Live action Wat?

Het gebeurt niet elke dag dat de bel gaat, je de deur open doet en een werkelijk ontzettende mooie vrouw je vraagt om spermadonor te worden. Het gebeurde mij, tot mijn niet geringe verbazing, gisteren. Ze zei dat het niet zomaar was om mijn goed getrainde mariniertjes  in een anonieme zaadbank op te slaan voor gebruik door hunkerende, vol van kinderwens verkerende dames. Nee, ze wilde mijn jongetjes zelf. Voor haarzelf,  Zij – het dringt nu pas echt door – wilde een kind van mij, eenvoudige schrijver van stukjes in een gewone stad in een normaal land. Een kind omdat, zo vertelde ze, ik altijd zo leuk haar huis voorbij fiets, ze van mij is gaan houden door mijn stoere looks en mannelijke uitstraling. Ze kende mijn verhalen, repte over mijn intellect en vermogen tot relativeren. Ik begreep haar steeds minder en wist bovendien niet eens waar ze woonde. Nog steeds verbaasd staand in de deuropening zei ze dat ze zeker wist dat ik haar dat plezier wel wilde doen. Ik mocht haar bezoeken en mijn mannetjes persoonlijk in haar afleveren, live action donating, zoiets als Jack doet met painten maar dan anders. Intussen riep mijn allerliefste vanuit de keuken met wie ik toch zo lang aan de klets was.

Ik riep dat het een collectant was en dat was nog niet eens zo heel erg ver van de waarheid. Ze keek me aan met de meest grote en prachtige ogen die ik ooit had gezien en ik dacht in een split second dat geven misschien wel mooier is dan ontvangen.  Gul als ik ben,dacht  ik dat het misschien niet zo slecht was eens iets te doen voor de gemeenschap. Waarbij ik zo mijn eigen uitleg gaf aan het begrip gemeenschap. Gemoedsrust is een groot goed. Ik vroeg haar wanneer ze een en ander geregeld wilde hebben. Mijn beperkte kennis van vruchtbare dagen en zo maakte dat ik deze vraag zonder gene kon stellen. Het beste moment, zo zei ze, is donderdag 27 september. Als u dit leest ben ik dus of onderweg, bezig met mijn donatie of op de terugweg van een vruchtbare bijeenkomst. Laat het u niet teveel bezighouden en afleiden. Het is tenslotte maar een kleine stap voor de mensheid. En u, gewone sterveling die een dergelijk avontuur wellicht nooit zal meemaken, kunt 12 oktober aan uw trekken komen. Dan opent Jack zijn nieuwe gallery aan de Stationsstraat, Kunt u live action painten. Ook leuk!