Stones Sessions in Gigant: Satisfaction gegarandeerd

In een uitverkocht Gigant traden vrijdag The Rolling Stones op. Ok, niet de mannen uit Londen, maar de Nederlandse equivalent stonden op de Apeldoornse planken. 

Ruim 500 mannen en vrouwen, ongeveer eerlijk verdeeld, maar voor het overgrote deel wel ruimschoots de 55 gepasseerd, zagen een prima band met leadzanger Jeffrey Hendriks die de mimiek van de originele zanger Mick Jagger tot in de finesses wist te evenaren. Jeffrey, opgegroeid in Hoenderloo, speelde een thuiswedstrijd. Het pittoreske dorp, aan de rand van Apeldoorn, was dan ook ruimschoots vertegenwoordigd in de zaal.

Centraal in deze gig stond het Stones album “Stripped”. Op dit album uit 1995 werden live registraties van doorgaans onbekendere nummers gespeeld. Vooral de kleinere theaterzalen werden toentertijd aangedaan. Een lastige uitdaging voor de Stones Sessions om dit optreden over te brengen, zeker in Apeldoorn, alwaar het publiek vaak lastig te enthousiasmeren is bij onbekender werk. Het duurde hierdoor even voor de interactie tussen band en de bezoekers een feit was, maar dat viel de band niet aan te rekenen. 

Toegegeven, schrijver dezes kent frontman Jeffrey en bassist Jef door een vorige muzikale samenwerking al eerder, maar in alle objectiviteit gesteld lieten zij tijdens dit optreden horen dat ze in die tussenliggende jaren absoluut niets aan muzikale kwaliteit hebben ingeboet. Desondanks kwam de stem van Jeffrey in het begin iets minder sterk uit de verf dan ik van hem gewend was. Los van bovenstaande uitdaging met het publiek was hij ook ziek tijdens dit optreden en stond zijn microfoon in het begin te zacht afgesteld. Des te groter de waardering dat Jeffrey, door zijn doorlopende intensiteit, overgave en energie, de bezoekers liet groeien en meekreeg in enthousiasme. Vooral bij de climax, tijdens de bekendere nummers als “Miss you”, “Satisfaction” en “You can’t always get what you want”, wisten hij en band de zaal alsnog los te laten gaan. 

De muzikanten lieten horen een goede eenheid te zijn. Henk Wesselink (gitaar, vocals), René Geelhoed (keys, vocals), Hubert Eggen (gitaar), Jeff Bolink (bass, vocals) en Tim de Wijk (drums) begeleidden Jeffrey op prima wijze, maar ook hier was de muziek iets te zacht afgesteld. De stuk voor stuk uitstekende solo’s werden daardoor achterin niet door iedereen intens beleefd. Dat ook de muzikale Dutch disease, continue door nummers heenpraten van publiek, ook bij dit optreden opgeld deed was spijtig. Hiermee raak ik helaas een immer terugkerende kritische noot bij live-optredens, waar echt paal en perk gesteld aan dient te worden. 

Los van het geluid was de performance van de mannen op de planken uitstekend. Hun enthousiasme en muzikale skills waren duidelijk zichtbaar en hoorbaar. Persoonlijk vind ik de Stones Sessions de beste coverband van de vermaarde en, uiteraard met ultiem respect uitgesproken, bejaarde mannen uit Londen. 

Dat de Stones Sessions niet alleen succesvol is binnen onze landsgrenzen is terecht. Net terug van een succesvolle toer in India, de jetlag was nog voelbaar, en eerdere gigs in China en op Bonaire, is de band ook internationaal aan de weg aan het timmeren. Volledig begrijpelijk. 

Deze enthousiaste en muzikaal uitstekend onderlegde mannen kunnen wel eens aan de voorportaal van een internationale doorbraak zitten. Feit is dat we nog veel van deze mannen gaan horen. Ook Hoenderloo kan aldus trots zijn. 

De Stones Sessions in Gigant, het was weer een avond van grote SATISFACTION. 

Vrijdag 26 januari, popzaal Gigant