Weerwoord

Het is leuk om van gedachten te wisselen met gelijkgestemden, het weerwoord beperkt zich en de standpunten die ingenomen worden zijn voorzichtig. We komen elkaar toch misschien weer tegen in ons kleine Apeldoorn en het moet wel gezellig blijven. Soms is er een kleine oprisping, iemand die pardoes uit de bocht vliegt en even maling heeft aan de gewenste gelijkgestemdheid en de code doorbreekt. Het gebeurt mij weleens en dan voornamelijk op die momenten dat ik vind dat de ander een aanvechtbaar standpunt inneemt of dat de conclusie volgens mij ongefundeerd is. Meestal twijfel ik of ik een reactie geef en doorgaans doe ik dat niet, maar incidenteel waag ik mij er aan.

Afreageren op en het uiten van ongenoegens is van alle tijde, het liefst in abstracte zin, op een niet direct veranderbare grootheid. In de jaren vijftig/zestig waren het de Russen of het destijds groeiende militair-industriële complex, nadien de mondialisering en de vrije markt. Nu is het bankwezen aan de beurt en de overheid, over een tijdje waarschijnlijk de opkomende economieën. Er is meestal iets anders, dat we (voor een deel) verantwoordelijk houden voor momenten van ongeluk en onze kleine mislukkingen.

Toch moet ik me verontschuldigen, mijn reactie op het bericht van Michael Vreling was beslist niet persoonlijk bedoeld, maar een reactie op zijn conclusie die volgens mij ongefundeerd is. Ongelukkigerwijs heeft hij besloten naar aanleiding van mijn reactie af te zien van deelname aan dit blog. Wellicht kan het bovenstaande hem van gedachten doen veranderen.