Hangover Paradise; het dak ging er af

Het is 10 oktober 2014. Een datum om te onthouden. Niet omdat het Nederlands elftal gewonnen heeft van Kazachstan met een potje voetbal en ook niet omdat Gare du Nord Apeldoorn aandeed. Nee, de place-to-be was het Blues Café, waar de band Hangover Paradise voor de derde keer dit jaar optrad. In februari liep ik bij toeval langs het Blues Café toen Hangover Paradise daar voor het eerst optrad. Ik werd naar binnen gezogen door het bijzondere geluid uit deze kroeg en mocht eigenlijk alleen maar het laatste nummer van de band horen. Nieuwsgierig geworden naar deze band nog even snel een foto gemaakt van de aankondiging op straat; het was Hangover Paradise. Even onthouden dus! Al vrij snel daarna werd duidelijk dat Hangover Paradise Apeldoorn opnieuw zou aandoen. De datum was 10 oktober en stond al snel met dikke letters in m’n agenda. Vrijdag was het eindelijk zover dat ik opnieuw kennis kon maken met deze veelbelovende band.

Het concert was aanvankelijk aangekondigd voor 22u, maar de geluidsman van het café was niet eerder dan 21u beschikbaar. Dat maakte dat door de sound checks het concert pas anderhalf uur later kon beginnen. Afgezien van de zang (te weinig hoge tonen) klonk het allemaal uitstekend, maar ook in de 2^e set klonk het allemaal al snel veel frisser.

Hangover Paradise bracht twee sets van ieder ruim 50 minuten en naast de acht ‘oude’ nummers van hun CD Mirrors (uit 2013), ook zes nieuwe nummers, die uiteindelijk ook op hun tweede CD zullen uitkomen. De band begon met ‘Not Worried’ en viel direct met de deur in huis. Wat een overtuiging, wat een sound, en dat ondanks dat het nummer over vertwijfeling ging. Dat zo’n start altijd spannend is voor een band bleek al tijdens het tweede nummer: ‘I Rest My Case’, een nummer over relationeel bedrog .De frontman van de band, Elias de Vries, ging op een gegeven moment tussen het publiek staan en oordeelde zelf dat het allemaal best goed in elkaar zat en hij er niets aan zou kunnen en willen veranderen. Het was gewoon goed! En dat straalde Elias ook uit. Wat gaaf om zo te zien.

‘Over & Out’ was het volgende proto-nummer voor het nieuwe album. De band zet hiermee een stevigere koers in en dat sprak het publiek aan, ondanks de emotionele tekstuele lading: “I saw it in your eyes”. Toetsenist Peter Zwerus en gitarist Pieter Nanuru gingen voor de eerste keer los. Wat kunnen muzikanten elkaar toch enorm ophitsen om tot het uiterste te gaan. Bij ‘Back Home’ ging het niet helemaal goed met de gitaarpartij, waar Pieter even op een andere gitaar dan z’n Gibson Les Paul speelde. Snel vergeten! ‘Out In The Street’ was weer een bekende. “I know it, you know it, we know it, but they don’t”. Het gaat om jeugdbendes en hoe zij hun leven verpesten

‘Life Is Too Short’ is vind ik nog niet af. Na een fraai melodieus begin vraag ik me snel af waar het naartoe gaat en blijft het nummer ‘hangen’. Hier moet duidelijk nog aan gewerkt worden. Met ‘Religious Minds’ sluit de band de eerste set af en laat daarmee een duidelijk visitekaartje achter. Hangover Paradise is een band waarvan we nog veel zullen horen.

