Vakantie = sporten

De coronasituatie zorgt ervoor dat veel vakantieplannen niet doorgaan. We blijven dichter bij huis of zelfs helemaal thuis. Je leest erover in onze serie ‘Coronazomer’. Daarnaast is er alle tijd om terug te denken aan voorgaande jaren. Gelukkig hebben we de foto’s en de verhalen nog. Hiervan een verzameling, geschreven door Carla van Vliet. 

We logeren twee weken naast een Frans golfterrein en dit opent voor mij een geheel nieuwe wereld. Na twee dagen kom ik er achter dat het geen echt golfterrein is maar een oefengolfterrein. Hier kunnen diverse technieken geoefend worden of je kunt er gewoon even lekker inslaan. Daarna wordt de hele boel verhuisd naar het echte golfterrein. Nu gok ik dat je een beeld in je hoofd hebt van een man met een ruitjesbroek en een bijpassende polo en pet en het liefst ook nog een trui nonchalant om de schouders geknoopt. Die heb ik niet gezien. Wat ik wel zag…

Daar komt-ie hoor, de stoere fransoos. Langwerpige tas op zijn rug, strooien hoedje op zijn hoofd en een goeie zonnebril. Twee groene draadmandjes gevuld met witte balletjes, één in elke hand. De tas en de mandjes gaan op de grond. De tas wordt open geritst en er wordt een stokje uitgehaald. ‘Huh, wat een rare stick is dit?’, denk ik nog. Hij tuurt over het veld(je) en kiest een doel. Dan legt hij het stokje op de grond richting dat doel. Aha, het is een slarichtingstokje. We kunnen beginnen! Dacht ik…

1. Eerst worden er drie balletjes langs het slarichtingstokje gelegd.
2. Uit de tas komt een club (zo heet een golfstick, sommige hebben zelfs een sokje met rits over het voetje van de club, vraag me niet waarom),
3. Er wordt een handschoentje aan gedaan (eentje maar, vraag me weer niet waarom),
4. Er wordt met zowel de linker- als de rechterarm 5 x door de lucht gemolenwiekt,
5. Er wordt 10 x door de knokige knietjes gebogen,
6. Er wordt 8 x ‘droog’ geslagen,
7. En dan eindelijk komt de echte klap!

Ritueel

Hij kan er wat van hoor, mist geen ene bal. Maar ik zie wel veel overeenkomsten met de tennisser Nadal. Die neemt na elke twee sets 2 hapjes banaan, 1 slokje water, 2 slokjes citroensap en 1 hapje chocolade, dan droogt hij zijn haar links met de linkerhanddoek en zijn haar rechts met de rechterhanddoek zorgvuldig af. De golfer heeft een soortgelijk ritueel na elke drie ballen: telefoon checken, 1 hapje stokbrood, 1 slokje water, gebruikt voetje afvegen aan de handdoek, sokje over het voetje ritsen, nieuwe club pakken, sokje eraf ritsen, voetje vastdraaien met een daarvoor bestemd gereedschapje, telefoon checken, hoedje rechtzetten en de volgende 3 balletjes klaarleggen. Golfen is doorwerken!

Op een ander veldje staan twee mannen, een beetje buikig, tas op een karretje. Ze willen niet voor elkaar onderdoen en slaan veel te snel en daardoor alles mis. Ik lach niet.

Op nog een ander veldje staan twee mannen, mager als een lat, tas zonder karretje. Ze overleggen alles uitvoerig, zitten op de iele hurkjes de slalijn te bepalen, nemen grote stappen om de afstand te bepalen, slaan per kwartier maar 1 bal. Maar die is dan wel helemaal goed. Dat wel.

Op weer een ander veldje staat een jong stel. Zij wil zich verdiepen in zijn belevingswereld en hij wil het haar graag leren. Het blijkt geen goed idee. Ze giechelt teveel, slaat maar wat in de rondte, verplaatst meer lucht en zand dan bal. Soms kun je hobbywerelden beter gescheiden houden.

Dan komt er een fietsje aan met een jongetje van een jaar of tien schat ik. Uit zijn tas komen een club en drie lichtgevend oranje balletjes. Waar hij ze ook neerlegt, hij slaat ze raak en ze treffen doel. Zonder stokjes en sokjes, zonder hapjes en slokjes, zonder kletsen en zweten, zonder passen en meten. Zo kan het dus ook.

Tja, sport, ik kan er uren naar kijken!