Muzikale trip naar San Francisco

Na het succes van Are You Ready For The Country, waarin de countryrock uit de jaren zeventig op smaakvolle wijze werd geëerd, presenteert de Nederlandse band Her Majesty een nieuw programma dat opnieuw diepe indruk maakt. Met een muzikale reis naar het San Francisco van eind jaren zestig en begin jaren zeventig, richten de bandleden hun blik op een cruciale periode in de geschiedenis van de popmuziek. Een tijd waarin vrijheid, rebellie en artistieke expressie hand in hand gingen — en waarin San Francisco het kloppende hart vormde van een wereldwijde culturele revolutie.

Een stad als magneet voor muzikanten

San Francisco was in die tijd méér dan slechts een stad: het was een levenshouding, een mythische plek waar muziek, drugs, liefde en protest samensmolten. Het Haight-Ashbury district werd de thuisbasis van hippies, dromers en muzikanten, die allemaal hun eigen visie op vrijheid wilden uitdrukken. In dat tijdsbeeld nestelt zich dit programma van Her Majesty, dat met grote zorgvuldigheid en liefde voor detail is samengesteld.

Her Majesty bracht op deze avond een ode aan iconische artiesten als Grateful Dead, Jefferson Airplane, Creedence Clearwater Revival, Steve Miller, David Crosby, en vele anderen die in deze periode een stempel drukten op het muzikale landschap. Maar ze deden meer dan alleen nummers coveren — ze vertelden een verhaal, voerden het publiek mee langs muzikale hoofdstukken die samen een reis vormden. Niet zomaar een concert, maar een belevenis.

Muzikale parels uit een revolutionaire tijd

De setlist was een zorgvuldig gekozen bloemlezing uit het repertoire van de Westcoast-scene. De avond begon met “Cripple Creek”, een nummer dat – hoewel oorspronkelijk van The Band – uitstekend de sfeer van Americana en rootsmuziek vertegenwoordigde die ook de vroege jaren van de Westcoast kenmerkten. Her Majesty wist de groove, de losheid en de speelsheid perfect te raken, waarmee direct duidelijk werd dat deze band niet zomaar speelt, maar zich werkelijk ín de muziek verplaatst.

Daarna volgden onder meer:

• “Crazy Horse” – een nummer dat refereerde aan de rauwe, elektrische kant van Neil Young en zijn gelijknamige begeleidingsband. De uitvoering was intens en bezield, met gruizige gitaren en bezielde samenzang.
• “Show Me the Way” – met dromerige akkoorden en melancholische melodieën, een mooi rustpunt in de set. Dit soort nummers gaven het concert een fijne dynamiek, met ruimte voor reflectie en verstilling.
• “(Sittin’ On) The Dock of the Bay” – een absoluut hoogtepunt van de avond. De uitvoering was breekbaar, ingetogen en krachtig tegelijk. Het publiek hield de adem in, ontroerd door de eenvoud en schoonheid van deze klassieker van Otis Redding. Hier bewees Her Majesty hun muzikale finesse.
• “Have You Seen Her Face” – een ode aan The Byrds, met hun kenmerkende jangly gitaren en meerstemmige zang, waarmee de psychedelische kant van het programma verder werd uitgediept.

De afwisseling tussen rauwe rock, soulvolle ballads en luchtige folk maakte dat het concert geen moment inkakte. Elk nummer was een hoofdstuk in een groter verhaal, en Her Majesty bewees zich opnieuw als meestervertellers — zowel muzikaal als inhoudelijk.

Verhalen tussen de noten door

Wat deze avond zo bijzonder maakte, was de manier waarop de band het muzikale kader aanvulde met historische context en persoonlijke verhalen. Tussen de nummers door nam de band het publiek mee naar het San Francisco van 1967: naar de Summer of Love, naar protestmarsen tegen de Vietnamoorlog, naar psychedelische trips op de tonen van Grateful Dead, naar de beginnende commerciële rockindustrie — en naar de conflicten en dromen van een generatie.

Met behulp van projecties van posters, archiefbeelden en grafisch vormgegeven visuals werd de muziek omgeven met sfeer en betekenis. De beelden van kleurrijke flower-power affiches, dansende hippies en concertbeelden uit legendarische zalen zoals Fillmore West voegden een extra laag toe aan de ervaring. Het voelde alsof je even aanwezig was op een magisch moment in de tijd.

Een publiek van echte liefhebbers

Met een kleine driehonderd bezoekers voelde de zaal intiem aan, als een soort besloten bijeenkomst voor ingewijden. En dat was het ook: het publiek bestond uit echte fans, mensen die de muziek niet alleen kenden, maar voelden. Sommigen hadden deze nummers nog op vinyl gedraaid in hun jeugd, anderen beleefden ze via ouders of muziekliefde opnieuw. Er werd herkenbaar geknikt bij de intro van bekende liedjes, zachtjes meegezongen, bewogen op de maat. Geen hectische telefoons, geen rumoer — alleen een gedeeld gevoel van nostalgie en bewondering.

Conclusie: Een tijdreis die blijft hangen

Her Majesty levert met dit nieuwe programma een uitzonderlijk eerbetoon aan een van de meest invloedrijke periodes uit de popgeschiedenis. De combinatie van muzikale kwaliteit, historisch bewustzijn, sterke songkeuze en een verhalende aanpak maakt deze voorstelling uniek in zijn soort. De band weet het verleden voelbaar te maken zonder te vervallen in goedkope nostalgie. Ze spelen met hart, ziel en verstand, en weten daarmee zowel de kenners als de nieuwkomers in hun greep te houden.

Voor wie de ziel van de sixties wil herbeleven — niet als museumstuk, maar als levend muzikaal avontuur — is deze show van Her Majesty een absolute aanrader. Het is een reis naar een tijd waarin muziek nog alles kon veranderen.