In Beeld: Huize Fleur

‘FLEUR’. Met grote letters staat de naam op het grijs gekleurde hoekpand middenin de Apeldoornse woonwijk ‘Loolaan Noord’. We zoeken naar een deurbel, maar die ontbreekt. Dus bellen we het nummer dat op de website staat van ‘Huize Fleur’. ‘De deur is open hoor, kom maar binnen’, klinkt er aan de andere kant van de lijn. Wanneer we voor de deur staan valt ons oog op het bordje ‘geopend’. Bij een schoenenwinkel zou je zonder twijfel naar binnen gaan bij het zien van zo’n bordje. De drempel is hier alleen iets groter. Eenmaal binnen is de spanning er snel af. De frisse geur van lavendel, aangename temperatuur, sfeervolle inrichting en het gastvrije ontvangst maken dat we ons meer dan welkom voelen. Weg eerste vooroordelen! Maar zo hebben we er meer, veel meer! Hoog tijd om ook die van tafel te vegen. En voor wie na het lezen van deze In Beeld nog meer vragen heeft óf gewoon nieuwsgierig is, organiseert ‘Huize Fleur’ volgend jaar iets speciaals.

Vertel eens iets over de geschiedenis van ‘Huize Fleur’?

,,Terug in de tijd, naar 1974, heb ik me laten vertellen door oude klanten en een werkneemster die 25 jaar in dienst is. Het begon ooit als een privé-sauna. Daarna kreeg het de naam ‘Huize Fleur’ naar een dame van wiens dochter ik het pand bijna 10 jaar geleden heb overgenomen. Het was een sterke vrouw die het huis tot een druk bezocht en goedlopende zaak heeft gemaakt. Na haar overlijden (lang geleden) erfde haar dochter het pand. Na het zelf even ‘geprobeerd’ te hebben, besloot ze het pand te verpachtten aan een derde. Die er in de 10 jaar voordat ik het overnam een zooitje van gemaakt heeft. Nu bijna 10 jaar na datum kan ik, na keihard werken en bewijzen, met trots zeggen dat we de naam ‘Huize Fleur’ in ere hersteld hebben! Sommige klanten van toen komen hier nu nog!”

Een zooitje zeg je? Hoe bedoel je dat?

,,Toen ik het pand voor de eerste keer binnen kwam, zag ik direct hoe smerig het binnen was. Om over het achterstallige onderhoud nog maar niet te praten. Je durfde geen deurklink vast te pakken en het heeft 2 maanden geduurd voordat het weer fris rook. Het plaatje van de dingen die ik op tv zag leek te kloppen. Het interieur was donker en het de sfeer deed luguber aan. Ik dacht: ‘Oké, ik ga dit doen; ik strip het pand kaal en ga het vanaf nul opbouwen’. Waarom moet alles rood of paars zijn? En alles bekleed met fluweel en behangen met handboeien? Samen met vrienden hebben we het pand van binnen en buiten aangepakt en gemaakt tot wat het nu is. Aan die vrienden had en heb ik veel steun. We zijn als het ware een klein familie- vrienden bedrijfje geworden. Alleen kan je zoiets ook niet denk ik.”

En hoe ben je eigenaresse geworden van dit huis?

,,Al een jaar ging ik met tegenzin naar mijn werk en zei: ‘Laat er toch iets op mijn pad komen’. Ik werkte in de horeca en de combinatie van de wisseldiensten, vervelende klanten en mijn suikerziekte vielen me steeds zwaarder. Thuis zitten of een kantoorbaan tussen 9 en 5 waren geen alternatief. Ik barstte van de energie en wilde dolgraag voor mezelf beginnen. Toen de vraag van een vriendin kwam, of ik het ‘Privé Huis’ van haar overleden moeder over wilde nemen, verklaarde ik haar in eerste instantie voor gek. Ik had geen idee wat dat ‘Privé Huis’ van haar eigenlijk voorstelde. Ik kende alleen de wallen van tv en de kleine peeskamertjes. Toch begonnen mijn handen te jeuken nadat ik in het huis op bezoek was geweest. En nee, niet door de smerigheid, maar door de potentie die ik voelde. Hier was iets moois van te maken.”

Hoe waren de reacties van de mensen om je heen?

