De proeverij: BIER in Gigant Café

Achter de bar van Gigant Café staat een aardige jongeman. ‘Aardige jongeman,’ zeg ik. ‘Klopt het dat er vanavond hier een bierproeverij is?’
‘Niet dat ik weet,’ zegt de aardige jongeman.
‘O,’ zeg ik. ‘Mijn vriendje Peter vertelde dat hij hier om deze tijd zou zijn voor een bierproeverij.’
‘Ik denk dat hij dit bedoelt.’ De aardige jongeman pakt een klein kaartje en legt het uit.
Even later arriveert Peter en kunnen we beginnen. We maken ons op voor een live-verslag.

Het concept is o zo eenvoudig, maar o zo geweldig. Voor een tientje (€10) koop je een kaartje en heb je recht op drie bijzondere bieren en een portie potato wedges met dipsaus naar keuze. Krijg je niet alle biertjes op? Als je later nog een keer terugkomt, is je kaartje nog steeds geldig.

‘Proost, Peter,’ zeg ik en we beginnen met het eerste bier. Het eerste bier is een Anchor Liberty Ale. Nooit van gehoord. Schijnt van een brouwerij uit de Verenigde Staten te komen en we krijgen er een (ietwat klein en dik) ale-glas bij. Hier, als ik hem in mijn glas giet, dan zie je welig schuim en ruik je bloemen. Deze ale is troebel. Gretig neem ik een slok. Wat proef ik? Iets lekkers. Pas bij de afdronk komt er iets zurigs in de mond. ‘Deze is goehoed!’
We komen fijn in de stemming. De aardige jongeman staat bij onze tafel. Hoe of we ‘m vinden. Kan hij dat niet aan onze koppen zien? ‘Breng de tweede maar!’

De tweede is er eentje van Hollandsche bodem. Het is de Isid ‘Or van de brouwerij La Trappe. ‘Ik ken die brouwerij wel,’ leg ik Peter uit. ‘Ik heb ooit gestudeerd in Tilburg (wel een half jaar) en het klooster van La Trappe lag op nog geen half uur fietsen bij mijn studentenkamer vandaan. In Berkel-Enschot.’ Ik ben er nooit geweest. Waar komt die dubbele tong ineens vandaan?
‘Precies, Berkel-Enschot,’ bevestigt de aardige jongeman. ‘Dit vind ik zelf een heel goed bier.’ Hij vertelt dat deze actie zijn idee is; hij heeft de bieren persoonlijk geselecteerd. Ik geef hem een groot compliment.
De Isid’Or komt in zo’n mooie La Trappe bokaal. Hij ziet er fantáááástisch uit. Ech. En dan die smaak. Of je een Isid’Or drinkt. Heerlijk. Klok, klok, klok, drinken we. Een waar geniedbier. Maar er is iets mismee. Hij is te znel op. Je bent zo weer vercheten dat je ‘m hep gehad.

‘Mogen wij nummer drie?’ vraag ik aan de aardige jongeman. ‘En doe er nu maar die poteetoo wedzjus bij.’
‘Welke dip wil je erbij?’ is de vraag.
‘Ik wil geen dip; ik foel me juizt geweldug!’
De derde en laadzte bier uit dese bierproeferei iz een staut. Un Anderson Valley Barney Flats Oatmeal, om prussies te sein. Hei komp fan dusselfde brauerei als die eel. ‘Stout?’ fraag ik. ‘Sowiets als Marlies Dekkurs?’ Helaaz krijch ik cheen cheil onderchoed, maar wel een vaaz met zwart bier. Niet soo roomug alz Kinnuz, maar efengoet errug lekkerr. Het sguim is wat snel wech, maah da kan ook komuh doah die fette bek fan de wedsjus. Die wetsjus sijn koolere heet. Ik brant mun mont erfan. Maar se sein lekka! Die sauwe se moete furkopuh! Iz da bier nau allwee ob? Gozsammuh, vaar sta me viedz? Ik wor nie goett

Kortom: kom ontsettont goet bier suipuh in Giegant Kaafee! Drie spacy-aal pier foor een tientsjuh! Geen gelt.

–
Apeldoorn, september 2013