Intiem concert JW Roy raakt mensen diep

Afgelopen weekend bracht Jan Willem Roy, beter bekend onder de naam JW Roy, een bezoek aan Gigant. De theaterzaal was gevuld met ruim 50 bezoekers. Je kon dus met recht spreken van een intiem concert. Vanaf de eerste klank werden de aanwezigen in vervoering gebracht.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik met tegenzin bij het concert aankwam. Dat had niets te maken met de muzikale gast(en) van de avond, maar alles met het feit dat de uren voor het concert zo gezellig waren bij een ander etablissement dat ik daar eigenlijk niet weg wilde. Maar duty called, dus toch maar naar Gigant getogen. Terwijl ik nog maar amper, met tegenzin, zat begon JW Roy te spelen en ik was vanaf de eerste seconde diep geroerd. Het kippenvel kwam snel op mijn armen te staan en bleef er opzitten tot ruim na het concert.

JW Roy komt uit een klein gehucht bij Eersel, genaamd Knegsel, en die Brabantse roots draagt hij met trots uit. Roy heeft enige bekendheid opgedaan als schrijver van enkele liedjes voor onder andere Guus Meeuwis en Gerard van Maasakkers, maar tot een grote doorbraak heeft het niet geleid en dat is volledig onterecht. Tegenwoordig schrijft en speelt JW Roy in het Engels en de Americanastijl beheerst hij tot in de finesses. Zijn prachtige en warme stem past uitstekend bij de muzikale weg die hij nu is ingeslagen en een doorbraak kan mijns inziens niet uitblijven. Sfeervol en een authentiek geluid, al hoor je in zijn stem soms ook wel een jonge Bruce Springsteen doorklinken. Vooral bij ballads als ‘These loving Arms’, ‘Desperado’s waiting for a train’, ‘Feel like Going home’ en de Engelse vertaling van zijn nummer Als ge ooit, genaamd ‘Broken Wing’ wist Roy emotioneel binnen te komen en mijn ogen te laten branden. Kijkend naar andere gasten in de zaal constateerde ik overigens dat ik daar niet alleen in stond. Jan Willem Roy stond niet alleen met zijn gitaar op het podium, maar hij had een band meegenomen die de sfeer prima aanvoelde. Cok van Vuuren op gitaar, Mike Roelofs op toetsen en hammond, Bram Hakkens die het drumstel beroerde en de charmante bassiste Judith Renkema lieten zien dat zij hun vak op uitmuntende wijze verstonden.

Een bijzondere bijkomstigheid was de bijdrage van schrijver en journalist Leon Verdonschot die op boeiende wijze verhalen vertelde over ervaringen die hij, alleen en samen met JW Roy, heeft opgedaan met diverse muzikanten. Heel indrukwekkend waren zijn verhalen ‘De dag dat John Hiatt langskwam in de klinie’ over de afkickperikelen van John Hiatt en over het tragische overlijden van de vrouw van vriend en oud profwielrenner Peter Winnen. Deze laatste schreef, naar aanleiding van dit trieste feit, de eerder genoemde prachtige ballad ‘These loving arms’. De persoonlijke verhalen van Verdonschot bleken een fraaie aanvulling op deze avond.

Dat Roy en Verdonschot hun komst naar Apeldoorn niet als tussendoortje zagen, maar echt goed voorbereid de bühne betraden, bleek ook uit het feit dat beide heren naar enkele bijzonderheden in de Apeldoornse samenleving hebben gekeken. Zo viel het hen op dat boven het pand van UPC/Ziggo nog immer het logo van Free Record Shop te zien is, ondanks het feit dat deze laatste winkel al jaren uit het straatbeeld verdwenen is. Iets dat schrijver dezes ook al tijden bevreemdt. Ook werd gememoreerd aan het feit dat in Apeldoorn, binnen het unieke concept van Mansion 24, de vakkundige muziekspeciaalzaak Plato weer terug is en Klein Berlijn werd nog even aangehaald als een sfeervol etablissement. Dit alles werd tijdens de verhalen aangevuld met foto’s. Het feit dat Roy en Verdonschot open staan voor de stad waarin zij hun optredens geven vind ik bijzonder en kan op mijn grote waardering rekenen.

Tja, een goede recensie heeft ook een kritische kant en ik zou die ook zeker niet onvermeld laten, echter kan ik hiervoor echt niets bedenken. Wellicht het enige dat ik jammer vond is dat bij het prachtige verhaal over John Hiatt zijn nummer ‘Have a little faith in me’ slechts met enkele akkoorden muzikaal kracht werd bijgezet en niet tot de laatste noot tot de zaal kwam, maar aan de andere kant zou dat ook wel weer te voor de hand liggend zijn geweest.

Deze unieke avond met prachtige muziek, zang, verhalen, foto’s en warme sfeer zal mij nog lang heugen en gelukkig valt dat gevoel ook regelmatig opnieuw op te roepen door de cd die ik heb aangeschaft en die op fraaie wijze geïntegreerd is in een stijlvol hardcover boek met prachtige verhalen en foto’s. En bij het luisteren van de cd heb ik toch mijn kleine minpuntje gevonden. Het eerder genoemde ‘Broken Wings’ staat niet op de schijf. Desalniettemin raad ik een ieder die van echte, pure muziek houdt en meer wil weten over het verhaal achter de songs, aan het muzikale boekwerk Dry Goods & groceries aan te schaffen. Dan kom jij ook dichtbij de sferen die bij Gigant live te proeven was. Bij Plato is dit mooi afgewerkte muzikale boekwerk te verkrijgen. Een sfeervol cadeau voor onder de kerstboom denk ik zo.

Tijd om een glas wijn in te schenken en de cd weer op repeat te zetten, ‘Over & Over’.