In Beeld: Yvette van Veldhuizen; dierentrainer met lef

De anekdotes stapelen zich op. Yvette van Veldhuizen (46) zit op haar praatstoel en schudt het ene lezenswaardige verhaal na het andere uit de mouw. Over slangen die ze heeft opgespoord, over verwaarloosde honden die ze opvangt of heeft opgevangen, over wilde katten (servals) die ze heeft getraind en over de honden die onder de zogeheten hoge risicorassen vallen en waarvan ze er thuis een aantal heeft. Zo wordt de verslaggever achtereenvolgens besnuffeld en gelikt door een dingo en een Kaukasische Owcharka met de afmetingen van een kalf.  Gevaarlijk die honden? ,,Nee’’, zegt Yvette. ,,Maar sommige geven signalen af die je wel moet herkennen en die toch wat anders zijn dan die van een Labrador. En de dingo moet je zeker niet aaien.’’

Een bijzondere vrouw die Yvette uit Wenum Wiesel. Meer dan twintig jaar is de allround dierentrainer actief. Ze heeft haar eigen hondenschool Alert, is de oprichter van de Stichting Alert die honden opvangt en daarnaast traint ze dieren voor particulieren en bedrijven. Ze huren haar in om de meest uiteenlopende redenen en met diersoorten waar een doorsnee trainer geen raad zou weten. Van kippen tot wilde katten, van egeltjes tot konijnen. O, ja, ze  leidt ook instructeurs op.  Want er is meer tussen hemel en aarde dan een Labrador of Poedel.

Kanaan Hond

Neem nu de Kanaan Hond. Al zo’n 4000 jaar de beschermer van het vee in het Midden-Oosten. Geliefd bij Bedoeïenen. Kanaan Hond? Zeker, met bloed van wilde honden.  Yvette schat dat er een stuk of drie van zijn in ons land. Een daarvan verzorgt ze als opvanghond.  Een jaar of vijf geleden stopte ze met haar opvang voor exotische dieren. Die taken namen andere stichtingen over.

Maar honden die in de knel zitten laat ze niet in de steek. Zo is daar een puppie van een maand of twee. Een vrolijk beessie dat maar ternauwernood  aan de dood ontsnapte. Haar radeloze baasje kreeg op de drempel van het oude en nieuwe jaar wat melkpoeder en aanwijzingen mee van de dierenarts die al met zijn hoofd bij de oliebollen was. Twee nestgenootjes bezweken door onwetendheid en de gebrekkige zorg van de eigenaar aan longontsteking. Maar de kleine druktemaker in de bench is springlevend en wacht op een baasje.  In dezelfde warme huiskamer huist een 4 jaar oude teckel. De vrouw die haar verzorgde leed aan dementie. Het hondje kwam niet meer in aanraking met andere honden en mensen, verbleef lange tijd in een koude schuur en is nu bang voor alles en iedereen. Maar niet voor Yvette en haar vrijwilligers.

Met die laatste categorie is ook wel wat loos. Stuk voor stuk mensen die niet goed meekunnen in de maatschappij, maar onder de vleugels van Yvette opbloeien. Uitstekend geschikt om met dieren om te gaan, mits ze goed worden aangestuurd. ,,We zijn er voor mens en dier’’, zegt Yvette die in het naburige De Beemte vaak tot ’s avonds laat op het lokale voetbalveld is te vinden. Niet om tegen een balletje te trappen, maar om met haar assistenten – zelf spreekt ze van collega’s – met honden in de weer te zijn. Tegen een uurtje of tien is ze thuis. En wie haar wil bereiken kan dan het beste nog even bellen. Of ’s morgens tussen acht en negen. Voor de rest kan de wachttijd van Hondenschool Alert op een telefonisch antwoord makkelijk tot zeker twee dagen oplopen.

Druk

Hondenschool Alert heeft het druk, heel druk. Met privélessen, groepslessen en interne trainingen. Onder de laatste categorie vallen onder meer honden die worden doorgestuurd door collega’s van Yvette. Ze is in haar branche te vergelijken met een huisarts die doorverwijst naar de specialist.  En die specialist heet Van Veldhuizen. Zo kreeg ze een hond weer in het gareel die joeg op alles wat kon vliegen en al eenden en andere vogels had doodgebeten. Ze vertelt over een Rottweiler die zijn eigen baas beet en hem de kleren van het lijf rukte, vooral na het poepen.  De hond bleek uiteindelijk een vriendelijke dier te zijn dat echter door buikpijn tot razernij werd gedreven. De dierenarts gaf ‘m de vereiste medicijnen en het probleem was opgelost. Rassen als Staffords, grote bulldogs  en uit de kluiten gewassen rassen als Malossers en Kaukische honden en krachtpatsers als Bull Mastiffs zijn welkom bij Alert en krijgen net als andere honden deskundige begeleiding. Gespeeld wordt er niet. Dat is alleen aan puppy’s voorbehouden.

