Kijk op de wijk: Herderweg – Ooiweg

Twee zijstraatjes van de Asselsestraat met een heel lange geschiedenis van bewoning. Ik denk veel langer dan de meeste lezers van deze blog vermoeden.

In 2010 bleek dat de huisjes aan deze twee wegen aan vervanging toe waren. Daarom werd er eerst gesloopt. Maar voordat er dan nieuw gebouwd mag worden gaan archeologen soms “in de grond wroeten”. Niet op alle plekken gebeurt dat: soms wordt vanachter een bureau in het gemeentehuis beslist: “Nee – geen verder onderzoek nodig”. Dat is het geval bij een “lage archeologisch verwachtingswaarde”.

Maar bij deze plek was de verwachtingswaarde bijzonder hoog. En waarom en wat is dan wel die hoge verwachtingswaarde? Bewoners in het verre verleden hielden graag hun voeten droog: ze gingen wonen op een hogere plek in het landschap. Daarop bouwden ze dan hun hutten. Water hadden ze echter ook nodig. Daarom zochten ze een plek redelijk dichtbij water. Op de plek van deze twee wegen ligt zo’n hogere plek: een zogenaamde “rug”: een langgerekte verhoging in het landschap. Ook was er in vroeger tijden al water dicht in de buurt.

De archeologische verwachtingen kwamen uit en werden zelfs overtroffen. Er werden restanten van bewoning gevonden uit de 1e en 2e eeuw na Christus. Uit de zogenoemde “Vroeg-Romeinse tijd”. Er was wel bekend dat in de 7e eeuw al mensen in Apeldoorn en omgeving woonden, maar zo ver terug in het verleden was onverwacht. Dit was dus een bijzondere ontdekking want het verlengde de geschiedenis van Apeldoorn met maar liefst 600 jaar!

En wat werd en dan allemaal gevonden daar bij de Herderweg/Ooiweg? Allerlei hutten werden aangetroffen. Dan moet je niet denken aan echte houten resten van palen en planken. Je zag alleen een verkleuring in de grond: het hout is verteerd en slechts een donkere afdruk is achtergebleven. Als leek zie je dat niet. Maar bij de Herderweg – Ooiweg kon je een middag komen kijken “hoe ziet dat er nu uit, zo’n archeologische opgraving”. Met een goede uitleg van een van de stadsarcheologes snap je: aha – daar stond dus vroeger een hut, dat zie je aan de paalsporen.

Er werden niet alleen van die paalsporen gevonden. Ook andere dingen kwamen boven de grond: een stuk van een armband, maar ook de restanten van een ijzeroven. Die werden zorgvuldig uitgegraven. Een ervan is opgeslagen in het archief van CODA.

Dit is de eerste blog uit een nieuwe serie: “dieren”. Nu wil ik “herder” niet bij de dierennamen rekenen, maar ooi hoort er zeker bij.