Klein Gebaar? Piece of Cake!

Waarom ik het deed? Gewoon omdat ik er zin in had! Een klein gebaar is eigenlijk ‘A piece of cake’!

Mezelf inzetten zoals mensen in zogenaamde ‘vitale beroepen’ zit er niet in. Tot voor kort had ik mijn handjes vol aan het organiseren van evenementen. Het zal niemand ontgaan zijn dat ook deze branche een flinke deuk (of zullen we het krater noemen?) heeft opgelopen.

Wat begon met wat ongeruste telefoontjes vanuit opdrachtgevers, eindigde niet veel later in een vloedgolf aan annuleringen. Nog een beetje later ging ons managementteam voor 50% aan het werk. Dát was me wat! Maar dat was vorige week… Inmiddels werkt het grootste deel van ons 350 man- en vrouw tellende team vanuit thuis. Alhoewel je het de naam ‘werken’ al bijna niet meer mag geven. Om nog maar te zwijgen over hoelang er nog werk zal zijn, ook dat is onzeker.

Alles in mij kriebelt om ‘iets te doen’ voor de mensen die wel extra wat hulp kunnen gebruiken. Doordat ik meer tijd doorbreng online, raak ik besmet door de goede initiatieven die her en der oppoppen. Feit dat ik een baby thuis heb maakt alleen dat ik niet aan al die toffe initiatieven bij kán dragen. Natuurlijk heb ik vrienden en familie aangeboden waar nodig te willen helpen. Je weet wel, voor een boodschapje of een ander ‘social distance klusje’.

Hier thuis komen we eerder dan verwacht, toe aan de ‘dat komt later wel’ klusjes. En ook de kookboeken vinden hun weg naar de keuken terug. Ineens had ik een onweerstaanbare zin in cake. En als ik ergens onweerstaanbare zin in heb, dan moet het eigenlijk gisteren op tafel staan. Dus ik stuurde mijn man (voor deze uitzonderlijke noodsituatie) uit huis richting supermarkt. Een plek die we, evenals andere openbare plekken zoveel mogelijk mijden. Hulde aan de thuis-bezorgservice!

Het bakken van de cake zorgde er voor dat mijn gedachten even afdwaalden van het ‘coronacircus’. Door een daling in mijn cortisol-level (het hormoon dat aangemaakt wordt wanneer je stress ervaart) kreeg ik een spontane ingeving. Waarom zou ik (oké en manlief ook een plakje) die héle cake op willen eten? Zou mijn bejaarde, alleenstaande buurman ook niet dol zijn op een verse plak cake? En die buurvrouw met haar zoon, waar ik vorig jaar zomer tijdens de straatbarbecue zo gezellig heb staan kletsen? En mijn overbuurvrouw die alleen thuis is met haar 2 jonge kinderen en nu een dubbelrol als: mama, juf en thuiswerker vervult tot haar man weer thuis is later deze week?

En zo had ik naast een heerlijk geurend huis een hoofd gevuld met een fijn ideetje. Een uur later lagen de warme plakken cake mét een kaartje klaar om bezorgd te worden. Onder het mom: ,,Klein Gebaar? Piece of Cake!” bezorgde ik de warme plakken cake op de mat bij de buurtjes. Ik kreeg er een dikke glimlach voor terug en dat maakte de afstand even wat kleiner. Nadat ik mijn mini-initiatief deelde op mijn Facebookpagina, las ik een dag later op de pagina van een vriendin terug, dat mijn actie ook haar en haar zoontje Mikaj besmet heeft. Zij hebben in Twello de buurtjes verrast! Who’s next?