,,Reacties als: ‘Ben je gek?’ en: ‘Dat ga je toch niet doen?’. De twijfel sloeg toe en ik zag meer vragen dan antwoorden. Tot er een stemmetje in mijn hoofd zei: ‘Maar waar vraag je nu al een jaar om? Er moest toch iets op je pad komen?’ Over het hoe en wat had ik geen idee. Wat ik wel wist, was dat dit het teken moest zijn. Tot de dag van vandaag ben ik daar nog dankbaar voor. Zo nu en dan een teken krijgen is eigenlijk de rode draad die mijn leven bindt. Mijn opa was de enige die het direct zag zitten. Tot hij stierf is hij iedere zaterdag bij ons komen koffie drinken.”

En hoe toen verder?

,,Nadat er een fikse verbouwing had plaatsgevonden en ik er zelf mijn creativiteit op gebied van styling op los had gelaten, sloeg de twijfel weer toe. Door die slechte jaren hadden nog maar 1 á 2 klanten en dacht ik: ‘Hoe ga ik dit redden?’ Dan liep ik door het pand en zei tegen de geest van de overleden eigenaresse: ‘Als je wilt dat deze zaak weer gaat bloeien, dan moet je me helpen. Want je weet dat ik goede intenties heb’. Ook dacht ik: ‘Dames, hoe kom ik daar nou aan?’ Maar ineens stonden ze op de stoep zonder dat ik geadverteerd had. Soms heb ik heel sterk het gevoel dat er van bovenaf een duwtje in de rug of richting geven wordt. Dat is mijn innerlijke strijdkracht. Er blijven periodes dat je denkt: ‘Gaat dit goed komen?’. Dan denk ik: ‘Wat nou goed komen? Natuurlijk komt het goed en ik ga daar alles aan doen!”

Werk je zelf ook mee? Is dat ooit ter sprake geweest?

,,De mensen om mij heen wisten vanaf het begin al wel dat dat niet zou gebeuren. De gedachte alleen al deed ze lachen. Ze zeiden: ‘Dan ga je binnen no-time failliet dat schiet niet op’. Ook klanten vragen weleens: ‘Kan ik niet met jou mee?’ Dan reageer ik steevast met: ‘Geloof me, dan kan je net zo goed thuis blijven. Ik heb 9 van de 10 keer hoofdpijn’.”

Waar komt jullie naam vandaan?

,,De naam dateert dus uit voor mijn tijd en heb ik voortgezet uit respect naar de dame die het bedrijf groot heeft gebracht voordat de mindere jaren kwamen. Achteraf was het misschien gemakkelijker geweest om met een schone lei te beginnen. De eerste jaren hebben we onszelf echt dubbel en dwars moeten bewijzen bij de klanten om die naam te zuiveren. Ik maakte de afspraak: ‘Niet goed geld terug. Maar als het goed is, dan schrijf jij een mooie recensie voor mij!”

Is er anno 2019 veel veranderd? Wat precies?

,,Naast wat hierboven al gezegd is merk ik dat de mentaliteit van de buitenstaanders veranderd is. De taboe is langzaam aan het afzwakken.”

Hoe is jullie relatie met de buurt?

,,Het idee was om de buurt na de verbouwing eens uit te nodigen ter kennismaking. Maar ik merkte al snel dat de vervelende ervaringen uit het verleden het eigenlijk al een beetje verpest hadden voor mij. Dan moet je denken aan geluidsoverlast, ongure types op straat en bedreigingen. Ik werd en word door sommige buren nog altijd met de nek aangekeken. Heel pijnlijk, ik zou dat graag anders zien.”

Denk je niet dat je meer klandizie zou hebben als je buitenaf zou zitten?

,,Nee, ik denk niet dat dat uitmaakt.”

Komen er weleens goede doelen acties, jehova-getuigen of kinderpostzegelverkopers aan je deur?

,,Haha, nee. Wel werken er hier wat dames die zich inzetten voor het goede doel. Een van de dames gaan de Alpe d’HuZes lopen, het sponsorformulier ligt in de welkomsthal!” (kort na ons interview belde er ineens iemand van het Leger des Heils aan)

En belletje lellen dan? Gebeurt dat hier wel?

