Op de fiets: rit naar het zonnetje

Elk jaar gaat Henk Rijke, sinds kort verslaggever voor Apeldoorn Direct, met 3 vrienden op pad. Op de fiets. Normaal ver weg, maar dit jaar is die tocht even anders dan anders. En daar schrijft hij over.

Ik begin de dag met zonnebrand. Het moet nou toch een keertje lukken. En het werkt. Vanaf de eerste kilometer gaan we in alle opzichten de goeie kant op. De windjackjes kunnen uit. Genieten. Twee Apeldoorners nemen ‘the long way home’.

We pikken delen van de Stelling van Amsterdam mee, we rijden onder brullend opstijgende aluminium vogels door en schaapjes op ons fietspad wijken voor ons al was het de zee voor Mozes. Niets houdt ons nog tegen. Behalve een wegversperring dan.

Riet

Ik weet niet wie de omleidingsbordjes heeft geplaatst, maar ik vermoed dat hij, of zij, de kop er niet helemaal bij had. Draaien, keren, toch weer terug, we worden tussen Aalsmeer en Uithoorn van het bekende kluitje naar het heel verre riet gestuurd.

Net als we de weg eindelijk weer hebben gevonden houdt mijn techniek ermee op: mijn Garmin is bijna leeg. Hoe kan dat nou! Waarschijnlijk vannacht aan laten staan. Stom, maar niet onoverkomelijk. Als ik even snel een foto wil maken van een reiger veeg ik per ongeluk mijn scherm op zwart. Geen idee hoe ik dat weer terugkrijg. En ik wil nog een paar leuke foto’s maken onderweg. Na veel gehannes krijgen we hem weer aan de praat. Rust kan je redden, Henk.

Uitverkocht

Ondertussen zijn we in een prachtig gebied terecht gekomen. Kronkelende weggetjes met heel aardige stulpjes en slootjes vol kroost. Een meerkoet dompelt zich onder. Genieten. We zijn alleen al best een paar kilometer op zoek naar een bankje. Daar zijn we toch eigenlijk wel even aan toe. Geloof het of niet, het duurt een slordige zestig kilometer voor we weer een bankje tegenkomen. En toen hadden we het al anders opgelost. Waarschijnlijk waren de bankjes uitverkocht toen ze aan dit deel van ons landje toe kwamen om ze te plaatsen.

Ondertussen hebben onze lieflijke weggetjes plaatsgemaakt voor eindeloze provinciale wegen. Allemachtig, wat saai. Bij een tankstation scoren we een ijsje en een halve liter cola. Dat helpt ons weer op weg.

Ocean clean-up

We vervolgen onze weg via een tweetal pontjes langs de rivier de Linge. Prachtig. Als ik een eend zie die een stukje plastic probeert op te eten besef ik dat niet alleen de oceanen een schoonmaakbeurt nodig hebben. Misschien kunnen die rijnaken een clean-up scherm achter zich aan laten drijven.

Lekker op tijd rijden we Gorinchem binnen. Soepel dagje met een vleugje zon en af een toe een wolkje. We hebben overigens wel besloten morgen op huis aan te gaan. We hebben onze route wat aangepast. De hotelprijzen waren echt niet leuk meer. Ik gun de middenstand echt wel een extra steuntje in de rug, ik heb nog pijn in mijn buik van de tips die ik deze week, als onze penningmeester, heb gegeven, maar bijna 200 euro voor een kamer gaan we echt niet doen.

Toen we eindelijk een betaalbaar hotel hadden gevonden waren we al een stuk dichterbij huis dan eigenlijk gepland. Morgen nog een slordige negentig kilometer en de Ugchelse berg af en we zijn weer terug in ons geliefde Apeldoorn. Eerst nog even kijken of de Betuwe nog in bloei staat.