Kerntakendiscussie deel 2: WMO

Gisterenavond was de tweede avond waarbij de gemeenteraad van Apeldoorn met het publiek sprak vanwege de komende bezuinigingen. In verschillende zalen werden verschillende onderwerpen besproken. Kernvraag was overal: is dit een taak van de gemeente?

In de raadszaal waren vertegenwoordigers van diverse organisaties en belangenverenigingen aanwezig om de gemeenteraad te informeren over de WMO.

Er werd geklaagd dat het oneerlijk is dat er zoveel bezuinigd dreigt te worden op zo’n kwetsbare groep.

Er werd gewaarschuwd dat vrijwilligers geen oplossing zijn voor alle problemen, omdat er steeds minder mensen tijd hebben voor vrijwilligerswerk, terwijl er steeds meer een beroep op hen gedaan wordt.

Er werden gouden tips gegeven waardoor er veel geld bespaard zou kunnen worden, onder andere door een betere administratie, herindicaties en indiceringen van 2,5 uur in plaats van 3 uur, waardoor er niet alleen minder zorguren betaald hoeven te worden, maar ook het werk aantrekkelijker wordt voor ouders met kinderen op school.

Er werd gepromoot toch vooral maatwerk te leveren, omdat niet iedere cliënt met dezelfde beperkingen behoefte heeft aan dezelfde zorg. Immers is niet alleen de woonomgeving anders, maar ook de beschikbare mantelzorg en vooral de portemonnee. Een dame uit het publiek zei het niet meer dan logisch te vinden dat zij een eigen bijdrage zou moeten betalen voor haar rolstoel, nu zij immers geen fiets hoefde te kopen.

En op enig moment werd dan ook nog even gesproken over de kernvraag. Ouder worden is voorzienbaar, dus daar kun je zelf tijdig maatregelingen voor nemen en voor sparen. Dus tijdig verhuizen naar een woning zonder trappen en sparen voor de rollator. Betekent dat dan ook dat men tijdig moet investeren in contacten om te voorkomen dat men vereenzaamt, vroeg iemand in het publiek zich af? De WMO  heeft als hoofddoel dat iedereen kan blijven meedoen aan de maatschappij. Maar hoe ver moet de gemeente daar in gaan?