We doen het voor Robbie

De setting had zo in de Apeldoornse parken kunnen staan, maar stond donderdag 21 november op het podium van Orpheus. Een statig landhuis in koloniale stijl, gebouwd met vermogen dat in Nederlands-Indie is vergaard. Daar kwam de familie bijeen om de zelfmoord van Robbie te herdenken. Een familie qua gewoonten, hebbelijkheden en sociale samenstelling herkenbaar maar op een prachtige manier uitvergroot. Je zag met name een oudere generatie die in het wij en zij gevoel, in denken en doen, zijn opgevoed. Zodanig neergezet dat je zelfs kon “begrijpen” hoe diep (sociale) discriminatie kan zitten en hoe dat het kijken en praten over anderen, bepaalde. Met deze achtergrond ontsponnen zich dialogen tussen de koude en de warme kant, tussen kinderen en ouders waarbij steeds meer duidelijk wordt hoeveel schade deze opvoeding had teweeg gebracht. Eigenlijk is kleinzoon Bas de enige die zich ooit om Robbie bekommerde.

Een zwaar stuk? Nee, de dialogen zijn scherp, herkenbaar, uitvergroot en daardoor vaak humoristisch. Je merkt dan ook dat je gaandeweg het stuk werd ingezogen. In de stiltes na een emotionele explosie, is de zaal ademloos.  Geen gekuch of geschuifel, maar de spanning van….. en, en?
Een avond top-toneel, een aanrader!

We doen het voor Robbie.
Nog te zien op 22, 23 en 24 november in Theater Orpheus