Trillend been

Eigenlijk moet je nooit met jezelf bezig zijn. Als dat niet helemaal lukt en dat kan, want het sluipt zomaar in je, bedenk dan dat je dat niet wil. Want voordat je het weet ben je daar de hele dag mee bezig, met jezelf. Ik lag in bed en voelde dat mijn linkerbeen trilde en wist dat het niet ernstig kon zijn. Het was tenslotte maar één been en ik was er van overtuigd dat het bij dat ene been zou blijven.

Mijn vader dacht regelmatig dat hij dood ging, dan riep hij; ‘ik ga dood’ en wist ik dat het niet gebeurde. Dan reed de ambulance voor en werd vader in gepaste stilte onderzocht. Niets aan de hand, zeiden ze dan en ze vertrokken snel en lieten vader teleurgesteld achter. Twee dagen later riep hij; ‘ik ga dood maar nu echt’ alsof onecht doodgaan ook kan. Dus kwam de ambulance weer en was er weer gepaste stilte. Totdat het werkelijk zo was en ik achteraf merkte dat hij het niet had aangekondigd. Dat het ineens zo was en dat ik nu, zo graag, hem wil horen roepen; ‘ik ga dood’ en dat het niet gebeurde.