Met kaplaarzen langs het Oranjepark

Zomer, herfst, winter of lente, ik vind het altijd mooi om langs het Oranjepark te fietsen.

Eendjes in de vijver, de sproeiende fontein of een laagje ijs op het water. Soms een bruidspaar op de brug, muziek in de tent of een ander leuk evenement om naar te kijken. Een tijd terug hebben ze het beeld van de wijk rondom het Oranjepark veranderd, ik vind het erg goed gelukt. Het ziet er strak uit.
Echter zijn er ook wat zaken waar ik minder over te spreken ben, natuurlijk ten eerste het al vaker besproken fietspad aan de overzijde van het park. Het verschil tussen fiets- en voetpad is zeer onduidelijk en niemand begrijpt er dan ook iets van. En over de bewegwijzering nog maar te zwijgen (Een fietspadbord met daaronder “Uitgezonderd fietsen”?).

Wat mij nu echter echte ergernissen begint op te leveren is het fietspad wat grenst aan het park zelf. Deze is lekker natuurlijk gebleven. Waarschijnlijk om het mooi over te laten lopen in het gras, een natuurlijk beeld. Dat is gelukt moet ik zeggen, maar praktisch vind ik het allerminst. Het gele straatje staat inderdaad leuk, wanneer het zonnetje schijnt. Maar aangezien wij hier in Apeldoorn een hemel hebben die zijn wolken nogal vaak laat open breken, veranderd dat mooie zandpad al gauw in een modderpoel. Dankzij de natuur bevat het pad nogal veel kuilen, die zich vrij snel vullen met vies geel/bruin blubberig water.

Het is een hele kunst om al slalommend om al deze plassen heen te rijden. Menigmaal heb ik thuis mijn laarzen flink moeten oppoetsen om ze te ontdoen van viezige vlekken, en als je even niet oplet is je spijkerbroek ook klaar voor de wasmachine.

Wanneer het einde van de survivaltocht dan eindelijk in zicht is, komt de genadeklap. Uitkijkend naar eindelijk weer een stuk verhard fietspad, rijd je nog even je banden kapot op de overgang van zand naar stenen. Het is een flinke drempel zullen we maar zeggen.
Het liefst zou ik er, tijdens regenachtige dagen, een eindje voor om rijden. Maar dat vind ik eigenlijk heel erg zonde voor mijn uitzicht. En om mij nu bij elke bui in kaplaarzen en een regenpak te verstoppen…
Ik ben benieuwd of anderen mijn mening delen, nog meer benieuwd ben ik of iemand daarna een gaatje vind om een nieuw paadje aan te leggen. Er zijn vast heel natuurlijke straatstenen te vinden die een vieze blubberboel verleden tijd maken, dan blijft het altijd een plezier om langs ons mooie Oranjepark te fietsen. Weer of geen weer.