Gave Dingen Doen bij Klein Berlijn

Toch wel een klein beetje nerveus om het idee dat ik mijn verhaal moet vertellen aan een groep van voornamelijk onbekende mensen, die gave dingen doen in gemeenschap hebben, sta ik te wachten tot alle deelnemers binnen zijn. Na het openingsverhaal door Paul ten Donkelaar en Sandra Weijers over de invulling van de avond en het doel van Gave dingen doen, mag ik dan mijn verhaal doen, op de 2e editie van GDD Apeldoorn.

Deze 2e editie gave dingen doen vond plaats in Klein Berlijn, de “droom pitch” waar het over ging op de eerste avond Gave Dingen Doen. Extra leuk dus! In deze mooie ruimte, die onlangs dus een nieuwe invulling heeft gehad mocht ik mijn verhaal vertellen en wel het verhaal over de voormalige Zwitsalfabrieken aan de Vlijtseweg te Apeldoorn. Dit moet een mooi verhaal worden!

Dit is een terrein van ca. 9300m2 vol met gebouwen, waarvan een een deel gebouwd in 1947 naar de hand van architect Chris ten Tuynte die voor een industrieel ensemble van bakstenen gevels, betonnen constructies en glazen puien in stalen kozijnen heeft gezorgd. Een bekend gezicht langs de Vlijtseweg zijn bijvoorbeeld het kantoor, het ketelhuis met schoorsteen en de parkachtige tuin met grote vijver. Maar er is dus meer dan dit bekende gezicht en het hele terrein staat nu leeg.

Tijd voor een nieuwe invulling en als afstudeeropdracht voor de masteropleiding interieurarchitectuur (HKU) mag ik mij bezig houden met het onderzoek naar een tijdelijke invulling van (een deel) van dit terrein. Deze tijdelijke invulling heeft voor mij als doel de Apeldoorner opnieuw kennis te laten maken met het terrein en de potentie ervan tentoon te stellen. Waarom ik het belangrijk vind de mensen erbij te betrekken heeft te maken met hoe betekenisvol de plek kan worden. We hebben een terrein dat een andere sfeer en uitstraling heeft en ook echt een toevoeging is op de huidige (openbare) plekken in Apeldoorn. Er moet hier iets gaan gebeuren zodat er weer leven komt, we een goede reden hebben naar deze plek te gaan en er misschien zelfs van gaan houden. Een hele missie in 4 maanden tijd!

Mijn hulpvraag aan de deelnemers was dan ook hoe ik het Apeldoornse publiek bij deze opgave kan betrekken zodat ze zich verbonden gaan voelen met de plek. Na een paar vragen en suggestieronden, kwam de energie al goed op gang. Leuk was om te merken dat er gelijk veel ideeën zijn over de invulling van dit terrein. Ik merkte dat alle informatie zich langzaam in mijn hoofd aan het vestigen was en dat ik opnieuw erg enthousiast werd over dit project. Vervolgens hebben we een mindmap gedaan en daarbij 4 uitwerkingen gemaakt aan de hand van door mij 4 gekozen onderwerpen: vergrijzing, kinderparadijs, uitgaansgelegenheid en “hoe activeer je een apeldoorner?”. Zoals je, je kunt indenken kwamen hier 4 verschillende ideeën uit, maar origineel en inspirerend vond ik ze allemaal. Het was met recht een toffe, energieke en gave avond. Een avond vol ideeën en ook bevestiging. Het heeft een aantal puzzelstukjes op de juiste plek gelegd. Wordt vervolgd…

Te volgen via:

susannebakkenist.wordpress.com
https://twitter.com/Zwitsallab
op facebook: Zwitsal LAB