De chef van…Dante

Dante keert aan de Hoofdstraat nabij het Caterplein terug op de plek waar hij in Apeldoorn fans van de Italiaanse keuken aan zich bond. Met achter het fornuis keukenmeester Luigi Paoletti (57) die het koken en ondernemen blijkbaar niet kan laten.

Waarom je rentree in het culinaire wereldje van Apeldoorn?

,,Ik heb het pand al ruim twintig jaar. Het Eetcafé, de vorige exploitant heeft het niet gered. Ik vind het jammer om het pand leeg te laten staan. Ik kan het nu zelf invullen, het is toch een kindje van mij.’’

Wat heb je in de afgelopen tijd gedaan?

,,Ik heb genoten van het leven. Ik ben veel in Italië geweest en heb vakantie gehouden. Een lekker leventje. Dat wil ik ook wel doortrekken, want ik ga vier dagen per week werken. Ik heb daar ook weer zin in. En ik zie wel hoelang.’’

Wat is er binnen veranderd sinds jij weer open bent?

,,Ik heb de bar aangepast waardoor mensen er comfortabeler kunnen zitten. Tussen de tafel bij de deur en de ingang is een afscheiding geplaatst en het zicht op de keuken is verbeterd. Zo kan iedereen goed zien wat we doen.’’

Hoe is het met de kaart?

,,Voor een deel hetzelfde. Ik had voor tachtig procent vaste klanten. Maar ik wil meer aan vis gaan doen. Een vitrine met verse vis. Je ziet als gast iets aantrekkelijks en wellicht wil je dat proberen. Zo zit de geest van mensen in elkaar. Je moet het mooi presenteren en laten zien dat alles heel vers is.’’

Hoe komt een Italiaan in hemelsnaam in Apeldoorn terecht?

,,Ik ben het al weer bijna vergeten. Ik woonde in Duitsland, was met vakantie in Amsterdam en dat beviel me heel goed hier. Ik zocht naar werk en heb dat in Apeldoorn kunnen vinden. Dat was 35 jaar geleden. Ik vind het hier aangenaam rustig, ik zou in Amsterdam niet kunnen leven. Uitgaan wel? Ja overdag. Ik ben niet zo’n avondstapper.’’

Wat vind je het meest positieve in Nederland?

,,Alles functioneert. De overheid, het bedrijfsleven, alles eigenlijk. Je kunt hier afspraken maken. In Italië is dat echt niet zo. Daar sukkelt alles voort. Het heeft met de mentaliteit te maken. Ik ben een noordeling. Ik was tien jaar toen ik vanuit Italië in Duitsland kwam wonen.’’

Het meest positieve van Italië?

,,Het eten. De rijke historie. De kunst.’’

Wat zou hier beter kunnen?

,,Ik zou het echt niet weten. Het houdt mij ook niet bezig omdat alles goed gaat. Ik ben blij hoe de dingen hier gaan. In Italië is het vaak chaos. De politiek, de corruptie, het is een ramp. Politici verdienen meer dan hun Nederlandse collega’s en ze houden een systeem in stand dat hun voordeeltjes oplevert, ook als ze niet zo actief zijn.’’

Ga je ook terug naar Italië?

,,Voor een deel. Ik blijf ook zeker voor een deel in Apeldoorn wonen. Maar het is fijn dat ik over ons familiehuis in Italië kan beschikken. Daar is een flink stuk grond bij. Maar wie weet koop ik ook nog eens wat. In Toscane bijvoorbeeld. Ik zie wel.’’

Wat vind je van Apeldoorn als restaurantstad?

,,Heel goed wat het aanbod betreft. Er is hier genoeg te kiezen. Maar over de kwaliteit kan ik echt niet oordelen. Ik ga hier vrijwel nooit uit eten. Dat doe ik met vrienden buiten de plaats.’’

Hoezeer ben jij vernederlandst in al die jaren?

,,Ik ben wel beïnvloed. Maar dat begon al in Duitsland. Onze buurvrouw, een weduwe, zei altijd: verschiebe nicht auf morgen, was du heute kannst besorgen. Stel niet uit tot morgen, want je vandaag zou kunnen doen. Dat is me altijd bijgebleven en dat heb ik mij eigen gemaakt. Aanpakken, niets uitstellen. De noordeling in mij.’’

Waar koop jij jouw kleding?

,,In Italië. Dat is een beetje mijn smaak. Ik kom er vaak en het is er nog goedkoper ook.’’

Wat zijn de reacties op jouw terugkeer?

,,Heel positief. Ik ben daar ook heel gelukkig mee. De meesten van mijn vaste gasten weten dat ik weer ben begonnen. Ik heb niemand een brief gestuurd en ook geen mail. Ik ben niet zo van het internet.’’

Zit je hier over drie jaar nog?

,,Ik hoop van niet. Ik wil na verloop van tijd de zaak verkopen. Als een serieus persoon echt interesse heeft dan valt er met mij te praten. Ook over helpen. Tot nu toe is er interesse geweest, maar niet goed genoeg. Het gaat mij goed, ik hoef ook geen miljonair te worden. Ik zie wel hoe het loopt.’’