Warmte in de koude maanden

Het is zondagavond 7 december. Buiten is het nat en koud. Samen met een groep vrijwilligers sta ik zoals elke zondag een warme maaltijd uit te delen aan dak- en thuislozen voor de trappen van het stadhuis. Een beetje warmte in de gure kou. Het valt me op dat er een vijftal auto’s voor het stadhuis geparkeerd staan. Binnen brandt licht, de deur staat open en er lopen mensen in en uit die duidelijk niet voor een bordje soep komen. Nieuwsgierig als ik ben loop ik naar de beveiliging om te vragen wat er aan de hand is. “Er is een crisiscentrum ingericht, in verband met de gasstoring in Zevenhuizen”.

Terug buiten is het hartverwarmend om te zien hoe onze vrienden zonder dak reageren op dit bericht. Volop medeleven met de mensen die welliswaar een woning hebben, maar toch ook in de kou zitten. En lof voor alle ambtenaren, mensen van Liander, brandweer en politie die zondagavond laat nog in de weer zijn om zoveel mogelijk hulp te bieden. Niemand die zegt dat hij het ook koud heeft, of zich afvraagt wie er naar hem omziet. Allemaal uiten zij hun zorgen om die ander. Vrienden, kennissen, soms familie, maar ook wildvreemden die zo plotseling zonder verwarming zitten. En allemaal denken ze mee. Dat de gemeente maar gauw kacheltjes moet uitdelen. En extra dekens. En dat die mensen toch ook wel een warme hap zouden kunnen gebruiken. Een eigen crisiscentrum is ingericht.

Ik kan een glimlach niet onderdrukken en geniet van wat hier allemaal gebeurt. En ondertussen doe ik een schietgebedje of twee. Voor de mensen in Zevenhuizen. Voor mijn vrienden zonder dak. En voor de mensen in het stadhuis die misschien wel tot diep in de nacht zullen vergaderen, telefoontjes zullen plegen en acties op poten zullen zetten om de getroffen mensen te helpen. Omdat niemand het verdient om in de kou te staan.

Ben Bloem, gemeenteraadslid ChristenUnie