Gouden Dans: gouden greep van Orpheus

Het kan soms bar gezellig zijn in de huiskamer van Leo Veldkamp. De 77-jarige Apeldoorner is altijd in voor een dansje met zijn partner Annelies Steneker. Leo leidt uiteraard, want hij is de beste danser van de twee. Tot een openbaar optreden op een feestje is het nog niet gekomen.

Annelies kan nog wel wat lesjes gebruiken. Wie weet doet zij haar voordeel met het project Gouden Dans in Orpheus waaraan zij zich tot medio januari met haar Leo heeft verbonden. Dan zal ze hoe dan ook voor een publiek haar kunnen moeten tonen, want het project wordt afgesloten met een heuse voorstelling. Op zondag 19 januari in de Rabobankzaal van het theater.

Deze week is er een begin gemaakt met Gouden Dans voor zestigplussers. Op het toneel van diezelfde Rabobankzaal. De belangstelling vooraf was overweldigend. ,,Het aantal aanvragen was vele malen groter dan de beschikbare 44 plekken”, legt Marij Wools namens Orpheus uit. ,,Het was een kwestie van wie het eerst komt, wie het eerst maalt.”

Leo en zijn Annelies zijn echte bofkonten. Zij zijn het enige stel binnen het gezelschap. ,,Schat, dit is onze kans”, zei Leo toen hij in de krant van het project las. Hij reageerde meteen met als gevolg dat het stel is toegelaten. Veldkamp is een bekende in het culturele wereldje van Apeldoorn. Zo was hij jarenlang actief als voorzitter van mannenkoor Bel Canto, waarvan hij tot op de dag van vandaag als koorlid deel uitmaakt. Zijn verdiensten – onder meer het succesvolle Korenfestival dat wegens vermeend stoffig imago vakkundig door de gemeente de nek werd omgedraaid – waren dusdanig dat het Zijne Majesteit behaagde Veldkamp met een lintje te eren. Dansen doet hij als sinds zijn zeventiende. Dansscholen waren in zijn jeugdjaren namelijk de uitgelezen plekken om een meisje het hof te maken. Want zo heette dat in die dagen. Ook later toen hij naar Apeldoorn verhuisde ging hij bij dansschool Wensink met de beentjes van de vloer. Met tien andere stellen met Bel Canto-verwantschap. Als enige reikte Leo tot zilver met ster. ,,Tot goud is het door omstandigheden niet meer gekomen”, herinnert hij zich nog.

Meneer pastoor

Hoe anders is de danscarrière van Annelies Steneker. Ze is een stuk jonger dan Leo en stijldansen hoorde niet bij de roerige tijden van haar jeugd waar Apeldoornse jongeren veelal in een zogeheten soos bijeenkwamen. Het waren de stuiptrekkingen van de verzuiling en zo kwam katholieke Annelies bij soos Koozy terecht in de oude Hubertuskerk. Meneer pastoor was daar vaste gast, want de locatie was een vruchtbare plek voor eventuele huwelijken met als het even kon veel nageslacht. Visnetten maakten deel uit van de decoratie, ongeacht je geloof of politieke overtuiging. Natuurlijk werd er gedanst. Maar in plaats van quick step of Engelse wals gebeurde dat losjes tegenover elkaar en als meneer pastoor een oogje toekneep werd er met enige regelmaat geschuifeld. Wel heeft Annelies op klassiek balletdansen gezeten maar dat was voor haar tienertijd.

Ria Krul (72) is wat dansen betreft wat vaardiger. Vijftien jaar lang danste ze met haar partner op de bekende Apeldoornse dansschool Wensink. Later volgde solo salsa. In het programmaboekje van Orpheus werd ze attent gemaakt op het project Gouden Dans. Snel reageren en ze was van een plek verzekerd.

Het aantal vrouwen dat meedoet is in de meerderheid. De heren zijn op de vingers van één hand te tellen. Een van hen is René Ummels, een groot liefhebber van de danskunsten van Pina Bausch en haar vernieuwende Wiesbader gezelschap. Ummels spreekt van een grote bron van inspiratie. ,,Ik hou van bewegen”, vult hij aan.

Danzon

Gezien de leeftijd van de aanwezigen trekt de Amsterdamse dansleidster Juliette van Ingen wel enigszins aan de rem. Er is gekozen voor een Latijnse uitvoering waarin de danzon een hoofdrol speelt. De dans is vooral geliefd bij Cubaanse senioren. Juliette van Ingen laat zich assisteren door Irene Kurvers die in Ben Bosch woont. Vanaf volgende week wordt de groep in tweeën gesplitst. Vrijwilligers bieden ondersteuning. De danzon mag dan gedurende de vijftien lessen van het project centraal staan, niets is in beton gegoten. De dansleiding houdt graag rekening met de wensen van de deelnemers.

Wellicht ligt daarin ook het eclatante succes van het project. ,,We zijn actief van Volendam tot Veghel en van Stadskanaal tot Amsterdam”, aldus de dansleiding. ,,We zien ons project ook als een ontmoeting, om samen te bewegen en om op avontuur te gaan. Met als doel er uiteindelijk rijker uit te komen.”