,,Af en toe en dat vind ik grappig! Zo kwam er eens een klein jongetje aan de deur, gestuurd door zijn oudere broers die verderop achter de bosjes stonden. Die hadden de schaal met snoepjes zien staan bij het open- en dichtgaan van de deur. Toen ik de deur voor hem opende vroeg hij: ‘Mevrouw wat is dit voor een winkel?’ ik antwoordde: ‘Dit is een kantoor’. ‘Huh?’, zij hij: ‘Maar dit is toch een snoepwinkel?’ Ik schoot in de lach bij deze dubbelzinnige gedachte en zei: ‘Dat heb jij eigenlijk heel goed’. Ik legde hem uit dat ik het geen snoepwinkel was, gaf hem een snoepje en drukte hem op het hart niet nog eens terug te komen.”

Zijn er bepaalde zaken waar jullie niet tegenaan zouden lopen wanneer jullie een ‘gewone’ winkel zouden runnen?

,,De banken staan niet echt te springen en ook verzekeringen maken je het niet gemakkelijk. Dat schimmige imago is in de afgelopen 10 jaar wel minder geworden, gelukkig. Ik denk dat dat net zo goed geldt voor de horecabranche en bijvoorbeeld autogarages.”

Stelt de gemeente bepaalde eisen aan het exterieur van jullie huis?

,,Die eisen zijn gelijk aan de eisen die andere ondernemers gesteld worden. Wil ik lichtreclame dan moet ik daarvoor een vergunning aanvragen. Ik kan de buitenboel niet zonder overleg knalroze schilderen. Ik kan ermee leven hoe het er nu uitziet, maar heel blij ben ik er niet mee. Ook ik heb met een huurbaas te maken en met eigen middelen opknappen gaat me boven de pet.”

Hoe kijken jullie naar de politieke discussie? Moet er meer controle komen binnen de branche?

,,Het beleid wordt steeds strenger. Veel ramen en clubs hebben de deuren voorgoed moeten sluiten. Jammer dat het door de media vaak eenzijdig belicht wordt. Natuurlijk is er veel gedwongen prostitutie, maar er zijn ook zoveel dames voor wie dit vak een bewuste keuze is. Bij ons werken er veel dames die dit naast hun huidige baan doen. Puur omdat ze van hun hobby hun werk willen maken.”

Op welke manier werven jullie personeel? En hoe bepaal je of iemand goed is in wat ze doet?

,,Via vacatures op onze en andere websites, maar meestal gaat het van mond tot mond en kloppen de dames bij mij aan. Ook tippen klanten van ons, dames die in andere huizen werken weleens op openstaande vacatures bij ons. Gezien ik zelf het werk niet doe, ga ik altijd uit van referenties van de andere dames en klanten. En ook zijn er dames voor wie hun werk bij ons de eerste klus was binnen de seksbranche. Daarnaast gaat het er niet altijd om hoe goed iemand is in een kunstje. Veel belangrijker is het kunnen maken van een connectie met je klant, de rest vult zich dan vanzelf in. Het moet geen toneelstukje of lopendebandwerk zijn. Het is geen must iemand een orgasme te laten krijgen. Attent zijn en oog hebben voor de kleine dingen is veel belangrijker. Het onthouden van een naam of herkenning wanneer ‘die man met die mooie blouse’ weer terugkomt.”

Hoe ziet een gemiddelde dag werken bij jullie eruit?

,,Voor mij betekent dat dat ik al in de vroege uurtjes hier aankom om de boel schoon te maken. Rond 11.30 uur druppelen de dames dan binnen en om 12.00 uur draai ik het bordje op de deur van ‘GESLOTEN’ naar ‘GEOPEND’. Niet iedereen draait de volle 10 uur hoor, sommige dames enkele uurtjes. Soms hebben de dames al afspraken in de agenda staan, maar het kan ook zo zijn dat de klant spontaan binnenkomt. Wanneer de klok richting etenstijd gaat, dan eten we hier met z’n allen een gezonde warme maaltijd. Om 22.00 uur zit de dag erop en gaat de deur op slot.”

Ontvangen jullie dames een kerstpakket deze feestdagen?

,,Ja óf liever gezegd een Sinterklaascadeau. En met Kerst krijgen ze allemaal een lekkernij. Surprises en gedichten doen we ook weleens. Vorig jaar zijn we met de feestdagen uit eten geweest.”

Hoeveel dames werken hier?

,,Dat verschilt enorm. In de meest drukke periode waren het wel 20 dames, waarvan ook veel parttimers. Nu zijn we met 14 dames. Maar ik heb ook magere tijden gekend hoor, toen kneep ik mijn handjes dicht met 3 dames.”

Wat onderscheidt ‘Huize Fleur’ van de concurrentie?

