Jeugdhulp nog net zo noodzakelijk als voor de bezuinigingen

Het pand van JIP Apeldoorn aan de Asselsestraat.

Sinds begin 2012 hebben de bezuinigingen van de overheid ook de geestelijke gezondheidszorg getroffen. Met ingang van 2012 vinden er grote veranderingen plaats in de financiering van de geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg. De bezuinigingen treffen ook het JIP (Jongeren Informatie Punt) Apeldoorn, onder de hoede van IrisZorg. Het JIP is enorm belangrijk en onmisbaar, aldus Chandenie Kalloe, vrijwilligster bij JIP Apeldoorn en IrisZorg. Ze werkt vijf jaar achter de balie bij JIP, eerst als stagiaire, met één of twee anderen. Sinds januari staat ze vanwege de bezuinigingen alleen achter de balie.

Stormloop
Kalloe heeft het iedere dag opnieuw druk met dak- en thuislozen, drugs- en alcoholverslaafden en tienermoeders die binnenwandelen. “Vooral het wietverslavingsprobleem is heel erg groot”, veel groter dan het aantal alcoholverslaafden. Opvallend is ook dat er elke week weer veel uit jongeren die uit huis gezet zijn aankloppen. En in de winter komen er veel meer daklozen dan in de zomer. Wij regelen tijdelijke huisvesting, en helpen naar vaste zoeken. Soms betalen we zelfs een treinkaartje als het onderkomen bijvoorbeeld in Zutphen of zo zit.”

Kalloe vertelt honderduit over allerlei verschillende gevallen die binnen komen draven. “We helpen ze allemaal en ze hebben echt wat aan de hulp die we ze bieden.” Tienermoeders zijn er bijvoorbeeld zoveel dat IrisZorg en JIP samenwerken met een crisisopvang in Beekbergen. “Een zwanger meisje adviseerden we snel een woning te betrekken in de crisisopvang. Dat wilde ze wel, maar alleen met haar vriend. Dit is niet mogelijk, er zijn twee kamers, één bedoelt voor de moeder, de andere voor het kind.” Alleen voor alleenstaande moeders dus. “Precies. Het meisje en haar vriend hadden beide geen woning en toch koos ze ervoor zelf een woning te zoeken, wat noch haar, noch haar vriend was gelukt toen de baby was geboren. Omdat wij onderdak als de belangrijkste voorwaarde stellen als je een kind hebt, heeft ze haar kind helaas af moeten staan. Toen ze hier als zwangere binnenkwam, vertelden we haar over het hele proces en deze consequentie. Ze verkoos dus alsnog haar vriend boven haar kind. Triest en raar, maar wij moeten wel.”

Anoniem
“Er is in de tijd dat ik hier werk nooit een daling geweest van het aantal jongeren dat hier binnenloopt, er komen altijd ongeveer evenveel. Daarom snap ik de bezuinigingen echt niet. Ik denk dat er hier zoveel jeugd komt omdat we een anonieme, flexibele en open organisatie zijn. Niemand hoeft zijn of haar identiteit op te geven. De meesten zullen slechte ervaringen hebben met Bureau Jeugdzorg, waar het er allemaal minder informeel aan toe gaat”.

Woelig leven
Een jongeman met nette lange zwarte jas en glanzende puntschoenen bemoeit zich met het gesprek en begint te vertellen over zijn woelige leven. “Ik loop al bijna vijf jaar hier bij het JIP, en hier achter, bij het (Outreachend, red.) Jongerenteam. Ik ken iedereen hier, Chandenie, anderen die hier lopen, iedereen. Op dit moment ben ik bezig een baan te vinden, ik ben namelijk al een jaar werkloos. Anderhalf jaar geleden vertrok mijn vriendin met kind, een half jaar later raakte ik m’n huis kwijt. Nu zit ik sinds kort in een veel te duur huis met een huur van 500 euro. Dat werkt niet met een bijstandsuitkering. Ik moet mijn katten ook voeden, niet alleen mezelf. Dus een baan heb ik hard nodig.” Ondanks alle ellende loopt hij in niet echt goedkope merkkleding. “Tja, ik heb een dure smaak”.

Reputatie
De 22-jarige die zijn naam niet wil zeggen, komt veel ouder over dan hij is. Minstens eind twintig. Hij heeft dan ook veel meegemaakt. Zijn eigen vader, die hij pas vanaf z’n vijftiende kende, trapte hem vier keer het huis uit. Op z’n achttiende definitief. Z’n pleegouders wonen in Groningen en willen ook niks meer met hem te maken hebben. En zijn moeder kent ‘ie niet. “Ik blow elke dag en heb verkeerde vrienden. Zij gebruiken nog veel meer: coke, pep, xtc, allerlei shit. Dat doe ik niet meer. Zo kan ik nooit normaal geld verdienen. Ik heb allerlei banen gehad: ik werkte in een slachthuis, als glazenwasser en vertegenwoordiger. Maar nu wil niemand me meer hebben.” Hij weet zelf wel waarom : “Mijn achternaam heeft niet zo’n beste reputatie. Ik ben half kamper (woonwagenbewoner, red.) en mijn familieleden zijn niet zo aardig, om het zacht uit te drukken.” Z’n situatie betekent niet dat hij elk werk dat hem wordt aangeboden, accepteert. “Laatst wilde een werkgever me rioleringsinstallaties huis aan huis laten verkopen. Dat heb ik geweigerd en erbij gezegd dat niemand daar toch op zit te wachten. Als iemand een nieuwe riolering wil, belt-ie daar zelf wel achteraan.”

Wanhopig zonder JIP
De 22-jarige heeft in ieder geval heel veel aan JIP. “Ik ben heel erg dankbaar dat het bestaat. Zonder hen wist ik echt niet wat ik moest. Ze helpen me met een andere woning vinden, ik kan hier op de computer werk zoeken en ik krijg vooral heel veel steun. Het zou zonde zijn als dit door bezuinigingen langzaam ten onder gaat.”