Troep in het Oranjepark

Als het mooi weer is, is het altijd heerlijk vertoeven in ons Oranjepark. En nu de lente probeert zijn best te doen om aanwezig te blijven, doen de bloempjes en bomen flink hun best om zijn aanwezigheid te belonen met een mooie bloeifase.

Jonge mensen leggen hun kleedjes uit en genieten met hun hippe zonnebrillen van het felle zonnetje. Optimitisch ontblote armen, sommigen zelfs al met de slippertjes aan. De oudjes genieten van het uitzicht en zien dat de toekomst het naar hun zin heeft. Ze wandelen en slenteren, het hondje aan de lijn.De zon gaat langzaam onder en ieder keert op z’n elfendertigst huiswaarts. De schaduw zorgt voor kilte, het park stroomt langzaam leeg. De bankjes maken plaats voor de volgende lichting. De zwervers en hangjongeren nemen het stokje over. Zijn het trouwens wel hangjongeren? Of zijn het gewoon volwassenen die hangen?

De volgende morgen zien we het resultaat. Een vooroordeel misschien, maar de bankjes doen vermoeden dat zij die bleven hangen op een andere manier genieten van ons Oranjepark dan wij. Ik geniet van de bloempjes, ik geniet van de eendjes, maar de confrontatie met de troep verstoort mijn genot. Waarom, vraag ik mij af.

Ligt dat aan mij?