Haar eigen probleem is een heel andere zaak. Kijkt ze bij probleemgevallen met dieren zorgvuldig naar een goede oplossing voor hond én baas, op zichzelf is ze niet zo zuinig. Ze is zich ervan bewust dat ze door een breuk in het middenrif binnenkort onder het mes moet. Maar nu al weet ze dat ze voorgeschreven genezingsperiode letterlijk aan haar laars zal lappen. Dat deed ze al eerder toen ze naar eigen zeggen ,,van navel tot schaambeen’’ open had gelegen omdat er een (goedaardige) tumor van griezelige afmetingen uit haar getergde lijf moest worden verwijderd. Binnen een dag of drie was ze weer op de been. Mocht er een hond tegen haar opspringen dan bood een harnas van paardentuigleer en metaal soelaas. ,,Ik hoef nu eenmaal geen honderd te worden’’, zegt ze met een lach.

Met die kwetsbaarheid weet ze nog wel raad. Maar negatieve publiciteit kan ze missen als kiespijn. Zeker als de pers zich in haar ogen ongenuanceerd uitlaat zonder al te veel kennis van zaken en haar niet om een wederwoord vraagt. Negatieve publiciteit ligt bij haar aanpak af en toe op de loer. Het incident over een Tibetaanse Mastiff uit Nunspeet ligt Yvette nog zwaar op de maag. Om de gigant  voor euthanasie te behoeden nam ze de zorg van haar baasje dat voor de rechter moest verschijnen over. Maar toen deze de bui zag hangen en voor het leven van haar hond vreesde en nog voor de training was afgerond bij Yvette  aan de deur klopte was Van Veldhuizen machteloos. ,,De vrouw en haar hond zijn tot op heden spoorloos.’’

Spoorloos was ook een python in Hoogeveen. Vandaar dat de politie Yvette met een van haar speurhonden inschakelde. Ze liet de hond aan een stukje vervelde huid van de slang ruiken, maar in het zakje hadden ook bevroren muizen (slangenvoer) gezeten en dat wist de hond uiteraard niet. Hij rook aan het vel , liep naar de schuur met daarin 2 kuub hout. Leeghalen dus. Maar geen python te zien.  De speurhond was immers het muizenspoor nagegaan. Maar een ander stukje vel bracht de speurneus in een mum van tijd naar de woonkamer en daar, onder de kast,  lag de wurgslang die zich aan de achterkant van het meubel door een gat had gewurmd. Het huis dat te koop stond, kon alsnog slangenvrij naar de nieuwe eigenaar.

Zo strooit Yvette met verhalen. Over jakhalzen, een Iberische Wolfhond thuis op de bank (met kolkend wolvenbloed), een gevangen varaan en de neusberen, wasberen en wasbeerhonden die ze ooit opving en vakkundig verzorgde. Hoe ze al aan al die kennis komt? ,,Ervaring en opleiding’’, zegt ze kort. En hoe zit het nu met dieren met wie je traint en trucjes leert? Ook voor reclamedoeleinden. Hoe ga je om met ethiek? Yvette heeft meteen haar antwoord klaar. ,,Daarin ben ik voor mezelf heel duidelijk. Ik kijk niet zozeer naar wat anderen misschien zielig vinden. Ik kijk altijd naar de stress bij een dier. Als er sprake is van een opdracht die te veel stress voor het dier oplevert doe ik het absoluut niet. Ik ben voor de kinderserie Alleen op de Wereld gevraagd. Werken met een aapje op diverse locaties, onder verschillende omstandigheden en dan ook nog eens in een korte tijd. Daar begin ik niet aan, maar ik probeer altijd oplossingen te zoeken. Ik heb het script herschreven. Het aapje werd een varkentje. En dat ging heel goed.’’

Filmpje: http://alerthondentraining.nl/leesmateriaal/slideshare-spelen-van-honden-onderling/

https://www.slideshare.net/yvettevanveldhuijsen/spelen

Verdere informatie: www.stichtingalert.nl