Pijn, verdriet en verveling.

Thema’s van de tentoonstelling in het ACEC.
De tentoonstelling werd geopend door Bas Fontein, hij gebruikte een drilboor als metafoor voor het openbreken van je hersenpan. Bij conceptuele kunst is nogal wat verbeeldingskracht nodig, en ook voorkennis om de intentie van de kunstenaar te begrijpen, met een drilboor wordt je verbeeldingskracht wakker geschud.

Bij Harm van der Wal: “Duistere hoeken – integriteit van het establishment
objecten-tekeningen -prints-tekst” is verbeelding zonder meer nodig. In mijn geval was er een bijna iconisch iets wat mij de kunstenaar deed begrijpen. Een simpele spreuk: “Mevrouw is zeventig jaar, en vertelde als zij denkt aan haar kinderjaren, alleen maar duisternis ziet.” Hierop voortbordurend begreep ik zijn conceptuele werken. Wat in een eerste globale blik werd verworpen, kreeg na deze “spreuk” voor mij diepte en emotie.

In de grote zaal is te zien: Peter Jordaan, “Veel goede dingen beginnen met verveling” Hij verwoorde zijn “making of” als volgt:
Inspiratie is misschien de intellectuele vriend die af en toe eens langs komt. Verveling is de vriend waar je op kunt rekenen, een vriend die er altijd is. Inspiratie kijkt met je mee in de natuur, de wolken, boeken, gedichten en veel meer. Verveling vind je in het volgen van scheuren in het plafond of het rijden op eindeloze rechte wegen. Dat zijn de momenten waarop Verveling zijn vriend Inspiratie de hand reikt. Koester de Verveling!

Het ACEC: Jammer dat deze locatie maar door zo’n beperkte kring wordt bezocht. Openingen zijn de moeite waard, voor 10 Euro krijg je een goede maaltijd gemaakt door Adnan en je ontmoet eens andere mensen dan aan de bar in pak weg Samsam.