In Beeld: Dirk Groeneveld, chauffeur vanaf zijn 8e verjaardag

Dirk Groeneveld. Misschien heb je die naam al eens horen langskomen als het ging over de Knipdagen van Stichting Haarwensen in Apeldoorn. Daar is ‘ie altijd erg druk mee. Maar er moet ook gewerkt worden. En dat doet Dirk als buschauffeur. Sterker nog, chauffeur is Dirk al sinds z’n 8e verjaardag.

Vanaf je 8^e?

“Ja, ik kreeg een auto voor mijn 8^e verjaardag van mijn vader, we hadden een autobedrijf. Ik heb hem aan de praat gekregen en er vanaf toen ook mee gereden. Niet verder vertellen. Autorijden vind ik geweldig. Als we op vakantie gaan is mijn vrouw blij als ze ook een stukje mag rijden. Op 1 december zit ik 30 jaar op de bus. Stad en streek. Heerlijk.”

Wat maakt het zo leuk?

“Het contact met de passagiers en er voor hun een prettige reis van maken. Dat betekent bijvoorbeeld niet te hard rijden over de drempels. Als je achterin zit gaat dat snel te hard. En respect blijft toch het toverwoord. Als je de passagiers met respect behandeld, krijg je dat als chauffeur ook terug. En uiteindelijk betalen zij indirect wel mijn salaris.

Vanuit de medezeggenschap zit ik ook in de werkgroep nieuwe elektrische bussen en had aangegeven wel instructie te willen geven. Ik vind dat heel erg leuk om te doen. Je moet, ook op onze leeftijd, blijven leren; daar blijf je jong bij.”

Is er veel veranderd in die 30 jaar?

“Zeker: er is minder tijd en meer tijdsdruk. Door de mobiele telefoon bereik je passagiers ook lastiger. De jeugd zegt echt wel netjes goedemorgen, maar ze zijn verder altijd met die telefoon bezig. Mensen blijven hardop bellen, het zijn elektrische bussen, we horen echt alles. Je merkt dat de aandacht van passagiers voor de omgeving minder is geworden. Vaak meer op zichzelf gericht. Bij de oudere passagier valt dat wel mee.

Buiten de bus is het ook opletten: In het verkeer heeft iedereen haast. Nog even snel voor de bus langs, middelvingers, uitschelden, tegen de bus slaan. We maken het allemaal mee en daar heb ik echt geen begrip voor.”

Ooit een ongeluk gehad met de bus?

“Een echt ongeluk gelukkig nooit. Afkloppen. Een keertje een aanrijding waarbij net iemand aan zijn arm werd geraakt door een spiegel, dat was al vervelend genoeg. Ik durf te zeggen dat wij als chauffeurs zeker 3 of 4 aanrijdingen per dag voorkomen. We rijden echt defensief. Laatst duwde een moeder zo een kinderwagen de weg op. Ik kon nog net op tijd remmen. Dan zit je hart wel even in je keel.”

En nog steeds plezier in het werk?

“Wij mogen rijden in een gebied waar andere mensen op vakantie willen. Daar mag ik werken. Het is hier zo prachtig. En niet te vergeten: wie krijgt de kans om elke dag in een voertuig van ruim 400.000 euro te mogen rijden. De hele vloot van Keolis, concessie IJsselvecht, is trouwens elektrisch. 256 stuks. En die bussen zijn geweldig. Ik was vooraf heel sceptisch en kritisch, maar ik ben helemaal om. Ze zijn stiller, goede veiligheidssystemen, geen uitstoot. Zo’n 400 kilometer actieradius en binnen 1,5 uur weer opgeladen. Ik vind het een superbus.”

Hoe groot is de impact van Corona?

“Ontzettend. De eerste maanden reden we bijna leeg rond. Nu zijn we blij als we ongeveer 40% bezetting halen. We letten vooral op de 1,5 meter regel. Die geeft volgens mij de meeste veiligheid. Het merendeel van de passagiers draagt een mondkapje en zo niet, dan vragen we het vriendelijk. Dan zetten ze hem wel op. Er komen binnenkort ook nog kuchschermen. Dat was al eerder de bedoeling, maar iedere bus heeft zo zijn eigen kuchscherm, dat is best nog even een uitdaging om dat goed te regelen.”

Je bent ook bekend als vrijwilliger bij Stichting Haarwensen. Hoe is dat zo gekomen?

“Mijn broer Kees bleek ongeneeslijk ziek. In het ziekenhuis zag hij ook veel kinderen met kanker. Toen het voor hem einde verhaal was, wilde hij iets gaan doen voor die kinderen. Hij heeft zich aangesloten bij Haarwensen en is in Apeldoorn gestart met een eerste haarknipdag. Zo’n 12 mensen doneerde op die dag hun haar zodat daar haarwerken voor kinderen tot 18 jaar met kanker of alopecia, haaruitval, van gemaakt kan worden. Een tweede dag bij ICI Paris XL stond al gepland toen Kees overleed. Toen heb ik die dag georganiseerd; 50 man op één dag. Een enorm succes.”

Hoe ging dat verder?

“Dat was 9 jaar geleden. Samen met mijn familie en vrienden zijn we verder gegaan. We hebben kaptafels, ik kan bijna een eigen kapsalon beginnen, zoveel materiaal hebben we. Vrijwilligers, bedrijven, we krijgen geweldig veel hulp. Hans van Geel van Haarmode Beekbergen heeft in die 9 jaar nog geen knipdag gemist. Hij kwam er zelfs eerder voor terug van vakantie. Top. Bij Stoor in Apeldoorn mogen we als sponsoring al onze spullen gratis opslaan, Dijkstra autoverhuur zorgt voor een vrachtwagen met laadklep. Super.”

Wanneer is de volgende knipdag?

“We koppelen een knipdag aan een evenement. Op dit moment is dat het Drakenbootfestival. Het is even afwachten hoe het gaat met Corona, maar we hebben in de afgelopen jaren al zo’n 1600 staarten voor Haarwensen kunnen realiseren en daar zijn we als Apeldoorn misschien wel de hoofdstad van Nederland mee. Daar zijn we blij mee, trots op en er zijn er nog veel meer nodig. Dus we gaan er gewoon mee door.”