opgesloten

Zondag 21 juni 2015

Door Stukslaan


Dit wordt een vies verhaal. Opgesloten zijn in geurtjes is een van de ergste dingen die een mens kan overkomen. Het net als bij een deuk in je auto zit er vaak geen kaartje bij van wie de geur is. Juridisch heb je geen poot om op te staan. Hoe dan ook, eenmaal opgesloten in een geurtje betekent dat het leed al is geschied. En dan heb ik het niet zozeer over die collega die gisteravond knoflook at, dicht op je komt staan en allerlei woorden die beginnen met de letter H tegen je zegt. Maar wanneer dat in de lift gebeurt en je dus geen kant op kunt, kom je eigenlijk wel in de buurt van wat ik bedoel.

Jeugdvriend H – laat het toeval zijn dat zijn naam met een H begint – woonde aan het eind van de straat. We troffen elkaar over het algemeen ergens buiten, maar nu en dan zochten we elkaar ook thuis op. Wanneer ik op een dag onaangekondigd bij hem aanbel, doet zijn moeder open en laat me doorlopen naar zolder, want dat was H’s man cave. Wanneer ik de zolderkamer binnenga zie ik een nerveuze H heen en weer springen. Ik geef hem een hand en ga op een bankje zitten. Meteen valt me de zware, zurige geur op die de kamer gevuld heeft. Het is onmiskenbaar dat slechts seconden voor mijn entree in deze ruimte een uiterst explosieve handeling van het masturbatieve soort heeft plaatsgevonden. Het verklaart H’s nerveuze houding: bijna door mij betrapt. En nu doet ie alsof er niets aan de hand is, praat met me over ditjes en datjes en vraagt of ik wat wil drinken. Onvrijwillig opgesloten in de zaadlucht van stier H. Met een smoes maak ik mij uit de voeten om thuis m’n handen met wasbenzine te gaan wassen en al mijn kleren in de vuurkorf te gooien.

Nog zo’n situatie. Ik heb een zakelijke afspraak met een mevrouw, bij haar op het bedrijf. Het is maandagochtend 9 uur. Ze biedt me koffie aan en gaat naast me zitten. Meteen signaleer ik een onwelriekende adem. Ach, zo denk ik, daar hebben meer mensen last van en je kunt het ze niet echt kwalijk nemen. Ik probeer het te negeren. Wanneer ik even later naar de wc ga en weer in het kantoortje terugkom, loop ik tegen een wollen deken aan. Zo eentje die al weken achter de container ligt, in weer en wind. Excusez le mot, maar deze dame stinkt uit haar bek als een matroos uit z’n gulp. En ik kan geen kant op. Ik zit naast haar en onze afspraak duurt nog minstens drie kwartier. Opgesloten in ’s werelds ranzigste modaliteit. Niet alleen je neusreceptoren, maar ook je smaakpapillen worden met doodshoofdmoleculen gebombardeerd. Ik kan het proeven!

Een klassieker is het concert. Je staat hutje-mutje en iemand laat een wind. Niet een klein foffertje maar zo’n zware vloemer waarvan je de warmte nog voelt als je hem inademt. De eigenaar heeft zich vergist: door de herrie van de muziek kun je de wind toch niet horen, moet hij gedacht hebben. Even vergeten dat het geluidniveau geen invloed heeft op de geurdimensie. Je kijkt de mensen om je heen met een beschuldigende blik aan. En zij jou. Weer ben je opgesloten in een geurtje en er zit niet anders op dan het over je heen laten komen. Naast me zegt een man, klaarblijkelijk ook slachtoffer: ‘allemaal hard snuiven, dan is ie zo op’.

Nee, dan maar een rustig dagje op kantoor. Niet veel afspraken, alleen straks een overleg met een aantal accountants. We praten ruim een uur en dan gaan de seniore heren er weer vandoor. Ik moet even naar de wc en zie daar net een van die accountants het toilet verlaten. Moest natuurlijk ook even piesen, zo voordat hij met z’n lease-auto naar de volgende klant reist. In het toilet voel ik aan alle kanten de aanwezigheid van de accountant nog. Een nuffige mannengeur omringt mijn lijf. En dan word ik gegrepen door een afstotelijk balzakaroma en kan me nauwelijks staande houden van onpasselijkheid. Wederom opgesloten in een zeer ongewenst geurtje. Brrrr.

Laatst kwam ik na vele jaren H weer tegen. Hij groet vriendelijk en steekt z’n hand uit. Die kan ik gelukkig met een smoesje ontwijken. ‘Wat doe je tegenwoordig?’, vraag ik hem. ’Nou,’, zegt hij, ’na de HEAO kon ik niet zo gauw werk vinden. Ik ben toen maar in de parfums en zo gegaan. Op dit moment ben ik de Europese vertegenwoordiger van 4711. Daar ben ik tevens de geurexpert’.
Het lijkt me een uitstekende baan voor ‘m.

-jertaa

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Elke maandag onze Apeldoornse verhalen in jouw inbox
De beste berichten en verhalen geselecteerd door onze redactie
Meer dan 2.200 Apeldoorners gingen je voor
Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Meer lezen over stad

REACTIES

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!