In Beeld: Tijs Peters, bedenker van ‘Briefpost’

Tijs Peters, vierdejaars student communicatie aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA), hoopt volgend jaar af te studeren. Samen met zijn medestudent Cem Sahin, is hij de bedenker van ‘Briefpost’, een dienst waarmee zij een brug willen slaan tussen de digitale en de papieren wereld. Een familie-magazine waarmee je je opa en oma op de hoogte kunt houden. Ze  krijgen dan een papieren versie thuisgestuurd van jouw leven.

Wat is het idee achter Briefpost?

„Cem heeft een enorme schoonfamilie die heel veel moeite heeft om elkaar ‘up to date’ te houden. Allemaal actief op verschillende media, sommigen zijn online, sommigen zijn offline. Ik heb zelf altijd opa’s en oma’s gehad die niets met het internet konden, die belde je of daar ging je langs. Met dit gegeven zijn we verder gaan brainstormen. Het was voor ons wel duidelijk dat er een grote communicatie gap zit tussen onze generatie, de jongeren en de volwassenen die superactief zijn op social media. Je leven zit bijna in die smartphone. En dan heb je de wat oudere generatie die daar nog helemaal niet aan toe geeft en vindt dat het leven bestaat buiten die smartphone. En daar zijn we verder over gaan denken. Eerst hadden we een businessplan gemaakt voor alleen verzorgingshuizen. We zouden daar printers neerzetten en waar familieleden van bewoners printopdrachten zouden kunnen sturen en de uitgeprinte papiertjes zouden door het personeel in de postvakjes van de bewoners zouden doen. Dat is het niet geworden. De mensen van de verzorgingshuizen zeiden als dit door het personeel gedaan moet worden gaat er snel weerstand ontstaan. Verder hadden we in dit model geen enkele controle hoe dat proces in zijn werking zou gaan. Het was allemaal een beetje te wankel. We zijn toen verder gegaan om te komen tot een goede oplossing om social media berichten om te zetten naar print.”

Briefpost was jullie afstudeeropdracht behorend bij de minor ‘Ondernemerschap’. Hoe is dat zo ontstaan?

„Ik heb altijd de ambitie gehad te ondernemen, maar nog niet de tijd gevonden om het echt te starten. En deze minor was voor mij een hele  goede manier om risicovrij te beginnen met ondernemen. Dan ben je nog bezig met school, als het uiteindelijk toch zou mislukken, dan is er geen man overboord en ben alsnog aan het werk voor je diploma. Als je dit zou opstarten direct na je opleiding, zitten er best wel risico’s aan.”

Wat houdt zo’n minor in?

„We moesten van te voren 10 bedrijfsideeën bedenken en dat moesten allemaal unieke niet bestaande ideeën zijn. Ik deed dit samen met een maatje van mij, Cem Sahin, ook opgegroeid in Apeldoorn en we kennen elkaar van de Koninklijke Scholengemeenschap. We zeiden tegen elkaar ‘laten we deze minor gewoon met z’n tweeën volgen’. Samenwerken ging altijd uitmuntend. Destijds, toen ik begon, had de HvA een uitstekende reputatie als de best aangeschreven communicatie opleiding, in de loop der jaren is dat wel naar beneden gegaan. Tien ideeën was een behoorlijk opgave en het moest in één week gebeuren. Het ging daarbij alleen om het bedrijfsidee. We werkten met het Lean canvas model om onze ideeën vast te leggen. Daarna volgden 2 weken op Texel aan het begin van de minor. Daar ging je met 50 studenten presenteren voor grote groepen, je moest je groepen zelf samenstellen, zelf medestudenten kiezen die je aan boord wilde hebben. Daarbij gekozen voor zoveel mogelijk verschillende disciplines, logistiek, ICT, didactiek. Dit hebben Cem en ik echt onafhankelijk van elkaar gedaan. Maar aan het eind van die twee weken zijn we toch weer bij elkaar gekomen. Met de anderen was de chemie er niet. Een krankzinnige ervaring, heel intensief. Het idee Briefpost zijn we uiteindelijk gaan uitwerken. In eerste instantie was er het idee van een Hello Fresh-box voor studenten, betaalbaar en met eenvoudige gerechten, geen poespas. Dat is er niet doorheen gekomen, want ik kreeg te horen van mijn coaches dat studenten de meest onbetrouwbare doelgroep is die er bestaat.”

Wat waren daarna de vervolgstappen?

„We zijn allerhande prototypen gemaakt, eerst mapjes met kaarten die dan maandelijks in de bus komen bij opa en oma die moeten ze dan zelf bewaren, een soort grote krant van A1 formaat die dan teruggevouwen wordt tot briefformaat. We kwamen erachter dat de mensen toch het meest enthousiast waren voor een maandelijks magazine. We hadden de basis en nu dan verder.”

Welke stappen heb je grofweg moeten nemen om te komen waar je nu bent?

