ze is een kat

Het was een enerverende week. Ik had een crematie en er kwam een kat bij ons in huis. En ik zeg het meteen maar even bij: ik geloof niet in reïncarnatie. Het een heeft dus niets met het ander te maken. De kat is overigens een Europese Korthaar van 15 jaar oud. Paste niet meer in het leven van de biologische ouders en stond op de nominatie voor enkele reis asiel. Ergens is besloten dat ze wel bij ons kon en nu moet ik dus bij het neerploffen op de bank eerst even checken of de zitting echt vrij is. Het kattenbeest is er altijd en heeft een perfect gevoel voor timing. Uitkijken dus.

De kat is een ‘ze’. Het maakt mijn niets uit, een kat is een kat, maar het is even wennen als je het over de kat hebt. We lopen elkaar de hele week al te verbeteren. ‘Hij heeft gepoept’, zeg ik dan bijvoorbeeld. En dan roept de rest van het gezin: ‘ZIJ heeft gepoept’. Ik weet niet zo goed wat ik hier van moet vinden. Strikt genomen hebben ze allemaal gelijk. Maar hoe je het wendt of keert: het stinkt vreselijk als Nellie heeft zitten schijten.

‘Ze’ heet dus Nellie. We kunnen er ook niets aan doen. De biologische ouders hebben ooit die naam bedacht en 15 jaar lang het beest daarmee aangesproken. En zo zitten wij ermee opgescheept. Het bestaat niet dat wij er opeens een ander stickertje opplakken. Al zou ik persoonlijk liever een naam als Gudrun veel leuker vinden. Of Paris Hilton of Hadewich. Of Wordfeud. Ik kreeg er de handen niet voor op elkaar. Dus bleef het Nellie.

Het grappige is dat Nellie slechthorend is. Ik merkte dat snel. Bij een plotseling of raar geluid zie je de oren van Nellie zich niet richten naar het geluid. Die auriculaire reflex zie je bij vrijwel alle katten, zelfs als ze liggen te dutten. Maar bij Nellie zie je dat niet. Toen de buurman zijn terras met een trilplaatje aan het vlakken was, bleef Nellie gewoon liggen waar ze lag. Ze verroerde zich niet. Dat bevestigde nog eens mijn vermoeden dat we hier te maken hebben met een kat die kampt met ouderdomsslechthorendheid.

Aan haar ogen mankeert niets. Ze kan je uren zitten aankijken. Daar word je natuurlijk onrustig van en je verbergt je achter de krant. Maar zodra je even spiekt, zie je dat Nellie je nog steeds zit aan te kijken. Zonder knipperen. Het is een psychologisch spelletje, kinderachtig getreiter, grove pesterij. Ze blijft me net zo lang aankijken totdat ik gillend gek word, het huis in blinde paniek verlaat en met mijn auto in hoge snelheid het IJsselmeer in rijd. Ik vrees dat Nellie de Hannibal Lecter onder de katten is. ’s Nachts durf ik er niet meer uit om even naar de wc te gaan. Bang dat Nellie me opwacht en mijn hoofd eraf bijt.

Wat de biologische ouders van Nellie ons niet hebben verteld is dat ze nogal winderig is aangelegd. Dat zijn dus de Kleine Lettertjes. We merkten dat al toen ze een uur bij ons was. En het zijn niet van die onschuldige vloemertjes of foffertjes. Nee, als je je ogen dicht doet zou ze zweren dat er een ongewassen matroos die twee weken niets anders dan piri-piri heeft gegeten naast je een punt uit zijn rug zit te drukken. Nellie moet echt rot vanbinnen zijn. Haar farten zijn verschrikkelijk. En je ruikt ze niet, je PROEFT ze.

Ik noemde al dat perfecte gevoel voor timing. Net als de aardappels op ons bordje liggen, betreedt Nellie de kattenbak. We horen wat gegraaf en gerommel terwijl we onze aardappels met jus besprenkelen. We houden onze mond en luisteren aandachtig. Proberen ons een voorstelling te maken van wat er zich precies in de kattenbak afspeelt. Als het even stil is, weten we eigenlijk al voldoende. De kattenbak staat op 2.5 meter van de eettafel. Nellies geur plant zich bij gemiddeld atmosferische omstandigheden voort met een snelheid van zo’n 7 centimeter per seconde. Een snelle rekensom leert dus dat wij over 35 seconden worden getroffen door een verlammende odeur die we nooit meer uit onze kleren gewassen krijgen.

Het zijn de ongemakken die we er gratis bij krijgen. Misschien dat het ooit went. Maar stiekem heb ik al gegoogeld op ‘kat gemiddelde maximale leeftijd’ en vervolgens uitgerekend hoeveel maaltijden nog onaangeroerd de prullenbak in zouden kunnen verdwijnen.

Nee, ik zie nog niet helemaal wat het voordeel of gemak van een kat eigenlijk is.

-jertaa