Wij houden van oranje

Ik word buiten de supermarkt direct aangesproken: “Meneer, heeft u Frankrijk?” Nadat mijn eerste verbazing is verdwenen begrijp ik de vraag. We zijn er weer bij, en dat is prima. Natuurlijk mag dat ventje Frankrijk hebben, maar ik ben zelf ook even nieuwsgierig. De plakplaatjes uit 1974 liggen nog op zolder.

Bresie

Thuis scheur ik de pakjes nieuwsgierig open. Een bresie. Armbandje voor kids. Grappig, maar past niet om mijn pols. Natuurlijk, ik weet best wel dat ik de doelgroep niet meer ben, maar wat moet ik dan om mijn pols?

Geef het maar toe, we worden er allemaal gewoon in meegezogen: de oranjekoorts. En dat is, eerlijk gezegd, prima. Ik houd van sport, de biografie van de alwetende JC heb ik uiteraard gelezen en ik kijk wat ik kijken kan. Dus zo’n sportzomer is voor mij zeker geen straf.

Maar ik verbaas mij wel een beetje. Al die Oranje-uitingen: plakplaatjes net als Memphis, petjes, shirtjes, een cape en een ketting. Het lag allemaal al een jaar bij de groothandel, dus het wordt nu als een ware tsunami over ons uitgestort. “Meneer, u vergeet uw oranje leeuwtje!” Die heb ik helemaal niet gekocht. “Die krijgt u gratis bij uw zojuist gekochte kleding”. Tja. Ik snap heel goed dat alles nu de winkels uit moet. Stel dat ze de voorronde niet doorkomen.

Subtieler

Je zal deze dagen maar niet van sport houden. Op alle zenders worden we van links naar rechts gestuurd. Dat mag wel ietsje minder. Daar komen ze in Den Haag al niet uit, wat moet ik dan als eenvoudige liefhebber? Wellicht ben ik de doelgroep niet en ik weet, de jeugd heeft de toekomst, maar, hé: ik ben ook voor oranje. Het mag van mij wel ietsje minder en vooral iets subtieler. Is één sportzender niet voldoende. En ik wil een leren armbandje met een mooi bescheiden oranje accent of een fatsoenlijke koningsblauwe pet met een heel klein leeuwtje erop. Waar zijn die te koop?

Winnen

Maar gelukkig. WE hebben gewonnen. Hartslag weer normaal. Dat gun je Frankie en Frenkie. En dat gun je alle ondernemers zeker ook. Na zo’n rotwinter mogen we eindelijk weer een tikkie los. Feestje bouwen met de handrem nog in de buurt. De vlag mag uit en zelfs de kabels die bij ons de grond in gaan zijn oranje. Zo krijgen we van alle kanten positieve energie ingestraald.

A long hot summer

En we hebben gelukkig nog even. Ik hoop van harte dat onze boys ver komen. En straks in Tokio de dames natuurlijk ook. En Max, en Tom. Ik hoop dat we gevaccineerd en al Olympisch helemaal los gaan. Biertje en borrelnoot in de buurt. Laat die lange hete zomer maar komen. Al het chagrijn mag via de grachten van Amsterdam wegstromen. Laat de Oranje leeuw maar brullen.

Na een nieuw bezoek aan de supermarkt kan ik een paar jongetjes verblijden. De overige mag ik zelf van ze hebben. Sportief. Nee he, niet weer Noord Macedonië. Als dat maar geen voorteken is. Eerst Oostenrijk. Wordt weer zweten, maar ik weet het zeker: we gaan een mooie sportzomer tegemoet.