NJO Slotconcert…… Ultieme passie

Afgelopen zondag, 18 augustus 2013, zal in mijn herinnering blijven als een muzikaal gedenkwaardige dag. Het begon in het oranjepark alwaar de uiterst prettige jazzyklanken van het Chet Baker collectief en de fijne stemmen van het duo Timeless te horen waren bij de muziektent. Wat een aangename zondagbesteding zijn die wekelijkse Oranjepark concerten bij de muziektent toch. Vervolgens was de band Benelux te horen bij Gigant. De kwaliteit en het enthousiasme spatte daar van af, zeker in deze akoestisch setting, maar bazbo heeft in een andere blog de superlatieven over deze band al vermeld, dus ik zal het laten bij het beamen van zijn woorden. Het klapstuk was echter het avondprogramma bij Orpheus. Het Nationaal Jeugd Orkest, NJO, heeft vanaf 2 augustus meer dan 65 concerten gegeven in diverse gemeenten in Gelderland en doet al jaren Apeldoorn aan en hopelijk blijven ze dat ook nog jaren doen. In diverse klassieke muziekstijlen en settingen waren ze de afgelopen weken te beluisteren en het slotconcert was gisteren te bewonderen. Het symfonieorkest, o.l.v. de bevlogen dirigent Etienne Siebens, speelde allereerst het stuk Three Movements van Steve Reich. De componist zat zelf in de zaal en dat is toch bijzonder te noemen. Het orkest speelde het mooi, het publiek was, gelet op het applaus na afloop, zeer enthousiast, terecht, maar persoonlijk vond ik het iets te modern.

Na dit stuk werd het befaamde Rhapsody in Blue gespeeld van Gershwin. Als groot liefhebber van jazzmuziek was ik zeer onder de indruk. Klassiek en jazz kwamen prachtig bij elkaar en niet in de laatste plaats door de virtuoze pianist Frank Braley. In de pauze was het even bijkomen van dit muzikale moois en kon ik mij geestelijk voorbereiden op het stuk na de pauze, want dat beloofde erg veel. De 9e van Dvordák, de Nieuwe Wereld, is uiterst beklemmend, indrukwekkend en ontroerend. Afgelopen donderdag had ik de openbare repetitie al mogen aanschouwen en beluisteren en toen werd mijn adem al afgesneden, maar dat was gisteren bij de ”echte” uitvoering niet anders. Wat een muzikaliteit, wat een samenwerking tussen musici en dirigent en wat een intensiteit. Ik geef het meteen toe, bij het rustige deel, Largo, had ik een gevecht met mijn brandende ogen en bij het Allegro op het laatst moest ik mij bedwingen niet op te gaan staan en mee te dirigeren. Dat ik niet alleen stond in mijn be/verwondering bleek wel uit de staande, minutenlange, ovatie dat het NJO orkest en dirigent Siebens na de laatste klanken ten deel viel. Het publiek was overigens zeer gemeleerd en niet, zoals zo vaak ten onrechte wordt geassocieerd met klassieke muziek, een, overigens met alle respect uitgesproken, grijzeharenparade. Die diversiteit van mensen constateerde ik met veel genoegen.

Bij het drankje na afloop, aangeboden door het NJO, vroeg ik mij af wat de avond zo bijzonder maakte. Ik kende het stuk van Dvorák al vóór deze uitvoering en heb het altijd prachtig gevonden, maar dat het mij zó zou raken had ik niet verwacht. Uiteindelijk ben ik op het antwoord gekomen. Eén woord en dat is passie. De passie van de dirigent, de passie van dit geweldige NJO orkest en de passie van muziek. Vorige week sprak ik iemand en die zei mij dat er in Apeldoorn zo weinig gebeurt op muzikaal gebied. Ik weet niet onder welke steen hij heeft gelegen, maar met volle passie begon ik zijn standpunt te ontkrachten.

Hopelijk zullen we in Apeldoorn nog jaren getuige zijn van de prachtige activiteiten als het NJO en de zomermiddagconcerten in het Oranjepark. Natuurlijk wordt er, onvermijdelijk, bezuinigd, maar als er ergens nieuwe creatieve initiatieven vanuit de samenleving ontstaan is het wel in Apeldoorn en wat mogen wij daar met ons allen trots op zijn. In dat kader wil ik een ieder ook nog even wijzen op twee andere Apeldoornse concerten die binnenkort te bewonderen zijn in Gigant. 7 september treden daar The Doots op en 15 september is er het concert van Wilco Stronks. Totaal andere stijlen muziek, maar beide wél echt Apeldoorns en, net als het NJO, gespeeld en gezongen met ultieme passie……..en draait dáár niet het hele leven om?!