Ongemak: Microfoon worsteling

Ongemak zit ‘m in kleine dingen. Van het allebei dezelfde kant op uitwijken tijdens het passeren van een collega, piepende boxen tijdens een toespraak tot een totaal misplaatste opmerking tijdens een oer-Hollandse ‘kringverjaardag’. In deze column neem ik jullie mee in ongemakkelijke en schurende situaties uit mijn leven. Sorry alvast!

‘Zijn er nog vragen?’, vraagt de presentatrice na afloop van het evenement. Dat had ze beter niet kunnen doen. Gretig schiet de hand van de zwaar ademende man achter mij de lucht in. De bijeenkomst loopt al uit, en deze interventie helpt daar zeker niet bij.

De man begint aan een eindeloze monoloog, een verhaal waar niemand op zit te wachten en dat niets toevoegt aan de discussie. Het pijnlijkste moment komt wanneer de presentatrice na twee minuten probeert de microfoon terug te pakken. Tevergeefs. De ongewenste spreker beweegt pratend de microfoon van zijn buik naar zijn rug, alles om de grijpende hand van de presentatrice te ontwijken.

Het was echt pijnlijk. Misschien bekijk ik het verkeerd en had de man de beste intenties. Toch snap ik niet waar mensen de moed vandaan halen om een volle zaal te vermoeien met hun eigen mening en opvatting. Schrijf dan gewoon een column!

De presentatrice wacht, en wacht, en wacht. Er komt echt geen einde aan de monoloog. Het ongemak bereikt een hoogtepunt na drie minuten, wanneer de gastvrouw opnieuw probeert de microfoon uit handen van de welbespraakte meneer te pakken. Tevergeefs. Zijn hand beweegt van zijn mond naar zijn rug, via zijn oor terug naar zijn gezicht. Hij laat echt niet los.

Een paar tellen later geeft de man zich eindelijk gewonnen. Wat was dit ongemakkelijk…