Rachid B schrijft over het “nu” [3]

Weer een brief StrangeArt, ik moet mijn verhaal bij iemand kwijt.

Het leven is voor mij hopeloos, soms denk ik dat ik gek word. Gisteren droomde ik dat ik in een Frans toilet was, met allemaal poep aan de wand. Ik hield mij vast aan het plafond, maar gleed langzaam naar beneden. Zo de emmer met poep in en ik kon er niet uitklimmen, vreselijk. Ben maar buiten gaan wandelen, het duurde uren voordat ik rustig was.

Heb ik je al verteld waar ik woon? Nou, het is een schuur van een vriend van mij in Orden. Er staat een bed en een stoel. Een koelkast is er niet. Ik slaap daar sinds deze zomer. Hoe het in de winter wordt zie ik wel. In Omnizorg kan ik als ongeregistreerde niet terecht, daar moet je papieren hebben. Een tijd geleden heeft de politie mij opgepakt, gewoon omdat ze het niet vertrouwden. Ik heb de laatste 8 jaar niets gedaan, dus was het gewoon een controle. Misschien heeft een buurman of buurvrouw de politie gewaarschuwd. Ook de politie begreep niet waarom ik geen verblijfsvergunning krijg. Omdat ik geen crimineel ben, hoefde ik niet in detentie gelukkig. Want het leven daar in zo’n centrum is harder dan het leven op straat.

Wat ik niet begrijp is dat sommige mensen uit andere landen zomaar een verblijfsvergunning en een huis krijgen. Ik weet dat enkelen gewoon hebben gelogen en misdadiger waren in hun eigen land. En met misdaden bedoel ik niet het stelen van een brood, maar dan gaat het om veel ergere dingen.

Kun je je voorstellen dat ik soms gek word en alles haat? Als mens voel ik mij gekwetst. Naar Algerije kan ik niet meer, daar is niemand. Soms denk ik om naar een ander land in Europa te gaan, maar dat is wegvluchten naar nog iets onzekerders. Ik zal het hier moeten zien te redden en wat de toekomst brengt? Tja, als moslim denk ik dat alles al in een boek is geschreven, alleen de laatste pagina’s mag ik niet lezen.

Kom je gauw een foto maken van mijn schuur StrangeArt? En vertel je iedereen mijn verhaal?

Groet van Rachid B

Verantwoording: Bovenstaande feiten zijn verzameld tijdens een mondeling interview met de Algerijnse – in Apeldoorn wonende – illegaal Rachid B (niet zijn echte naam trouwens). Dit artikel is een deel van een serie, eerder verscheen “Zonder papieren”, “Brief 1, mijn jeugd” en “Brief 2 hoe ik in Nederland leefde”.. Over de foto: de afgebeelde persoon is een ander dan Rachid.