„We moesten op zoek naar een producent, een drukker waar we een goede samenwerking mee aan konden gaan. Het ontwikkelen van een format: met mijn specialisatie in vormgeving scheelde dat een heel stuk. Met 5 families hebben we de eerste exemplaren getest. Het magazine is op A5-formaat. Dan kunnen de foto’s die gedeeld worden op social media nog met een goede kwaliteit worden afgedrukt. De eerste producent hebben we weer vaarwel gezegd en we werken nu samen met een kleine drukker die goed bij ons past. Het probleem was nu ‘hoe krijgen we de foto’s van familieleden naar ons toe’. Allerlei wegen geprobeerd; van Google drive, gedeelde mappen en Word-bestanden. Voor de testfase was het prima, maar het was veel te complex en ingewikkeld voor de afnemers van het magazine. We praten nog wel steeds over 2,5 miljoen ouderen die niet actief zijn op sociale media en daarom verstoken blijven van deze digitale wereld. Onze motivatie is om daar met Briefpost toch iets aan te doel: die ideële doelstelling is wat ons drijft. In plaats van geforceerd ouderen de digitale wereld in te trekken, kunnen we het ook omdraaien. Voor het verzamelen van de content voor de abonnees maken we gebruik van WhatsApp en dat werkt prima. Iedere abonnee krijgt een eigen WhatsApp groep waar hij ook de beheerder van is, hij nodigt de familieleden uit, die vervolgens de inhoud kunnen uploaden. Per maand verschijnt in de WhatsApp groep een digitale versie van het magazine. De printversie gaat dan naar opa en oma via de reguliere post. En zo kan het gesprek tussen de generaties weer op gang komen. We bieden verschillende soorten pakketten. We zijn recentelijk begonnen met een instap-magazine, dat is persoonlijk en bestaat uit 16 pagina’s en dat kan vanaf 5 euro. Voor nu versturen we alleen nog binnen Nederland. Voor reizigers is het ook een manier om goedkoop kaarten te versturen. Zo ontwikkelt het product zich naarmate de behoefte ontstaat.”

Je hebt met je product in het Parool gestaan. Heeft dat nog wat opgeleverd?

„We hebben het doorgemeten en het is redelijk ontploft daarna. Superleuk en heel positief. We hebben gesproken met Tom Grosveld, voor een kort telefonisch interview waar hij een bescheiden artikeltje over heeft geschreven waar heel veel reactie op kwam op social media.”

Hoe timmer je aan de weg om je product meer onder de aandacht te brengen?

„Officieel zijn we nog wel een Startup. Dat is onze grootste uitdaging, Wat we als voornaamste doen om aandacht te genereren, is ons gezicht laten zien op evenementen. Het werkt het best als je een echte stand hebt en daar gaat staan. Zo hebben we ons laten zien op de Libelle Zomerweek. We hebben ook nog een stand gehad in de Foodhallen in Amsterdam.”

Wanneer is het voor jou een succes?

„Op het moment dat wij in februari begonnen zijn met een idee en eind mei in het Parool stonden met ontzettend veel positieve reacties. En dat het verder wordt opgepakt door de landelijke media, dat was voor ons een ongelofelijk gevoel van succes. Dat ons kindje door de markt geaccepteerd wordt.”

Blijft het bij dit product of leggen er al nieuwe dingen op de tekentafel?

„We zijn al bezig met een variant van Briefpost. We merken dat de eenzaamheid onder ouderen echt een probleem aan het worden is. Eenzaamheid vindt toch plaats binnen de verzorgingshuizen. Ouderen die geen familie meer hebben, die krijgen dit niet. Daar willen we echt wat aan doen. We zijn nu bezig met het ontwikkelen van een community magazine. Eens per maand gaan we naar een verzorgingshuis. We hebben gesprekken met de bewoners, typen dat uit tot een artikel. We doen ongeveer 5 bewoners per maand, daar maken we een magazine van en dat wordt verspreid onder de bewoners. Zo worden ze op de hoogte gehouden van het wel en wee in het huis, meer onderlinge gespreksstof, een hechtere onderlinge band.”

Waar heb jezelf het meeste van geleerd?

„Ik denk dat het grootste leermoment is geweest, een sprong in het diepe durven doen, het nemen van risico’s, het loslaten van de controle van tijd tot tijd. Dat zijn eigenlijke dingen die helemaal niet bij mij aansluiten. Dat vind ik heel moeilijk, maar dat heb ik me het afgelopen half jaar echt meer eigen weten te maken. Dat heeft heel veel gebracht.”

Wat is je toekomstperspectief?

„Ik ben momenteel bezig met de afronding van mijn minor, daarna pak ik door met Briefpost bij mijn afstuderen. We gaan weer helemaal terug naar af, we blijven met Briefpost doen wat we doen. Ik ga opnieuw onderzoek doen, heel veel met klanten praten, opnieuw praten met producenten. Ik ga een marketing communicatie plan schrijven. Het naar het volgende niveau tillen van Briefpost. Om met 100% zekerheid te kunnen zeggen dat mensen ons product willen en dat we er alles aan gaan doen om het zo makkelijk en zo fin mogelijk voor de consument te maken. Onze visie en droom volbrengen.”