jargon

‘Uw auto maakt lange kilometers’, hoor ik de monteur zeggen. Ik voel ongeveer wat hij daarmee bedoelt maar echt begrijpen doe ik het niet. Op school heb ik geleerd dat er maar één soort kilometer is en die is exact 1000 meter. Hij bedoelt vermoedelijk dat mijn auto veel snelweg rijdt. Het is het jargon van de autowerkplaats en ik heb er ontzag voor. In mij is een diepgewortelde bewondering voor het ambacht, voor mensen die met hun handen werken. Dat kunnen vioolbouwers zijn. Of beeldhouwers. Dakdekkers. Keurslagers. Loodgieters. En dus ook: automonteurs. Mensen met een beroep dat iedereen snapt. Een beroep dat concrete dingen oplevert. Een beroep van niet lullen maar poetsen. Ik schaam me altijd een beetje als ik zo iemand probeer uit te leggen wat ik voor werk doe. Dan beginnen ze glazig te kijken en lijken ze medelijden met me te hebben. Denkend aan lange kilometers stap ik in de taxi die mij van de garage naar huis brengt.

Enkele jaren geleden huurde ik voor een kleine verbouwing een aannemer in. Er moesten wat leidingen verlegd, muurtjes gezet en achterstallig onderhoud gepleegd worden. Tot mijn schrik kwam door de werkzaamheden een oude lekkage aan het licht. De aannemer zag het probleem niet zo. Hij had voor hetere vuren gestaan! Toen sprak hij de legendarische woorden: ‘dat lossen we wel op met een stukje riool’. Het riool is een ingewikkelde infrastructuur die bestaat uit een uitgestrekt ondergronds buizenstelsel dat bedoeld is voor lozing en transport van afwalwater (lees: pies en poep). Dat je daarmee een lekkage kan oplossen zou me verbazen, laat staan met een stukje ervan. Maar de aannemer bedoelde kennelijk een stukje pvc-buis van een zekere diameter. Een mooie totum-pro-parte.

Onderweg vraag ik mij af of het taxiwereldje ook zo z’n jargon heeft. Dat zal vast wel, al hebben we het hier niet over een ambacht maar over een dienstverlening voor een eerste levensbehoefte: jou van A naar B brengen. Een gesprek met de taxichauffeur over ditjes en datjes levert nog niet veel op. Ik probeer hem uit de tent te lokken door te zeggen: ‘U maakt veel korte kilometers, hè’. Dat komt niet echt over. Ik sla de plank nogal mis, merk ik. Het ene jargon is het andere niet. Belangrijke les: haal ze nooit door elkaar. Wanneer ik uitstap kom alweer de volgende oproep op zijn taxiradio binnen. Ik hoor de chauffeur nog net terugpraten naar de centrale. Hij zegt: ‘Ik ben onderweg, ik heb net een vrachtje afgeleverd’.

Het jargon treft mij dit keer hard. Ik ben verworden tot een vrachtje. Het zal wel onmacht zijn, maar ik merk dat ik er boos van word. Dat vrachtje heeft net wel het volle tarief betaald! En het vrachtje staat hier nu, in de regen, naar zijn huissleutels te zoeken. En of dat nog niet genoeg is. Het vrachtje mag later vandaag nog een keer vrachtje zijn, als de lange-kilometer-auto weer van de garage opgehaald mag worden!

Gelukkig rijdt de taxi snel weer weg. Anders had ik de chauffeur misschien een paar rake klappen gegeven. Met een flink stuk riool.

-jertaa