Flipfabrique maakt hoogstaand kunst- en vliegwerk

In Nederland hebben we de Ashton Brothers die het circus van weleer een nieuw gezicht hebben gegeven. In Canada, of beter gezegd het Franstalige Quebec, is het Cirque Noveau ontstaan. Ook wel bekend onder de Engelstalige naam Contemporary Circus. Beesten komen er niet meer in voor. Getemde tijgers en leeuwen zijn passé. Het is de mens, de circusartiest zelf, die nieuwe impulsen bepaalt. En aan de hand van traditie gekoppeld aan innovatie en gevoel voor het tijdsgewricht het voormalige beesten- en sterke mannenspul nieuw leven inblaast.

Dan kan in een tent, maar net zo makkelijk in het theater. Al moet je er wel eentje hebben met een dak dat meters van het podium is verwijderd. Orpheus bijvoorbeeld. Een ideale Arena voor Flipfabrique, bestaande uit een jonge vrouw en vijf gespierde, afgetrainde kerels. En die kerels weten bovengemiddeld raad met touwen, hoepels, diabolo’s, ballen, snoepjes, feesttoetertjes en aanverwante circusattributen, waaronder een flink uit de kluiten gewassen trampoline. Apeldoorner Tom Kleton kende daarop in het vorige millennium internationale successen, maar de veerkracht van de gisteren opgevoerde mega-springmat maakt toeren mogelijk waarvan een gewone sterveling alleen kan dromen.

Surrealistisch

De urban gekruide show ’Transit’ heeft ook wel wat surrealistische trekjes. De mooie dame (en die eigenschap buit ze vakkundig uit) en de stevige kerels trekken al jaren met elkaar op sinds ze hun bakermat in Quebec hebben verlaten en letterlijk zijn uitgevlogen naar onder meer Europa. Hun uitvalsbasis mag dag zich onder de rook van Parijs bevinden, maar al te vaak bedienen ze zich van het vliegtuig getuige het decor dat is opgetrokken uit zogeheten flightcases.

Wie weet is ’Transit’ wel hun laatste show, vandaar dat de artiesten elkaar voortdurend uitdagen en prikkelen om het beste uit jezelf te halen. Nu kan het nog. Die onderliggende gedachte geeft niet alleen diepgang, maar maakt de show uitermate geschikt voor jong én oud. Als kind heb je meer dan genoeg aan het kunst en vliegwerk van het allerhoogste niveau, de oudere kijker, die zich kinderlijk verbaast over hetgeen er wordt voorgeschoteld leert tegelijkertijd met andere ogen naar circus te kijken. Een uitgekiende belichting en eigentijdse muziek zijn daarbij ondersteunende factoren.

Adem happen

Carré heeft zich aan Flipfabrique mogen vergapen en Orpheus’ programmeur Marijt Helmink haalde dit spektakel naar Apeldoorn. Aan het begin van het theaterseizoen tijdens de presentatie van het nieuwe theaterprogramma, tipte ze ’Transit’ als een show die je eigenlijk niet mag missen. Niet iedereen luistert echter even goed naar Marijt. De Rabobankzaal mocht dan redelijk gevuld zijn, vol was ie niet.

Een minpuntje? Nou, vooruit dan. Vijf kwartier is veel als je voortdurend naar adem moet happen. Zeker voor de artiesten die op het eind wat tempo betreft een klein beetje in-kakten. Aan menselijke topprestaties zit een maximum. Het zij Flipfabrique vergeven. En om nog even terug te komen op de door de kunstenaars gestelde vraag: ‘is dit onze laatste show?’, past maar één antwoord: Natuurlijk niet. Straks even rust nemen en dan er weer stevig met wat nieuws tegenaan. Dan kom je na verloop van tijd vanzelf weer in Apeldoorn of all places terecht.

Flipfabrique met de show ’Transit’. Rabobankzaal Orpheus, zaterdag 14 december.