Quota….?

Welke quota? Melkquota? Wat is nou eigenlijk de betekenis van dat woord vroeg ik mij af. Het blijkt te gaan om een “vastgesteld percentage” ook wel bekend en omschreven als “ een opgelegde beperking “.

Sinds enige jaren wordt deze term ook wel gebruikt binnen het sociaal domein, de overheid en de gemeenten als zij spreken over het aantal mensen met een beperking en een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik heb er altijd een wat vreemd, vervelend, ondergewaardeerd en zelfs negatief gevoel bij. Het gaat namelijk hier wel over mensen waarvan dezelfde overheid zegt dat bedrijven een percentage van hun personele bezetting een dergelijke beperking moeten hebben. Sterker nog doet men dat niet dan kan er een sanctie van 5000 euro gaan volgen.

De Participatiewet van Klijnsma, meedoen in de maatschappij, recht hebben op passende arbeid, ritme opdoen, gewaardeerd voelen voor wat je doet, voor wat je inbrengt in onze maatschappij. Zo nu en dan heb ik via Twitter of FB wat contact met de gemeente Apeldoorn. Het mag overigens gezegd worden dat er snel en adequaat op vragen via Twitter of FB wordt gereageerd. Chapeau! Ik kon het echter niet nalaten om hen, nu de Participatiewet van kracht is, te bevragen naar het aantal mensen met een beperking die zij als gemeente Apeldoorn momenteel in dienst hebben. Dat bleek lastig te zijn om in 140 tekens via Twitter zomaar even uit te leggen. Men wilde mij graag van dienst zijn en vroeg om mijn e-mail adres. Netjes en passend. En ik kreeg inderdaad kort daarop een antwoord. Helaas was het niet het gewenste antwoord waar ik op zat te wachten en kon aan de beantwoording van de mail lezen dat men met mijn vraag aan het worstelen was. Dat is alleen maar goed dacht ik. Wel vreemd dat de gemeente de burger niet eens kan benoemen hoeveel arbeidsgehandicapten zij in dienst hebben. Los van natuurlijk degenen die bij de Felua via de gemeente in dienst waren. Dat aantal bleek 133 te zijn maar dat was dan ook niet mijn vraag.

Het is nu onderhand enkele weken verder. De Gemeente heeft tijd gehad om het eens goed te onderzoeken hoe het intern nu eigenlijk is geregeld en wie er eigenlijk antwoord moet geven op deze vraag. Waarschijnlijk is men nog op zoek naar een ambtenaar die het antwoord zou moeten weten en men gaf aan bij de afdeling …….dat het antwoord nog niet zo 1 2 3 te achterhalen was. Een interne puzzel houdt de gemeente op de diverse afdelingen op het stadhuis schijnbaar vooralsnog bezig. Verder antwoordde de afdeling “ Eenheid Personeel, Communicatie en Bestuursondersteuning ” mij het volgende:

“N.a.v de invoering van de Participatiewet ontvangen alle medewerkers binnenkort een brief met de vraag of zij een (gedeeltelijke) wao, wia, wajong-uitkering hebben. Als werkgever krijgt de gemeente dan een beter beeld van het aantal medewerkers met een arbeidsbeperking.

Een brief aan iedereen gericht om erachter te komen of men mensen met een beperking in dienst heeft. Nou vraag ik mij toch af: Weet de gemeente op het stadhuis niet eens welke mensen zij in dienst hebben en welke daarvan een handicap en/of beperking hebben? Hou mij ten goede en het laatste wat ik wil doen is onderscheid maken, maar kennelijk weet de gemeente zelf niet de getallen en hoeveelheid mensen die wel of geen ondersteuning en of aanpassingen behoeven op de werkvloer. Hoe kun je deze dan wel of geen ondersteuning bieden vraag ik mij dan af. Nou zit ‘m daar natuurlijk ook gelijk de moeilijkheid, die ondersteuning op de werkvloer is er bijna niet. Daarvoor is er namelijk in deze Participatiewet weinig tot geen geld uitgetrokken. Dat betekent dat werkgevers die wel hun maatschappelijke verantwoordelijkheid op zich nemen de begeleiding meestal uit eigen zak betalen. Dat trekt de werkgevers niet over de streep of massaal ja te zeggen tegen het in dienst willen nemen van iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt / beperking. Om dat nu wat meer kans van slagen te geven is er onlangs een aanvullend schrijven gekomen om ook die werkgevers over de streep te trekken die deze stap nu nog niet durven, kunnen en of willen maken.

Gemeente Apeldoorn, mocht u nog niet overtuigd zijn van het doen slagen van het in dienst nemen van iemand met een beperking of achterstand tot de arbeidsmarkt is mijn advies: maak het vooral klein, kleiner, kleinst, praktisch en overzichtelijk. Kijk naar kansen en laat u niet leiden door uw eigen beperkingen. Kijk breed om u heen naar taken en hoe deze anders geregeld zouden kunnen worden. Zoek naar mogelijkheden. En als u het even niet meer weet dan kijkt u naar de regels die daarvoor zijn opgesteld. Regels die het voor u en werkgevers nog soepeler maakt. Of u belt een hulplijn of professional die u verder op weg helpt en over de spreekwoordelijke streep zal trekken.  Doen! en u zult zien wat een plezier u diegene maar ook uzelf als werkgever geeft!

p.s. mocht het op korte termijn alsnog duidelijk worden om hoeveel mensen het gaat die bij u in dienst zijn los van de Felua dan hoor ik dat natuurlijk alsnog graag. Waarbij ik u dan ook best van de nodige ondersteuning, coaching on the job van dienst wil zijn!