Most Unpleasant Men: plezierig op de zondagmiddag

Eindelijk weer eens een bandje in het muziekcafé van de Gigant met een aparte naam. Maakt mij altijd nieuwsgierig. De opstelling is in ieder geval apart: het bandje staat niet in een hoekje, maar neemt de gehele breedte van het café in beslag. Een klein tussenpaadje geeft de bezoekers de kans om nog in- en uit te lopen. De tientallen lampen die in een boog op de voorgrond staan beloven wat: ik kan weer eens fotograferen zonder te hoeven flitsen (later blijkt dat die lampen het gehele concert gedoofd zullen blijven).
Ik zie veel keyboardjes, een klokkenspel en jawel: één vrouw bij ‘Most unpleasant men’. De bassiste. Vrouwelijke bassisten vind ik cool (zeker als ze lang zijn), maar daar gaat het nu niet om. Ik heb het nooit tegen mijn vriendin durven zeggen trouwens, dus dit stukje  is tevens een confessie.

Het optreden in het muziekcafé is een try-out. Begin volgend jaar speelt de band in o.a Tivoli en Paradiso. Zanger/gitarist Joram Tornij geeft nog even aan dat hun eerste cd nu al te koop is, ondanks dat de release ervan pas op 17 januari 2013 in Utrecht (Tivoli) is.
De band speelt zacht. Iets te zacht wat mij betreft. Er wordt niet gefreakt; geen maffe gitaar- of drumsolo’s. Af en toe hoor ik een geinig elektronisch geluidje. De zanger maakt soms heel goed gebruik van een voice doubler. Mijn vriendin vindt dat hij heel mooi zingt. Ik ben het met haar eens. We komen er niet uit in welk hokje we de muziek moeten plaatsen. ”Ik hoor ‘Solution’, zegt mijn vriendin. Daar ben ik het dan weer niet mee eens. ‘En Peter Gabriel’, probeert ze nog. Ik twijfel. Ik ben wel heel erg gecharmeerd van de tempowisselingen in de nummers (alle geschreven door zanger Joram Tornij en keyboardspeler Jelte Heringa).
Deze band gaat het heel goed doen in het nieuwe jaar. Daar ben ik van overtuigd. Natuurlijk heb ik ook de debuut cd gekocht.
Het is een verdomd goed album.