Fotograaf Ina Ames ziet ze niet alleen vliegen

Een kleurrijk debuut. Met dat predicaat zijn de in ACEC tentoongestelde foto’s van de hand van Ina Ames treffend weergegeven. Te midden van professionele kunstenaars houdt de Apeldoornse zorgverlener zich prima staande. Haar foto’s zijn klein afgedrukt. Bewust. De wereld die zij fotografeert komt zo uitstekend tot z’n recht.

Bloemen, maar vooral insecten hebben haar volle aandacht. In haar tuintje, in de schaduw van paleis Het Loo, kan Ina uren staan te turen. Inmiddels weet ze precies welk insect voor haar camera opdoemt. Hoe anders was dat pakweg drie jaar geleden toen ze zich uitsluitend van een mobiele telefoon bediende. Toevalstreffers waren het eigenlijk, die allereerste foto’s. Vakantiekiekjes, wat beelden uit eigen tuin en onmiddellijke omgeving. Maar wat pakten die goed uit. Ina bleek er oog voor te hebben. Drie jaar na dato is ze zover dat ze gevraagd is om mee te doen aan de jaarlijkse zomerexpositie in ACEC die dit jaar de titel ’Apeldoorn en het Groen’ heeft meegekregen.

De dagen dat vlinders gewoon vlinders waren en vliegen gewoon vliegen zijn voorgoed voorbij. Leergierig als Ina is heeft ze de boeken erop nageslagen. Feilloos weet ze een dambordvlieg van een schorpioenvlieg te onderscheiden. Sprinkhanen en vlinders kent ze op haar duimpje. Ze heeft een sluipende techniek ontwikkeld om al wat in haar tuin tussen de planten en bloemen kruipt, vliegt, steekt of springt van zeer nabij te benaderen. Steken van bijen en wespen zijn haar tot nu toe bespaard gebleven.

Maar haar reikwijdte is groter. Als ouderenverzorger heeft ze een drukke baan. Haar vaste cliënten weten dat ze altijd met haar mobieltje op pad is. En niet alleen vanwege de communicatie. Heel wat foto’s heeft ze onderweg of bij de mensen thuis genomen. Je weet immers nooit van tevoren wat er voor je lens verschijnt. Haar werk lijdt daar niet onder. „Ik praat er ook wel eens over met mijn cliënten”, vertelt Ina. „Een gesprekje is voor heel veel ouderen belangrijk. Eenzaamheid is een groot probleem.”

Eenmaal thuis geeft ze zich over aan haar hobby. Weer of geen weer, zomer en winter. Haar partner praat daar met liefde over. „Het is mooi om Ina zo bezig te zien. Ze gaat er helemaal in op.”

Zonnehoed en ijzerhart

Om een zo optimaal mogelijk resultaat te bereiken heeft ze die bloemen en planten neergezet die een grote aantrekkingskracht op insecten hebben. Van duizendknoop tot zonnehoed en ijzerhart niet te vergeten. Maar het wachten is nog altijd op die ene kolibrievlinder. En op de keizer van het nationale insectenrijk: het vliegend hert. Wel heeft ze een ’pad’ in een haar vijvertje gesignaleerd, die overigens een bruine kikker blijkt te zijn. Een stamgast inmiddels. Een amfibie die maar al te graag een insect verschalkt. Maar daaraan kan het niet liggen dat het in ons land eigenlijk heel slecht gaat met deze ongewervelde diersoort . Ina is daarvan op de hoogte. Maar tot op heden heeft ze daarvan nog weinig in haar bloem- en plantenrijke domeintje kunnen merken. Er blijven er nog genoeg over om te fotograferen. Haar fraaie foto’s in ACEC zijn daarvan de stille getuigen.

O ja, een camera heeft ze inmiddels ook. Maar de digitale weg die ze is ingeslagen is nog glibberig voor haar. Eerst maar eens iemand vinden die weet hoe je een zo’n stuk technisch vernuft moet programmeren cq instellen. De rest leert ze al doende wel.

„Hoe kijken kunstenaars aan tegen hun omgeving, de stad het landschap in combinatie met het groene karakter van Apeldoorn? Hoe komt dat tot uitdrukking in het werk”, vraagt ACEC-directeur Gerrit Steenbergen zich af.

Vijftien Apeldoornse kunstenaars geven met foto’s, schilderijen, beelden en een installatie hun eigen antwoord op deze vragen. Apeldoorn en het Groen is tot en met 18 augustus in ACEC te zien. Openingstijden woensdag tot en met komende zondag van 13 tot 17 uur. De toegang is gratis.