Vissersstoeltje #5

‘Ik maak mij geen zorgen voor mijn kinderen zelf, ik maak mij meer zorgen over de omgeving waar ze in zitten, want die omgeving wordt steeds harder. Mensen zijn soms niet meer medemenselijk’

Ik zie de toekomst voor Nederland somber in als je kijkt naar de werkloosheid. Ik denk dat we naar een situatie toe moeten waarin iedereen een standaard loon, een basisloon krijgt. En dat mensen kunnen kiezen of ze gaan werken of niet. Dat het geen systeem wordt van loon naar werken, maar dat het een systeem wordt van “je gaat werken en je verdient loon en een beetje er bij omdat je werkt”, een soortement opwaarderingsysteem. Ik hoop dat dit voor mijn kinderen het idee wordt. Ik maak mij geen zorgen voor mijn kinderen zelf, ik maak mij meer zorgen over de omgeving waar in ze zitten, want die omgeving wordt steeds harder. Mensen zijn soms niet meer medemenselijk. Mensen zijn bang om elkaar aan te spreken op straat. Mensen zijn bang om met elkaar te participeren. Dan hebben we het wel over de participatie maatschappij, maar doe er dan wat mee. Ga dan ook participeren, spreek mensen eens aan, spreek ook iemand eens aan waarvan je denkt: die ziet er leuk uit. Ontmoeting en vertrouwen dat is belangrijk, en vooral, blijf met elkaar praten. Als je niet meer met elkaar praat dan kweek je angst voor elkaar. Deze angst heeft weer tot gevolg dat je niet meer participeert. En als je niet participeert gaat de angst leiden tot meer angst. En zo komen er ook oorlogen in de wereld.