Frans Polman maakt werk van expositie in ACEC

Met ingang van morgen (zaterdag 20 juli) vormt ACEC het epicentrum van de lokale kunsten. Maar liefst 15 Apeldoornse kunstenaars, ontwerpers en fotografen doen mee aan de jaarlijkse zomerexpositie die deze keer de titel ’Apeldoorn en het Groen’ heeft meegekregen. Hoe kijken kunstenaars aan tegen hun omgeving, de stad, het landschap in combinatie met het groene karakter van Apeldoorn? En hoe komt dat tot uitdrukking in hun werk?

Frans Polman heeft lang nagedacht over de boven-gestelde vragen en is niet over één nacht ijs gegaan. Met een installatie bestaande uit 3 zuilen, een foto van het Kootwijkerzand en een maquette geeft hij antwoord en verwijst hij naar een van de nieuwe taken die de gemeente Apeldoorn aan ACEC heeft toebedeeld: kunst in de openbare ruimte. Terwijl elders in de kunsthal een werk is te zien dat wegens geldgebrek die openbare ruimte nooit heeft gehaald, loopt de creatie van Polman vast vooruit op de komende gebeurtenissen. ,,Dit kunstwerk gaat er komen. Is het niet in Apeldoorn dan elders in het land. Daaraan twijfel ik geen moment.’’

Minder zeker is Polman als zijn atelier van de (nabije) toekomst ter sprake komt. Polman is met zijn collega Emiel Bruggeman met wie hij graag een werkruimte deelt en heeft gedeeld de meest verdreven plaatselijke kunstenaar. De koning van de exodus, een twijfelachtige eer waarop hij allerminst trots is. In het kader van leegstandsbeheer heeft hij te vaak zijn biezen moeten pakken. Hij heeft alle hoeken van Apeldoorn zo’n beetje gezien. En als hij even aan het centrum mocht ruiken, dan knapten Frans met Bruggeman het onderkomen zo fraai op dat ondernemers vervolgens gretig aan de bel van de eigenaar trokken die op zijn beurt het volle pond kon innen. Hun galerie aan het Beekpark, thans pizzeria, is daar een heel goed voorbeeld van.

Westpoint

Maar het meest baalt Polman van Westpoint, dat dankzij meerdere creatieve geesten tot een cultureel bolwerk was uitgegroeid. Er zou een universiteit komen en tegelijkertijd ging de eigenaar met zijn bedrijf failliet. En dat betekende voor Frans en zijn collega’s inpakken en wegwezen. Nog een keer pakten de kunstenaars uit en verlieten na een door een paar duizend Apeldoorners bezocht slotakkoord het pand dat sindsdien leegstaat en steeds verder verpaupert, allerlei ideeën over de bestemming ten spijt. ,,Pijnlijk’’, zegt Polman. ,,Heel pijnlijk. Dit had anders gemoeten en naar mijn mening ook anders gekund. Het is een puist in de binnenstad.’’

Over het kunstbeleid van de gemeente (,,voor zover aanwezig’’) wil Polman het niet hebben. Net zo min over de plaatselijke krant die aan cultuur een broertje dood heeft. ,,Die twee zijn aan elkaar gewaagd. Daar hebben wij als beeldend kunstenaars weinig van te verwachten.’’ Zelf hoopte hij even op de toewijzing van een atelier, maar de laatste gesprekken hebben die hoop vrijwel de bodem ingeslagen.

Een aantal jaren huisde hij met Bruggeman in de voormalige bibliotheek van Zevenhuizen. Een onderkomen met enig comfort dat op hun huidige werkplek in de Nettenfabriek ver te zoeken is. Bij kou zoeken ze hun heil in het keukentje om kleumend wat te schetsen en als de temperaturen tropische waarden naderen verandert hun riante ruimte (dat wel) in een oven. ,,Dan ga ik buiten werken. Anders is het niet uit te houden. Een zomervakantie zit er dan ook niet in. Ik moet nu weersomstandigheden dat toelaten aan mijn collectie moeten werken.’’

Sociale media

Toch is het allesbehalve kommer en kwel in huize Polman. Hij kan in tegenstelling tot menige collega zijn broek ophouden en er is brood op de plank. Voor een deel is dat te wijten aan de wijze waarop Polman zich van de sociale media bedient. ,,Dankzij mijn vrouw. Zij is veel handiger met de computer dan ik. Je moet wel. Je moet zichtbaar blijven anders red je het niet. Verder ben ik heel blij dat ik bij ontwerper Marcel Wolterinck in Laren ben ondergebracht. Wolterinck Art, een grote agent die heel veel voor mij doet. Ik ben in zijn boek dat in december uitkomt opgenomen.’’

Zijn werk gaat naar zijn zeggen de hele wereld over. ,,Argentinië, Griekenland, Frankrijk, Spanje. En Nederland uiteraard. Ook in publiek Apeldoorn is werk van hem te vinden. Op het plein voor de (inmiddels gesloten) Fab en Seb Kerk in Zuid en aan de balie van het Stadhuis. Al is dat werk vanwege de verbouwing in het depot opgeslagen. Ook is er werk van hem bij particulieren.

Enige jaren geleden kreeg hij een solo-expositie in het Van der Togt Museum in Amstelveen. Tegelijkertijd exposeerde hij met een aantal schilderijen in het nabije Amstelhotel. ,,Dat heeft niet alleen een aantal opdrachten opgeleverd, maar het is ook goed voor je naamsbekendheid.’’

Stabiele factor

In Apeldoorn stond hij aan de basis van 055, kleinschalige exposities van Apeldoornse kunstenaars in CODA. Van een solo-expositie is het (nog) niet gekomen. ,,Ik ben nog jong, wie weet’’, zegt hij met een glimlach. In ACEC bevindt hij zich te midden van stadgenoten. Slechts een klein deel daarvan is lid van de Stichting Ateliers, de plaatselijke club van (semi)professionals. Zelf heeft Polman geen behoefte aan een lidmaatschap. ACEC is in Polman’s ogen een stabiele factor. ,,Daar mogen we heel blij mee zijn. Ook als podium voor plaatselijke kunstenaars, met name in de zomer. Al zou ACEC wel wat meer aan naamsbekendheid mogen doen. Als mensen mij vragen waar ik nu exposeer en ik zeg ACEC dan moet ik uitleggen dat het naast de fietsenstalling ligt. Dat zou andersom moeten zijn.’’

,,Er is al zoveel in Apeldoorn verloren gegaan. Hoeveel ateliers zijn er niet verdwenen? En de Stichting Ateliers die voorheen in een mooie villa exposities kon houden moet het nu met een bezemkast doen. Dan is ACEC een toch een prachtige locatie. Mij is op de zomerexpositie een mooie plek toegewezen met veel ruimte voor wat ik heb gemaakt. Als ik hier zo langs fiets ’s avonds en zie ik kijk naar binnen, dan kan ik het allemaal mooi zien staan. Ook de opstelling elders in het pand nodigt uit om te komen kijken. Kom binnen zou ik zeggen. Gewoon doen.’’

’Apeldoorn en het Groen’ is geopend van woensdag tot en met zondag van 13 tot 17 uur. De slotdatum is op 18 augustus. De entree is gratis.