Hiero

Nu het wilde gedoe weer achter de rug is, het fenomenale ‘Drakenboot Festival’, tijd voor het andere. De braderie, zo her en der, Loenen, Epe en in Beekbergen de alweer zoveelste Veluwse markt. Dit jaar doe ik mee met één kraam, ‘goedkope drop van Bob’. Om de folklore kracht bij te zetten, kleding volgens streekgebonden gebruik. Blauwe kiel, zwarte pet en een rood bewerkte zakdoek als stropdas. Wat dialect kan ook geen kwaad, de bezoekers smullen er van.

Ik roep meestal maar wat, maar het meeste succes heb ik met een nostalgische; ‘kopen doe je hiero, want ik heb geen cent meer op de giro’. Het is allemaal voorgewende traditie en gespeeld sentiment. Evenals mijn buurman, de enige, volgens het programmaboekje, actieve klompenmaker die de Veluwe nog kent. Hij komt van de ‘Imbosch’, woont daar in een boerderijtje en heeft wat Veluwse heideschapen.

De klompen die hij verkoopt komen uit Thailand en zijn van inferieure kwaliteit. ‘Maar dat dondert niet, zegt hij, niemand die het weet en geen mens die het ziet’. Vorig jaar stond hij met een kraam met vers gerookte Veluwse paling en geen toerist die het door had. ‘Kijk’, benadrukt hij, ‘die Veluwse bossen, dat zijn overblijfselen van geplant en uitgezet productiebos, wat gekromd groeide lieten ze staan. Toeristen denken dat ze in oerbos lopen en daar komen ze ook voor. Maar er is een wijs gezegde uit Beekbergen en geeft aan hoe het vroeger was; Bekbaern boaven, leve de plakhakke’. Even later hoor ik mezelf roepen; ‘maak eerst de koopman los, voordat je terug gaat naar het bos’.