De tweede set begon met ‘Hangover Paradise’, opnieuw een nummer dat ingaat op een maatschappelijk probleem: hangjongeren en hun eigen ‘hangover paradise’. Met ‘Coming Home’ laat de band zien waar zij haar inspiratie vandaan gehaald heeft: Alan Parsons, Pink Floyd, het nummer klinkt zo mooi dat je pas na de laatste toon bruut wakker geschud wordt. Hallo… we zijn maar in het Blues Café in Apeldoorn en dit is ‘maar’ Hangover Paradise. Het had ook anders kunnen zijn gezien de geweldige sound. ‘Wrong’ werd in gezet als de ballad voor het tweede album van Hangover Paradise, dat begin volgend jaar uit komt. “Life Would never be the same”. Ik hou ze er graag aan vast. ‘Army Of Innocent’ gaat over kindsoldaten. Wat een ellende, maar hoe knap is dat muzikaal in elkaar gezet. Dit is Hangover Paradise ten voeten uit. Gelukkig…  ‘Take Away The Fear’ is het volgende nummer, maar… is het echt zo simpel? “All you got to do… ” jaja.. Ook hier blijkt de synergie tussen Pieter en Peter volop aanwezig. Wow.. !

Met ‘Tears’ zette de band een try out in voor een nieuw nummer voor het nieuwe album. Het was de eerste keer dat de band dit speelde ‘en publique’. Drummer Niels Voskuil zette het nummer vol verve in met drumwerk, waar menig drummer nog jaloers op zou zijn. Niet voor niets een van de beste drummers van Nederland volgens de polls. ‘Tears’ bleek een nummer vol tempowisselingen en daardoor welllicht ook een beetje onnavolgbaar, hoe hoog de muzikale inzet ook was. Pieter liet met Bryan May-alike riffs zien wat een vreselijk goede gitarist hij eigenlijk is. ‘Iedereen kan een gitaar en een versterker kopen, maar het gaat om meer dan het inpluggen, vertelde hij me eerder. De set moet ook goed ingeregeld worden.’ Waarvan akte; het gitaargeluid is fenomenaal.

En zo komt Hangover Paradise alweer bij het laatste nummer: ‘Out Of Sight’. Het verhaal van de ouder/kind relatie. Het is ook persoonlijk, zo legt zanger Elias de Vries uit. Het eerste deel van het nummer gaat over de bezorgdheid die de vader van Elias over z’n pasgeboren zoon heeft, het tweede deel gaat over de zorgen die Elias heeft over zijn vader die inmiddels de ziekte van Alzheimer heeft. Het tweede deel van het nummer is in een modern jasje gegoten met duidelijke invloeden van rap en R&B.

En zo kwam het concert ten einde… althans… daar was het publiek er na twee uur niet mee eens. Met ‘Not worried’ en ‘I rest my case’ gaf de band een toegift die nog bijna een half uur duurde. Het was inmiddels half twee. Wat een prachtige avond was dit. Wat een leuke band is Hangover Paradise, en duidelijk is hoe dicht deze band nog staat bij hun fans. Wat was dat een heerlijk gevoel. Toch denk ik niet dat Hangover Paradise de volgende keer in het Blues Café te zien zal zijn. De band is er te groot voor geworden en voor een concert komen er veel meer fans dan wat deze populaire kroeg aan kan. Hangover Paradise verdient nu een plek op de landelijke podia. Het zou Gigant sieren om de handschoen op te pakken om de presentatie van de 2^e CD op te pakken. Ik zal weer vooraan staan in ieder geval.

Hangover Paradise is een band die je in de gaten moet houden. Wat een geweldige avond was dit. I rest my case!!

Hangover Paradise:

Henk Zwerus (toetsen), Cynthio Ooms (bas), Niels Voskuil (drums), Pieter Nanuru (gitaar), Elias Jones (leadzang), Peter Zwerus (toetsen)

Setlist:

Set 1: Not Worried, I rest My Case, Over & Out, Back Home, Out In The Street, Life Is To Short, Religious Minds

Set 2: Hangover Paradise, Comin Home, Wrong, Army Of The Innocent, Take Away The Fear, Tears, Out Of Sight Pt. 1+2

Toegift: Not Worried, I Rest My Case