Open brief aan Benedictus XVI

Geachte Paus,

Waarschijnlijk ontvangt u mijn foto nieuwsbrief ook (ik stuur hem altijd naar bisschop Gijssen, waarvan ik ooit een foto heb mogen maken, en de bisschop stuurt de nieuwsbrief natuurlijk door naar u).
Speciaal voor u is er nu een foto gemaakt van twee verliefde vrouwen die (dat vind u waarschijnlijk verfoeilijk) binnenkort gaan trouwen.
In een recente toespraak zegt u namelijk impliciet dat het homohuwelijk een bedreiging is voor de wereldvrede, net als abortus en euthanasie. U citeerde onder meer Gilles Bernheim, de opperrabbijn van Frankrijk die zich de afgelopen tijd fel heeft verzet tegen de legalisering van het homohuwelijk in Frankrijk. Ook vorige week sprak u als kerkvader al negatief over het homohuwelijk tijdens een boodschap ter gelegenheid van de Werelddag van de Vrede

Mijn gedachten over uw standpunten worden uitstekend verwoord door het COC: “ Terwijl er oorlogen woeden en mensen sterven van de honger, kiest het Vaticaan voor het veroordelen van mensen die van elkaar houden. Als het gaat om Oeganda, waar met een beroep op het geloof de meest vreselijke anti-homowetgeving dreigt te worden ingevoerd, is het Vaticaan muisstil.”

U heeft als onfeilbare kerkleider wel vaker overduidelijke standpunten, standpunten die de individuele mens beschadigen, denk aan het verbieden van condooms in Afrikaanse landen. Landen waar er een reële kans is op AIDS bij onbeschermde seks. Ook over anticonceptie heeft u zo uw eigen gedachten. Gedachten die haaks staan op persoonlijke vrijheid en de keuze om zelf je kindertal te bepalen.

Vaak gebeuren er in de wereld dingen die mij bezighouden, en waarvan ik verwacht dat kerkelijke leiders daar een uitspraak over doen. Maar steeds maar weer is het muisstil als het gaat om armoede, oorlogen en misbruik van kinderen, nota bene we praten over misbruik gepleegd door uw eigen werknemers.

Een Britse filosoof stelde eens dat de helft van uw werknemers niet meer in uw Godsbeeld geloofd. De gelovige helft maakt promotie en wentelt zich zo in de glamour wereld van de opperlaag van uw organisatie. De andere – niet meer zo gelovige helft – doet dat waar het geloof in essentie voor is bedoeld: het helpen van de armen, zorgen voor goed onderwijs en mensen bewust laten worden van hun verpauperde klasse.

Een wetenschapper stelde eens dat hoe armer het land, hoe meer invloed de katholieke kerk heeft, en hoe schrijnender de verschillen zijn en blijven tussen arm en rijk. In mijn eigen land was dat merkbaar in het zuiden van Nederland, grote gezinnen, veel armoede en een almachtige pastoor. Nog niet zo lang geleden (toen er nog geen kritische katholieken waren en de kerken vol zaten) mocht een zwangere vrouw niet trouwen voor het Maria altaar, suïcideplegers werden begraven op het niet gewijde stuk van het kerkhof, evenals ongedoopte kinderen trouwens.
Een opvatting die nog steeds gangbaar is in landen die minder ontwikkeld zijn, met meer arme en minder kritische mensen en waar grote groepen nog steeds in volle overtuiging uw onfeilbaarheid onderschrijven.

Naarmate je ouder wordt, schijn je alles meer te relativeren. Je overtuiging wordt milder, je ziet meer de “breedheid” van alles en krijgt meer respect voor andersdenkenden. Dit aspect van ouder worden mis ik bij U. Jammer, de wereld zou gebaat zijn bij meer mildheid en respect voor anders denkenden.

Terzijde:
U in uw eentje kunt er natuurlijk niets aan doen. Maar wat mij opvalt bij godsdiensten is dat deze andersdenkenden dwingen de leefregels van de godsdienst te volgen en naarmate de gelovigen in kleiner aantal zijn, zij meer benadrukken dat er geloofsvrijheid is. Maar het zelfde beroep op geloofsvrijheid beperkt mij – als niet gebonden agnost – in mijn vrijheid om te sterven wanneer ik wil.
Met vriendelijke groet StrangeArt,( u weet het nog wel uit mijn nieuwsbrief, StrangeArt is de avatarnaam van Roelof Rump.

Over de foto: De enthousiast meewerkende dames hebben vooraf aan het “klikken” de concept column gelezen.