Martijn over…aannames

Het voordeel van twee keer per dag je tanden poetsen zie je vaak pas in als je tanden al voor de helft uit je smoel zijn komen vallen. Als van je glimlach niet veel meer over is dan de goede bedoeling. Ineens besef je je dat de tandarts al die tijd gelijk had. Hij verschuilt het dan misschien achter de façade van zijn sadistische inborst, maar de beste man had al die tijd het goede met je voor.

Dat sta ik me te bedenken terwijl ik de tandpasta niet uit mijn tube krijg. De tandpasta krijg ik er niet uit omdat,…nou vooral omdat ik een beetje een mietje ben. Of eerder; ‘een flinke miet’. Toch komt het er deze keer ook niet uit omdat ik gister heb geboulderd.

Boulderen is een nieuwe hype. Althans, buiten Apeldoorn. Door heel Nederland springen de boulderhallen uit de grond als waren het boulberbollen, waaruit boulderbloempjes tot boulderbloei komen. Zo ging ik naar een nieuwe hal, de nieuwste zelfs, in Arnhem. Net geopend en de grootste van…iets. Dat weet ik even niet meer. Gelderland-Zuid, misschien. Of de hele wereld. Dat kan ook.

Na het boulderen zaten we nog even na met z’n allen. In Pizzabar & Grand Café La Rocca. Dat zat er gewoon bij, bij die grootste boulderhal (links van Varsseveld?). Daar zaten we, met bier in onze verkrampte klauwen, ons af te vragen waarom zoiets in Apeldoorn niet bestaat. Niet alleen de boulderhal, maar ook dit restaurant; groots opgezet, open, sfeervol.

Soms denk ik dat we dat hier allemaal niet hebben, puur omdat we denken dat het niet kan. Dat het toch niets uitmaakt. Dat er niets zal veranderen. Terwijl ik rondom de plek waar ooit een kies zat mijn overige tanden poets vraag ik me af of die aannames waar zijn.

Vroeger dacht ik ook dat één keer per dag poetsen genoeg was.