Knuffel-Turk in Hollandse saus

ACEC vormt op 25 juni het decor van een jubileum zonder officieel genodigden. De jubilaris nodigt via Apeldoorn Direct vrienden en bekenden uit die in al die 25 jaar van zijn diensten gebruik hebben gemaakt. Cateraar Adnan Akdemir wil met zoveel mogelijk mensen het 25-jarig bestaan van zijn bedrijf Byzantium vieren. ,,De barbecue staat klaar’’, aldus de man die bekend staat als de Knuffelturk van Apeldoorn.

 

Voor de rest zegt hij niet heel veel meer met Turkije te hebben.  Ik volg de politiek niet of nauwelijks en het voetballen helemaal niet. Betrokken bij wat Erdogan zoal doet. ,,Nee. Ik heb daar wel mijn ideeën over, maar ik kan er niets aan veranderen. Dat had heel misschien wel gekund als ik politiek actief was gebleven.’’ Toch zijn er veranderingen in zijn situatie op til. Akdemir sr. is ziekelijk en wil in Turkije begraven worden. Om daarop in te spelen heeft de 52-jarige ondernemer nog wat te regelen. In Turkije staat hij te boek als deserteur vanwege het niet invullen van zijn militaire dienstplicht. ,,Je kon dat destijds afkopen tegen een vergoeding van 7500 euro’’, legt hij uit. Dat heb ik nooit gedaan en daardoor ben ik niet meer in Turkije geweest. Maar vanwege mijn vader is alles nu anders. Ook mijn kinderen spelen een rol. Zij willen graag als familie naar Turkije kunnen reizen. Nu de afkoopsom tot 1000 euro is verlaagd, ga ik actie ondernemen.’’

 

Zijn moeder van wie hij de kookkunst met de paplepel kreeg ingegoten is jaren geleden overleden. De verstandhouding met zijn vader, drie broers en twee zussen is goed. Al waren er spanningen met zijn traditionele pa toen zoonlief zich als een onafhankelijke geest begon te ontwikkelen. ,,Ik ging mijn eigen weg. Mijn jongste zus heeft dat later ook gedaan. Zij lijkt wel wat op mij. Ik ben op een gegeven moment met een Nederlands meisje gaan samenwonen. In Vaassen. Dat vond mijn vader vriendelijk gezegd niet leuk. Maar hij wist wel dat ik mijn houding toch niet zou veranderen. Dat er op mij niet in te praten viel. Ik kon dan ook na verloop van enige tijd met haar thuiskomen.’’

 

Zijn horecapapieren haalde hij destijds in een vorig bestaan als privé-chauffeur van een bemiddeld groot aandeelhouder. ,,In de auto kon ik als de rit naar de bestemming erop zat rustig studeren. Ik kom oorspronkelijk uit het welzijnswerk, maar wilde op een bepaald moment iets voor mezelf beginnen. Voordat ik met Byzantium begon heb ik professioneel ervaring opgedaan op camping het Liederholt en in het toenmalige restaurant Kohinoor in Apeldoorn. Mijn moeder kon heel goed koken. Ik heb nooit les van haar gehad. Maar ik heb wel heel veel afgekeken en zo mijn eigen weg met die ervaringen gezocht. Als je samenwoont en het eten van thuis mist, moet je zelf aan de slag. Dus ik ben gaan koken en gaandeweg gaan experimenteren.’’

 

In 2009 sloot hij zijn restaurant aan de Beekstraat om zich geheel op de catering te kunnen richten.
,,Ook een bewuste keuze. In een restaurant weet je het nooit. Je hebt drukke dagen en minder drukke.
Dat is lastig te voorspellen. Als cateraar krijg je ook onvoorspelbare dingen op je bord, maar het is allemaal veel beter te plannen.’’

 

Destijds in het restaurant ontving je vele politieke kopstukken. En kwamen ze niet naar jou toe, dan kookte je wel voor ze tijdens bijeenkomsten in Apeldoorn.
,,Ik was raadslid van de PvdA van 1994 tot 1998.   Ik weet niet of daardoor mijn restaurant beter is gaan draaien. Mensen kunnen je aardig vinden, maar het gaat erom dat je een goed product levert. Ik ben met het restaurant aan de Stationsstraat begonnen. Naast shoarmazaken was er geen echt Turks restaurant. Het begin was moeizaam. Een probleem waarmee vrijwel alle startende restaurants in Apeldoorn te maken hebben.  Aan de Beekstraat kwam de loop er lekker in. Ik haalde ook de kranten als er weer een bekende Nederlander kwam eten. Het begon met Hedy d’Ancona die toen minister was.

 

Ik heb me met die mensen nooit op de foto laten zetten. Geen zin in. Dat soort publiciteit zocht ik niet.
Voor mij zijn het gewone mensen, die lekker willen eten en daar richt ik mij op. Klaar.’’

 

 

Kunstliefhebber Akdemir is tevens de exploitant van ACEC, waar veel feesten worden gehouden en de gemeente Apeldoorn een vaste klant is. Andere opdrachtgevers zijn onder meer CODA, Gigant, Markant, Het NJO en de Internationale Masterclass Apeldoorn ,,Ja en nog wel meer. De Sociëteit en steeds meer in de evenementensfeer. Laatst was er een bijeenkomst op het ereveld Loenen waarvoor ik was gevraagd. Het gaat goed, ja, maar het kost ook wel heel veel tijd. Ik werk op een gewone dag van negen uur in de ochtend en tegen een uur of elf ’s avonds ben ik klaar. En dat zeven dagen per week. Meer personeel aannemen aannemen doe ik niet. Ik wil er ook nog wat aan overhouden. Nee, Astrid werkt niet in de zaak. Dat houden we strikt gescheiden. Zij is psychiatrisch verpleegkundige.’’

 

Je bent nu 52 en nog even en je mag zelf een beroep doen op medische hulp. Hoelang denk je dit vol te kunnen houden?

,,Nog een paar jaar. Daar ben ik heel eerlijk in. Maar aan de andere kant: ik vind het ook heel leuk. Ik kan er goed van leven en het daardoor nog wel even volhouden. Maar er zit een houdbaarheidsdatum aan ja. De limiet komt in zicht. Wat ik in de toekomst ga doen weet ik nog niet. Iets kleins in ieder geval. Koken voor een niet al te grote groep mensen. Maar eerst mijn jubileum. Op 25 juni is iedereen die mij kent in principe welkom. En daar moet je het mee doen. Nee joh, ik heb geen website waarop het allemaal te lezen is. Ik heb niets met facebook en dergelijke. Ik ben in de gunstige positie dat ik het van mond-tot-mond-reclame moet hebben. Laat iedereen maar rondbazuinen dat er een feestje aankomt. Met lekker vlees van de barbecue en goede wijnen.’’