Die zijn veel te druk met klaplopen.
Toen de dagen na het artikel in de Volkskrant half Nederland in rep en roer was door de uitspraak van die kwapoets van een De Boer, vond ik dat ik een keuze moest maken: óf alleen maar kwaad zijn op die bengel, óf denken: “die lorejas weet niet beter.” Natuurlijk: een paar uur na de gewraakte quote had De Boer zichzelf al aan een haastig geknutseld schandpaaltje genageld en toegegeven dat zijn woordkeus niet helemaal juist was geweest.
Het gekke is dat ik zeker weet dat er miljoenen mensen in Nederland zijn die denken dat mensen die een (bijstands)uitkering krijgen, alleen maar lopen te lanterfanten en te beroerd zijn om te werken. Dat dat niet waar is weet de rest van Nederland gelukkig wel. De patjakkerige De Boer wilde slechts wijzen op de fouten in het stelsel van uitkeringen en toeslagen. “De uitkeringen moeten daarom omlaag”, schijnt de druiloor gezegd te hebben. Net of al die pannenlikkers en tafelschuimers van hun bijstandsuitkerinkje leven als God in Frankrijk. En ja: er wordt zo af en toe wel eens gefraudeerd door sommige mensen in de bijstand en illegaal bijverdiend, maar dat schoelje moet gewoon aangepakt worden. Afrekenen met dat rapalje! Geen enkel medelijden met schorremorrie is mijn devies.
Maar waarom nou raaskallen dat de uitkering naar beneden moet of dat hoogopgeleide bijstanders gewoon asperges kunnen gaan steken in het zonnetje met de radio aan? Alsof je als werkzoekende tandarts of arbeidsjurist bij een aspergeboer in Tienray gaat solliciteren en dan zegt: “Deze week wordt het wat frisjes. Kan ik daarom de week erna beginnen?” De zich uit de naad werkende Polen zien ze al aankomen die hoogopgeleiden met hun onbeëelde handjes. Kansloos.
Maar goed: eigenlijk is er de laatste paar dagen al genoeg geschreven over jansalie De Boer.
Ik realiseer me plotseling dat dit voorlopig mijn laatste column voor Stukslaan is.
Ik ga dit blog uploaden en daarna poepen.
Rest mij om mijn mede-Stukslaancolumnist te bedanken.
Jertaa: bedankt voor alle labbekakkerij!

Robber