Ode aan grote mysterie Lennaert Nijgh

,,Hoe is het mogelijk dat een man met grote handen en vuile nagels zulke fragiele liedjes kon schrijven?”, vraagt zanger Jim de Groot zich in de voorstelling ‘Tip van Sluier’ af. In deze ode aan tekstdichter Lennaert Nijgh speelt de zoon van Boudewijn de Groot een sleutelrol. Hij heeft immers een van de groten onder de Nederlandse liedjesschrijvers persoonlijk gekend. Net als zangeres Josee Koning, de derde echtgenote van deze mysterieuze poëet, die in 2002 de geest gaf na een slopend bestaan.

Dankzij de aanwezigheid van Koning en De Groot krijgt de voorstelling iets intiems. Ze maken de gesproken woorden zeer geloofwaardig. Bovendien kan Josee Koning nog mooi zingen ook. Evenals rising star Sjors van der Pannen die samen met Izaline Calester het kwartet van vertolkers volmaakt.

Het gesproken woord, de teksten tussen de liedjes door. Niet altijd even origineel gekozen, maar wat wil je? Ze steken bleekjes af bij hetgeen Lennaert Nijgh ooit als jonge man op een papiertje krabbelde. Want toen hij was nog heel productief en was het lijntje met boven waarop hij steevast kon terugvallen nog niet doorgeknipt, een leven van hoeren en snoeren (toen al) ten spijt.

Een grootheid die Nijgh, wiens teksten door Boudewijn de Groot op muziek werden gezet. Een onovertroffen duo in de historie van het Nederlandse lied. Het is dan ook even wennen als Boudewijn die liedjes niet zingt, maar anderen. Maar het is ook goed, net als de arrangementen die aan deze tribute een eigentijds karakter geven. De liedjes zijn van alle tijden, ongeacht in welke nieuwe jas ze zijn stoken. Overbekende liedjes als Meneer de president, Malle Babbe, Pastorale, Land van Maas en Waal, Meester Prikkebeen en zo kunnen we nog even doorgaan. Maar ook minder bekende als Sonnet en ragfijne Het Spaarne. Net zo makkelijk vertaalde, of beter gezegd hertaalde om met Jan Rot te spreken, Nijgh prachtige songs/chansons van Bob Dylan en Jacques Brel. Wat een talent! Gaandeweg de voorstelling begint het je wat te duizelen. Het is wel heel erg veel.

Maar wie nu de echte Lennaert Nijgh was, krijgen we niet te zien. Zelfs Josee Koning moet daarop het antwoord schuldig blijven. Bij iedere deur die hij opdeed, deed hij een andere deur weer dicht. Vandaar die titel van de Sluier. Mooi gekozen. Mooi gebracht allemaal. Een ode, een eerbetoon waar we vijftien jaar op hebben moeten wachten. Beter laat dan nooit.

Je blijft jezelf verbergen achter de lach op jouw gezicht
En nooit wordt er meer dan een tip van de sluier opgelicht

(Lennaert Nijgh)

Tip van de Sluier, zaterdag 13 januari, bijna volle Rabobankzaal Orpheus.