,,De sfeer en het type dame dat hier werkt. We kennen hier geen leeftijdsgrens, de oudste dame momenteel is 65, hebben geen postuur-restricties en bijna alle nationaliteiten zijn welkom, mits Nederlands sprekend. Door allemaal dezelfde taal te spreken houden we de sfeer huiselijk en de connectie met elkaar prettig. Klanten die geen klik voelen met een dame na binnenkomst zijn vrij om weer naar buiten te gaan.”

Doen jullie aan pr/advertising? Zo ja, hoe en op welke plekken?

,,Dat doen we wel maar naar eigenlijk té weinig naar mijn zin. Daarvoor heb jammer genoeg ik niet voldoende kennis van de digitale wereld. Ik beperk me nu tot een paar sites maar dat zouden er meer mogen zijn. Sites als sexjobs en kinky (de bekende onder het publiek) weet ik wel te vinden. Als ik iets mocht wensen voor mezelf dat zou dat een computercursus zijn waarbij iemand me privé les geeft, hier in het huis.”

Hoe waarborgen jullie de veiligheid van jullie werknemers?

,,We worden met regelmaat bezocht door Team prostitutie en mensenhandel (voorheen: zedenpolitie; tegen de gedwongen prostitutie en mensenhandel) en de GGD checkt de dames iedere 3 maanden op seksueel overdraagbare aandoeningen. Daarnaast ben ik selectief in het aannemen van dames. Er heerst hier een zero tolerance beleid: geen drank en geen drugs. De dames werken hier uit vrije wil. Soms als 2e baan naast hun huidige job, omdat ze gewoon erg veel van seks houden. Er is niets mis met seks en ook niet om daarvoor betaald te worden. Natuurlijk is voor veel dames het financiële deel dat meespeelt in hun keuze voor het vak. Alles wordt hier netjes aangegeven bij de belasting. Bij ons kun je gewoon pinnen, alles gaat hier zoals het bij een normaal bedrijf ook zou gaan.”

Worden jullie rondom de feestdagen vaker bezocht?

,,We zijn met uitzondering van 1e kerstdag geopend. Juist rondom de feestdagen mag niemand zich alleen voelen. We koken dan een uitgebreid 3-gangen diner en daarbij slaan we de klanten niet over. Die prikken gewoon een vorkje mee en waarderen die extra aandacht enorm. Meestal is het een wisselwerking, want de klanten nemen ook vaak genoeg een leuke attentie voor ons mee.”

Is er nog iets wat je zelf graag met de lezer zou willen delen?

,,Voordat ik de boel hier overnam, had ik exact hetzelfde vooroordeel als veel mensen. Het beeld van gemene mannen die vreemdgaan. Natuurlijk komen die hier ook weleens binnen. Maar ook je buurman van 80 die al 10 jaar weduwnaar is en nooit meer een andere vrouw wil dat zijn overleden echtgenote, maar wél behoefte heeft aan genegenheid. Of je knappe neef van 24 die aangeeft dat hij liever hier zijn goede geld uitgeeft dat in de stad op zaterdagavond. Waarom? Omdat hij weet dat hij hier niet met lege handen komt te staan. In de stad is het nog maar de vraag of hij, nadat hij een vrouw de hele avond drankjes heeft gegeven mee naar huis mag. Of een wen workaholic die geen seks hoeft, maar wel lekker ontspannen zijn avond wil doorbrengen. Maar ook je tante kan hier haar fantasieën uitleven. En dan nog een belangrijke doelgroep: de klanten met een beperking of handicap. De begeleider komt dan mee, want vaak kunnen ze niet zelfstandig komen. De doelgroep die wij graag nóg meer zouden verwelkomen is de mindervalide medemens. Vaak is voor deze mensen de drempel te hoog. Ze leggen zichzelf bijvoorbeeld op dat ze doordat ze een stoma hebben of in een rolstoel zitten niet kunnen komen. Nou méér dan welkom, desnoods tillen we de klant met 4 man (vrouw) naar binnen!”

Wat gaat 2020 jullie brengen?

,,Het jaar 2020 is ons jubileumjaar. 10 jaar ‘Fleur Privé’, dus daar gaan we iets bijzonders van maken. Op mijn verlanglijstje staat het organiseren van een open dag. Iedereen die geïnteresseerd of nieuwsgierig is, nodig ik dan uit om kennis te komen maken. Daarmee hoop ik het ijs te breken, zodat er meer waardering komt voor de dames die hier werken.”