Vroege herfst..

Vrijdag 17 september 2010

Door Marianne Rouw

Foto © Marianne Rouw

Het licht was prachtig, de temperatuur heerlijk, alles klopte, tijd in overvloed om te schieten. Het was niet te onderdrukken dat gevoel. De auto stond voor de deur dus er kon naar het favo plekje gereden worden.

Een klein poeltje op de heide, bijna niet te zien. Eigenlijk niet meer dan een gewone regenplas zou de voorbijganger denken…

Alles werd geinstalleerd, zo laag mogelijk, zon van opzij, dat was het mooiste. Helemaal in de ban van wat er door de lens te zien was werd er op de knieen gezakt..languit, om goed te kunnen kijken. Was er wel goed gekeken? Nee, in een mum van tijd waren broek en knieen klets nat, het was de opwinding! Daar zit je dan, onder de modder. Een glimlach, ach schrijven met licht is zo mooi, je wordt er vies van, maar dan heb je ook wat!

De fietser, die langs reed zag het van een afstandje aan, hij werd niet gezien, maar wel gehoord. Er klonken klikjes…Niet van mijn toestel..
De man lachte, hij had fantastische plaatjes van een maffe dame die languit in de modder lag. Wat ziet u daar, vroeg hij. Ik antwoorde dat ik heel veel moois zag. Hij keek mij niet begrijpend aan. Een plasje water?
Ik heb iets veel mooiers op mijn toestel, zullen ze thuis leuk vinden.

Nu keek ik de man niet begrijpend aan. Wat is daar nou leuk aan, een vrouw onder de modder?

Bent u die fotograaf, ik zou de plaatjes wel willen zien.
Wilt u die van mij zien? Ze zijn vast veel mooier!

www.madamephotography.nl

Meer lezen over stad

REACTIES

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!