Seth Gaaikema in Orpheus…. nooit weer.

Op 15 januari gaf Seth Gaaikema zijn afscheidsvoorstelling in Orpheus. Deze avond was een vervangende avond voor 28 december 2013 die toen vanwege ziekte van de meester niet door kon gaan. Of het zijn ouderdom (74) was of dat de ziekte hem nog parten speelde weet ik niet maar zijn stem brak regelmatig en was voor mij slecht te verstaan. Deze Seth was  een oude man, stijf van lijf en leden, zingen was declameren geworden. Gelukkig zaten in de matig bezette zaal alleen maar fans en was de pianobegeleiding door Erik Vlasblom kwamen afscheid nemen met respect voor zijn lange status van dienst (55 jaar) en met de herinnering aan zijn kwaliteiten. Ze zongen de herkenbare refreinen mee en genoten van zijn aanwezigheid.

Maar als we kijken naar het nu, dat als uitgangspunt nemen en we luisteren naar zijn teksten en voordrachten, dan zitten daar pareltjes tussen. Zijn teksten zijn nooit grof, tenzij je natuurlijk Wilders geen hufter vind. Want dat is zo ongeveer de meest “extreme” tekst/uitspraak van hem.

Het kort terugkijken op zijn carriere  geeft, naast leuke en trotse momenten ook inzicht in de frustratie van elke wereldverbeteraar…er is niets veranderd er is nog steeds oorlog enz. Zijn teksten over (geestelijke)vermoeidheid in “terug naar de bron, terug naar de borst” of zijn geloofstwijfel in “Heer ik heb intens geloofd en ik heb intens niet geloofd”, met de teksten daaromheen. Heerlijk, om naar te luisteren en naar binnen te laten komen. Ook zijn liefdeslied aan zijn vriend Peter (al 33 jaar zijn partner) in al zijn simpelheid. “ik weet dat ik het alleen kan, maar ik deel het liever met jou”. Prachtig!

Afscheid nemend met het bekende liedje “De Pastorie” kwam een einde aan 55 jaar podiumkunsten.  Chapeau!